Παναγιώτης Λιαργκόβας: Μαξιλάρια

Παναγιώτης Λιαργκόβας: Μαξιλάρια

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο. Ο Τόμας Βίζερ δεν είπε ποτέ ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν η μόνη που αγκάλιασε τα μνημόνια. Είπε ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τα επωμίστηκε. Και ότι, ως προς αυτό, η «κατάσταση τον τελευταίο χρόνο έχει βελτιωθεί θεαματικά».

Ο Βίζερ δεν είπε για την αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Είπε όμως πράγματα πολύ χειρότερα στη Neue Zürcher Zeitung. Οπως ότι φοβήθηκε το καλοκαίρι του 2015 πως η Ευρωζώνη θα έμενε με 18 μέλη, «όχι επειδή οι 18 θα εκσφενδόνιζαν την Ελλάδα, αλλά επειδή η Ελλάδα θα εκσφενδονιζόταν μόνη της». Ή ότι η τακτική του πρώτου εξαμήνου του 2015 «κόστισε στον ελληνικό λαό πολλά χρήματα, χαμένη ανάπτυξη και απασχόληση».

Ο Βίζερ ανέλαβε επικεφαλής του Euroworking Group το 2012. Την ίδια περίοδο, ο καθηγητής Παναγιώτης Λιαργκόβας αναλάμβανε επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Ο θεσμός ήταν ακόμη νεογέννητος. Τα μέλη της πρώτης σύνθεσής του είχαν εξωθηθεί σε παραίτηση, ύστερα από μια έκθεσή τους που διαπίστωνε ότι το χρέος ήταν εκτός ελέγχου. Αυτό το μικρό λησμονημένο επεισόδιο δείχνει ότι η αλλεργία προς τους ανεξάρτητους φορείς μπορεί να παροξύνθηκε, αλλά δεν πρωτοεμφανίστηκε με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Σημαδεμένη από συνεχή πολιτικά τάκλιν, η πενταετής θητεία του Λιαργκόβα έληξε χθες, με τη δημοσίευση της τριμηνιαίας έκθεσης του Γραφείου. Πρόκειται για ένα κείμενο που, παρά τις διαπιστώσεις του για ανάκαμψη της οικονομίας, είναι κάθε άλλο παρά καθησυχαστικό. Γιατί; Επειδή επισημαίνει αυτό που ψιθυρίζουν όσοι, εκτός από τους δείκτες της οικονομίας, γνωρίζουν από μέσα την ελληνική πολιτική κουλτούρα: τον κίνδυνο της υποτροπής ακόμη και μετά τη χιλιοτραγουδισμένη έξοδο.

Το σενάριο –που η έκθεση μάλλον απηχεί, παρά περιγράφει– είναι να συγκεντρώσει η κυβέρνηση με τη βοήθεια των δανειστών το ποσό που θα λειτουργήσει ως «καβάτζα» μετά το τέλος του προγράμματος· και έπειτα να μπει στον πυρετό των παροχών. Να γεμίσει δηλαδή το περιλάλητο «μαξιλάρι», για να αρχίσει προεκλογικά να το ξεπουπουλιάζει.

Ακόμη όμως κι αν –λέμε αν!– οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δείξουν σύνεση και αυτοσυγκράτηση, ο πολιτικός κίνδυνος θα μπορούσε να προκύψει από μια μετεκλογική αβεβαιότητα.

Σε αμφότερα τα ενδεχόμενα, η χώρα θα έχει να αντιμετωπίσει μια εποπτεία πιο αυστηρή από την εποπτεία των δανειστών: Για να χρησιμοποιήσει κανείς τη γλώσσα της έκθεσης, «τον ρόλο της τρόικας θα αναλάβουν οι ίδιες οι αγορές». Και οι αγορές, δυστυχώς, δεν αραιώνουν τις εκτιμήσεις τους με πολιτικά γλυκαντικά.

Παλαίμαχοι πλέον ανατόμοι της ελληνικής κρίσης, ο Βίζερ και ο Λιαργκόβας βλέπουν το ίδιο. Ενα πολιτικό σύστημα που είναι έτοιμο να ορμήσει στο ξέφωτο. Ετοιμο να συμπεριφερθεί σαν το παιδί που κλείνει τα μάτια και νομίζει ότι δεν το βλέπουν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή