Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει συνεχώς ότι θα εξαντλήσει τη θητεία της και ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019. Οχι όμως και ακριβώς, γιατί η εξάντληση της θητείας της οριοθετείται τον Σεπτέμβριο του επόμενου χρόνου, αλλά κυβερνητικά στελέχη συζητούν για βουλευτικές εκλογές ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, δηλαδή τον Μάιο του 2019, έστω και αν κάτι τέτοιο δεν είναι αρεστό στις Βρυξέλλες. Με την έννοια ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θέλουν οι ευρωεκλογές να χρησιμοποιούνται ως διέξοδος εκτόνωσης και να συμπίπτουν με τις βουλευτικές οποιουδήποτε μέλους. Αλλά θέλει πραγματικά και μπορεί (αν όντως θέλει) να φτάσει η κυβέρνηση έως τότε;
Εχει επισημανθεί επανειλημμένως ότι η πελατειακή πολιτική στην οποία επιδίδεται με σχέδιο και επιμονή –σχεδόν με μανία– η κυβέρνηση οδηγεί σε σκέψεις που αμφισβητούν τις διαβεβαιώσεις της. Πορεύεται, δηλαδή, με τρόπο σαν να προσπαθεί να δημιουργήσει ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ίδια, ώστε να μπορεί να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές κάποια στιγμή εντός του 2018. Ισως και η ίδια να μη γνωρίζει ακριβώς, αν και πότε, αλλά προφανώς επιθυμεί να είναι όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά και ταυτόχρονα να διατηρεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Αν βέβαια διαπιστώσει από τις δικές της δημοσκοπήσεις ότι καταρρέει, τότε ασφαλώς θα αποφασίσει να εξαντλήσει πλήρως την τετραετία της.
Ολα αυτά είναι περίπου λογικά στην άσκηση της πολιτικής, αν και με τους Συρανέλ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες ενδείξεις που συνηγορούν στην άποψη ότι το 2018 έχει «προσόντα» έτους εκλογών. Αυτή τη στιγμή, με ευθύνη της κυβέρνησης κυρίως, επικρατεί ένα απολύτως ασταθές πολιτικό σκηνικό. Τα μεγάλα ανοικτά θέματα είναι το οικονομικό, ενόψει ολοκλήρωσης των αξιολογήσεων και εξόδου της χώρας από το μνημόνιο τον ερχόμενο Αύγουστο, το Μακεδονικό και η έκβασή του και βεβαίως η υπόθεση Novartis, όπως προέκυψε κατόπιν των χειρισμών του Μαξίμου, μαζί με όσα επακολουθήσουν. Με την επισήμανση ότι αυτά που θα επακολουθήσουν θα έχουν έντονο χαρακτήρα λασπομαχίας μέσα σε βούρκο, καθώς η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές ότι θα βομβαρδίσει τους αντιπάλους της και με άλλα «σκάνδαλα»…
Με λίγα λόγια, διαμορφώνεται μια εντελώς ασταθής κατάσταση γεμάτη ένταση, που δύσκολα μπορεί να κρατήσει άλλους 15 – 20 μήνες, για να μείνει πιστός ο Αλ. Τσίπρας στη διαβεβαίωσή του ότι οι εκλογές θα γίνουν μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου 2019. Δεν είναι προδιαγεγραμμένο ότι η έξοδος από το μνημόνιο θα γίνει σύμφωνα με το δικό του αφήγημα (που παραγνωρίζει, μεταξύ άλλων, και το διεθνές περιβάλλον). Ακόμη και ο φίλτατος Μοσκοβισί τόνισε ότι θα υπάρχει εποπτεία και μετά την έξοδο, ενώ ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης ομολόγησε πρόσφατα ότι έξοδος από το μνημόνιο δεν σημαίνει έξοδο από την κρίση. Και ήδη διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες λένε δεξιά και αριστερά ότι η κυβέρνηση θα «τα σπάσει» με τους δανειστές, αν οι τελευταίοι θέσουν όρους που δεν μπορεί να αποδεχθεί. Αρα, να μία πιθανή αφορμή για εκλογές.
Δεν γνωρίζουμε επίσης αυτή τη στιγμή ποια θα είναι η εξέλιξη στο Μακεδονικό. Είναι πολύ δύσκολο να υπογραφεί συμφωνία με όρους που θα επέτρεπαν στην κυβέρνηση να πανηγυρίζει, αφού το πρόβλημα είναι σε μεγάλο βαθμό εσωτερικό. Το πιθανότερο είναι να μην υπογραφεί συμφωνία, κάτι που θα σηματοδοτεί ήττα για την κυβέρνηση, καθώς έχει δείξει ότι θα την ήθελε πολύ. Επομένως, να δεύτερη αφορμή εκλογών, με τρίτη φυσικά την υπόθεση της Novartis, αν οι χειρισμοί της κυβέρνησης σε αυτή λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ. Γιατί ούτε αυτό μπορεί να αποκλειστεί.