Περί ριζοσπαστισμού

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η​​ ριζοσπαστισμός, ανεξαρτήτως εάν προέρχεται από την Αριστερά ή από τη Δεξιά, είναι η βαρύτερη πολιτική νόσος, αποσταθεροποιητική του όποιου συστήματος, και εκδηλώνεται όταν η όποια πολιτική τάξη πραγμάτων εισέλθει σε φάση αποδιοργανώσεως και παρακμής. Η οικονομική κατάρρευση της χώρας το 2010, καθώς και η απαξίωση των παραδοσιακών παρατάξεων, ανέδειξε, δύο χρόνια αργότερα, τρία ριζοσπαστικά κόμματα – τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ.

Επειδή οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα, κατίσχυσε, ως ανεμένετο, ο ριζοσπαστισμός της Αριστεράς, και τον Ιανουάριο του 2015 συγκροτήθηκε η πλέον ανορθόδοξη ιδεολογικώς κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Παρά την καταλυτική μεταστροφή των δύο κυβερνητικών εταίρων, την αρμονικότατη συνεργασία τους με τους δανειστές, με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ο ριζοσπαστισμός δεν εξέλιπε· αντίθετα εκδηλώθηκε με τον πλέον βίαιο τρόπο, εναντίον της προηγουμένης κυβερνήσεως συνασπισμού της Ν.Δ., τότε υπό την ηγεσία του κ. Αντώνη Σαμαρά, και του ΠΑΣΟΚ, τότε υπό τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Κάποιοι θεωρούν τη στόχευση επιλεκτική και προσπαθούν να ανιχνεύσουν υπόγειες διαδρομές. Υπάρχουν όμως πάντα απλούστερες ερμηνείες. Με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του ουδέποτε εστράφησαν εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου. Ούτε και στοχοποίησαν προσωπικώς τον γιο του, Γιώργο Παπανδρέου, διότι τα ονόματα εξακολουθούν να ασκούν μια γοητεία στους πολίτες· εστράφησαν εναντίον των επιγόνων του, κ. Κώστα Σημίτη, και ιδιαίτερα εναντίον του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, που ανέτρεψε τον Γ. Παπανδρέου.

Ο κ. Πάνος Καμμένος αποσχίσθηκε από τη Ν.Δ. όταν ο κ. Σαμαράς αναθεώρησε την έως τότε πολιτική του και εστήριξε την τεχνοκρατική κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου. Η σύγκρουσή τους στις διαδοχικές εκλογές του 2012 πήρε συχνά φονικές διαστάσεις. Προσπάθησε ο κ. Καμμένος, ματαίως, να προσεταιρισθεί την «καραμανλική» πτέρυγα της Ν.Δ., αλλά απέτυχε και έλαβε την πρέπουσα απάντηση.

Η αίσχιστη αντιπαράθεση στις μέρες μας, με τις άκρως αποσταθεροποιητικές συνέπειες για το όλον σύστημα, έχει έντονα χαρακτηριστικά προσωπικής συγκρούσεως. Διότι κάποια μορφή της Δεξιάς εκφράζει ο κ. Καμμένος και ο μηχανισμός εις τον οποίο στηρίζεται ο κ. Τσίπρας είναι το δημιούργημα του διαχρονικού ΠΑΣΟΚ. Ιδεολογική διάσταση υφίσταται, αλλά δεν είναι η καθοριστική.

Αντίθετα με τα προαναφερθέντα κόμματα, η Κεντροδεξιά –ή όπως και εάν κανείς την ονομάσει από τον Δημήτριο Γούναρη έως και τον κ. Κώστα Καραμανλή– δεν προσεβλήθη καίρια ποτέ από τη νόσο του ριζοσπαστισμού, που εκδηλώθηκε πάντα υπό μορφή δικτατορίας. Ο ριζοσπαστισμός εισπήδησε τα τελευταία χρόνια και ενισχύθηκε προσφάτως λόγω του μακεδονικού ζητήματος. Την ευκαιρία άδραξε ο κ. Τσίπρας για να επιτύχει διάσπαση της Ν.Δ. και κλιμακώνει την προσπάθειά του με την υπόθεση Novartis. Η πρόκληση που αντιμετωπίζει ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάποια χαρακτηριστικά μοναδικότητος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή