Νέες επενδυτικές ευκαιρίες διακρίνουν κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες του χρηματοοικονομικού κλάδου από την άνοδο των αποδόσεων στα αμερικανικά ομόλογα, ύστερα από τα ιστορικά χαμηλά επίπεδα των προηγούμενων ετών. «Οι αποτιμήσεις στα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ αρχίζουν να φαίνονται περισσότερο ελκυστικές», σχολιάζει ο Νταν Ιβάσκιν, επικεφαλής επενδύσεων της Pacific Investment Management Co. (PIMCO), ένας επενδυτικός κολοσσός με ενεργητικό 1,75 τρισ. δολαρίων. «Περιμένουμε να φθάσουν οι αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων το 3%, για να αυξήσουμε τις τοποθετήσεις μας», σχολιάζει ο Σκοτ Μίνερτ, υψηλόβαθμο στέλεχος της Guggenheim Partners, η οποία διαχειρίζεται κεφάλαια 260 δισ. δολαρίων. «Μακροπρόθεσμα, οι αποδόσεις θα κινούνται ανοδικά, διότι η ανάπτυξη είναι ισχυρή, ο πληθωρισμός ενισχύεται και οι κεντρικές τράπεζες προχωρούν στην εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής τους», δηλώνει ο Ματίας βαν ντε Γκερτ, επικεφαλής ερευνών στην KBC.
Τον τελευταίο μήνα, οι αποδόσεις των ομολόγων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού έχουν σημειώσει άνοδο λόγω των προβλέψεων για ταχύτερη αύξηση των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες. Μαζί με την άνοδο των αποδόσεων στα ομόλογα προκλήθηκε μεγάλη πτώση των χρηματιστηρίων, καθώς οι επενδυτές άρχισαν να συνειδητοποιούν πως η εποχή του φθηνού χρήματος για τις εταιρείες φθάνει στο τέλος της.
Από την περασμένη εβδομάδα, οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων των ΗΠΑ αναρριχήθηκαν σχεδόν στο 3% για πρώτη φορά από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2013. Αφορμή ήταν ότι καταγράφηκε τον Ιανουάριο η μεγαλύτερη αύξηση των μισθών στις ΗΠΑ σε διάστημα δεκαετίας. Παρομοίως, οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων της Γερμανίας έφθασαν στο υψηλό διετίας, αλλά παραμένουν κάτω από το 1%. Μακροπρόθεσμα αναμένεται να γίνουν ελκυστικότερες οι αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων όσο θα επανέρχονται τα επιτόκια σε φυσιολογικά επίπεδα. Χθες, ωστόσο, σημειώθηκε μικρή πτώση των αποδόσεων τόσο στα αμερικανικά όσο και στα ευρωπαϊκά ομόλογα, λόγω της υψηλής συγκέντρωσης επενδυτών που αναζητούσαν καταφύγιο από τις απώλειες των χρηματιστηρίων.
Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) εφάρμοσε μια εξαιρετικά επεκτατική νομισματική πολιτική, αγοράζοντας μεγάλο αριθμό κρατικών ομολόγων και μειώνοντας τα επιτόκια στο μηδέν. Αργότερα ακολούθησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με ανάλογα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης. Αυτό οδήγησε τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων στο ναδίρ και τις τιμές τους σε μεγάλη άνοδο. Οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων αντανακλούν το κόστος δανεισμού μιας χώρας στη δευτερογενή αγορά, δηλαδή εκεί που γίνεται η διαπραγμάτευσή τους μετά την έκδοσή τους. Κινούνται αντίστροφα από τις τιμές των ομολόγων.
Αναλυτές προειδοποιούσαν τα προηγούμενα χρόνια για «φούσκα» στην αγορά του δημοσίου χρέους. Ενδεικτικό στοιχείο ήταν ότι οι αποδόσεις κάποιων κρατικών ομολόγων, όπως των γερμανικών ή των ολλανδικών ή και των γαλλικών, είχαν φθάσει ακόμη και σε αρνητικό έδαφος, με τις τιμές τους να ξεπερνούν την ονομαστική αξία του τίτλου. Το κόστος δανεισμού του αμερικανικού Δημοσίου διολίσθησε σε ιστορικό χαμηλό το 2016, ύστερα από την εφαρμογή μιας επεκτατικής νομισματικής πολιτικής επί σειράν ετών. Η αγορά των αμερικανικών κρατικών ομολόγων είχε φθάσει στα 14 τρισ. δολάρια, με τις τιμές να έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.