Διαγκωνισμός με φόντο την εξέδρα
Λένε ότι ποτέ δεν πρέπει να δίνεις σημασία στα λόγια κάποιου που είναι υποψήφιος. Το αναφέρω επειδή το ονοματολογικό και η στάση που τήρησαν η Ιερά Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος με την απόφαση για συμμετοχή στο συλλαλητήριο διά τριμελούς αντιπροσωπείας της ΔΙΣ, έχει προκαλέσει διαγκωνισμό υποψηφίων διαδόχων του Ιερωνύμου. Προφανώς, όχι ανεξάρτητα από το γεγονός ότι της αντιπροσωπείας ηγείται ο μητροπολίτης Σύρου (και αντιπρόεδρος της ΔΙΣ), κληρικός που θεωρείται νηφάλιος και μαχητικός και συγκεντρώνει την εκτίμηση όλης της ιεραρχίας. Δύο, πάντως, εκ των μητροπολιτών που μάλλον θα ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη βγήκαν μπροστά: Ο ένας, ο Μεσογαίας Νικόλαος, προσπάθησε να συσπειρώσει το πιο «συντηρητικό» κοινό της ιεραρχίας και δήλωσε βροντερή παρουσία στο συλλαλητήριο. Μου λένε, όμως, ότι το παιχνίδι χάθηκε στη δήλωση που έκανε για τα ωραία και τα εύκολα, με την οποία επί της ουσίας ειρωνεύεται τον Αρχιεπίσκοπο.
«Ανεπίγνωστα…»
Ο δεύτερος είναι ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο οποίος άρχισε να απευθύνεται στο «προοδευτικό» κομμάτι και τάχθηκε με θεολογικά επιχειρήματα κατά των συλλαλητηρίων, βάζοντας απέναντί του την πλειονότητα των ιεραρχών αλλά και κληρικών, αφού μίλησε απαξιωτικά για τα συλλαλητήρια και τη συμμετοχή της Εκκλησίας. Σημειώνω ότι επιτέθηκε (χωρίς να τον κατονομάσει) στον Μεσογαίας, μιλώντας για τον επίσκοπο που «επιπόλαια» και «ανεπίγνωστα» εξουσιοδότησε τους διοργανωτές του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης να διαβάσουν μήνυμά του. Υποψιάζομαι ότι με όλο αυτό το σκηνικό, κάποιος εκεί ψηλά γελάει… Για να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, να προσθέσω ότι καριέρες με το Σκοπιανό δεν χτίζουν μόνο οι πολιτικοί.
Ντίσνεϊλαντ στην Αθήνα
Δεν ξέρω αν θα «σκιαχθούν» οι Σκοπιανοί απ’ ό,τι ήθελε προκύψει σήμερα στο Σύνταγμα. Αυτό που ξέρω είναι ότι εντός της εβδομάδας έρχεται στην Αθήνα προσκεκλημένος του Γιώργου Καμίνη ο δήμαρχος Σκοπίων Πέτερ Σιλέγκοφ. Η επίσκεψη «μαγειρεύτηκε» τις τελευταίες εβδομάδες. Θυμίζω ότι ο Σκοπιανός προέρχεται από το κυβερνών κόμμα του Ζάεφ και είναι ο άνθρωπος που είχε πει στον Γ. Μπουτάρη ότι τον πιάνει αναγούλα με το γεγονός ότι η χώρα του έχει μετατραπεί σε «Ντίσνεϊλαντ» του Μ. Αλεξάνδρου.
Φλεβάρης ζυμώσεων
Ο ελληνικός Φλεβάρης σίγουρα δεν θα είναι αδιάφορος. Ούτε, πάντως, και ο ευρωπαϊκός: Η Σύνοδος Κορυφής της 23ης Φεβρουαρίου μπορεί να είναι άτυπη, αλλά αυτό σημαίνει ότι όλες οι συζητήσεις μπορούν να ανοίξουν. Πληροφορούμαι ότι δύο είναι τα θέματα που ήδη δρομολογούνται: το πακέτο δημοκρατίας ενόψει των ευρωεκλογών του 2019 – αν θα υπάρχει το σύστημα Spitzenkandidat ή οι εθνικές λίστες για την Ευρωβουλή που θέλει ο Μακρόν. Το δεύτερο είναι –τι άλλο;– τα χρήματα, καθώς θα γίνει η πρώτη συζήτηση για το χρηματοδοτικό πλαίσιο του 2020-2025. Τώρα που οι Βρετανοί θα είναι εκτός, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα δοθεί στους Ανατολικούς. Σημειώνω ότι την Τρίτη, η Φεντερίκα Μογκερίνι και ο Γιοχάνες Χαν θα παρουσιάσουν τη στρατηγική της Διεύρυνσης για τα Δυτικά Βαλκάνια. Θέλει και ρώτημα ότι και αυτό θα συζητηθεί σε επίπεδο Κορυφής;
«Να φεύγεις όσο είσαι ψηλά…»
Το φωτογραφικό ενσταντανέ από το δείπνο προς τιμήν του Ρ. Ρίβλιν τη Δευτέρα στο Προεδρικό, όπου ο Δ. Αβραμόπουλος έχει γύρω του όχι μόνο τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα, αλλά και τους Καμίνη, Μπουτάρη και Αμανατίδη, έκανε τον γύρο του Διαδικτύου. Οχι, όμως, και κάποιες ενδιαφέρουσες στιχομυθίες. Αφού, λοιπόν, ο επίτροπος εξήγησε ότι απ’ όλες του τις ιδιότητες ο κόσμος τον θυμάται περισσότερο με αυτήν του δημάρχου, κάποιος απ’ την ομήγυρη σχολίασε: «Ε, και πρωθυπουργός δεν είναι άσχημα». Ο Αβραμόπουλος τότε απάντησε ότι το θέμα δεν είναι να γίνεις, αλλά να τελειώνεις καλός πρωθυπουργός. Είπε μάλιστα ότι πρέπει να φεύγεις όταν είσαι ακόμα ψηλά. Οπως το έθεσε, «θέλει δύναμη να ξεκολλάς από την καρέκλα». Ποιον εννοούσε άραγε;