Οι αντιφάσεις εκδικούνται…

Οι αντιφάσεις εκδικούνται…

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εχουμε μια απορία: Αν, σύμφωνα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι διαδηλωτές της περασμένης Κυριακής στην πλατεία Συντάγματος, στη Σταδίου, στην Πανεπιστήμιου, στην Αμαλίας, στη Φιλελλήνων κ.λπ. ήσαν μόνο 140.000, πού βρέθηκαν οι «εκατοντάδες χιλιάδες» μόνο στην πλατεία Συντάγματος τον Ιούνιο του 2011; Να θυμίσουμε ότι τότε ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε «την παρουσία δεκάδων ασφαλιτών με κουκούλες που συνεργαζόμενοι με αστυνομικές δυνάμεις επιχείρησαν να διαλύσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που για άλλη μια φορά κατέκλυσαν ειρηνικά το Σύνταγμα» (15.6.2011).

Οι αντιφάσεις στην πολιτική πάντα πληρώνονται. Αργά ή γρήγορα· είτε είναι μικρές είτε μεγάλες· είτε αφορούν το πλήθος των ανθρώπων στις διαμαρτυρίες είτε αφορούν τις συγκεντρώσεις καθεαυτές. Και οι πλατείες, που (με τις ευλογίες της τότε Ν.Δ.) ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτές που τον εκδικούνται. Μπορεί σήμερα τα στελέχη του να χλευάζουν τις φορεσιές του ανορθολογικού πατριωτισμού που στόλισαν το συλλαλητήριο, αλλά όλοι θυμούνται πως οι ίδιοι άνθρωποι τότε χειροκροτούσαν τους συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ οι οποίοι είχαν μασκαρευτεί σε στρατιώτες της Βέρμαχτ. Και το χειρότερο όλων είναι η ομογενοποίηση· το καλοκαίρι των «Αγανακτισμένων» υπήρχαν δύο διακριτές πλατείες. Προχθές μόνο μία· ο χρυσαυγίτης με το θύμα αγκαλιά.

Αυτό που, μεθυσμένοι από την αμετροέπειά τους, δεν κατάλαβαν στον ΣΥΡΙΖΑ θα το βρει μπροστά της και η Νέα Δημοκρατία. Τον λαό των πλατειών που χαϊδεύει άλλοι τον καθοδηγούν. Είναι πιο απλοϊκοί στη σκέψη και στα συνθήματα και γι’ αυτό πιο θελκτικοί. Ηδη κατοχύρωσαν ως λαϊκό αίτημα το «όχι στη λέξη Μακεδονία και τα παράγωγά του». Πώς θα εμφανιστεί μεθαύριο ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης με το κεκτημένο του Βουκουρεστίου, χωρίς να του ανεμίσουν το κεκτημένο της πλατείας; Πώς θα προτείνει την επωφελή εθνικώς λύση της σύνθετης ονομασίας τώρα που οι ψηφοφόροι του κραυγάζουν «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική»;

Χειρότερη και από την κρίση είναι η επανάληψη των επιμέρους στοιχείων της. Ζούμε σε μια χώρα πάντα γελαστή και γελασμένη· κανείς δεν λέει να μάθει, κανείς δεν εξηγεί και στο τέλος μετράει χαμένες ευκαιρίες και απλώς μετανιώνει. Πονηροί πολιτικοί και ημιμαθείς δημοσιογράφοι καβαλούν τα κύματα του ανορθολογισμού, τα διογκώνουν και μετά όλοι αναρωτιόμαστε «πώς φτάσαμε ώς εδώ;». Το ζήσαμε με το ασφαλιστικό, στις πλατείες των «Αγανακτισμένων», με το Μακεδονικό· έρχεται το ζήτημα με τις περιουσίες των Τσάμηδων.

Εν τω μεταξύ, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά φεύγουν γιατί δεν βρίσκουν προκοπή στον τόπο μας. Βλέπουν μια χώρα με κλειστούς ορίζοντες που ανακυκλώνει τα πάθη της, ενώ αυτά χρειάζονται λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλεία. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη χώρα…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή