Ακριβό μου μαξιλάρι

2' 28" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η κυβέρνηση και οι πιστωτές αποφάσισαν ότι μετά το τέλος του προγράμματος δεν θα δοθεί γραμμή προληπτικής πίστωσης. Αντ’ αυτού, θα σχηματιστεί ένα αποθεματικό από κεφάλαια που θα περισσέψουν από το υφιστάμενο πρόγραμμα και από δάνεια που θα πάρει η χώρα από την αγορά με εκδόσεις ομολόγων. Με βάση τον σχεδιασμό, οι πιστωτές θα βάλουν 7-8 δισ. και η Ελλάδα άλλα 10 δισ. ευρώ.

Υλοποιώντας το σχέδιο, το Δημόσιο βγήκε την προηγούμενη εβδομάδα στις αγορές και δανείστηκε 3 δισ. ευρώ για να φτιάξει το «μαξιλάρι». Δηλαδή, είπε στους επενδυτές (και θα το πει κι άλλες φορές έως τον Αύγουστο): δώστε μου λεφτά σήμερα για να τα χρησιμοποιήσω σε περίπτωση που αύριο – μεθαύριο δεν μου δίνετε. Πρόκειται για ένα παράδοξο επιχείρημα που μάλλον αποθαρρύνει τους μακροπρόθεσμους επενδυτές, αφήνοντας χώρο για επενδυτές με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα τοποθετήσεων. Χθες δεύτερη ημέρα διαπραγμάτευσης του νέου 7ετούς, η απόδοσή του συνέχισε να αυξάνεται, κάποιοι που το αγόρασαν, έσπευσαν κιόλας να το ξεφορτωθούν.

Μέσω του 7ετούς ομολόγου, το Δημόσιο δανείστηκε με επιτόκιο 3,5%. Τίποτα δεν δείχνει ότι το κόστος δανεισμού θα υποχωρήσει, ειδικά σε εκδόσεις ομολόγων μεγαλύτερης διάρκειας. Αν λοιπόν μαζέψουμε για το μαξιλάρι 10 δισ. ευρώ με επιτόκιο στα επίπεδα του 3,5%, σε μία τριετία θα πληρώσουμε σχεδόν 1 δισ. ευρώ για τόκους για χρήματα που δεν χρειαζόμαστε, θα τα έχουμε στην άκρη μόνο και μόνο για να πιέζουμε τις αγορές να μας δανείζουν. Αν ζητούσαμε γραμμή προληπτικής πίστωσης, θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα, χωρίς να πληρώνουμε τόκους. Κι αν τη χρησιμοποιούσαμε, το κόστος δανεισμού θα ήταν πολύ χαμηλότερο.

Επιπλέον, έχοντας προληπτική γραμμή πίστωσης δεν θα χρειαζόταν να παρακαλούμε την ΕΚΤ να διατηρήσει την κατ’ εξαίρεση αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρα για την παροχή ρευστότητας (waiver) στις τράπεζες κι ενδεχομένως να τα περιλάβει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Οταν επρόκειτο να βγουν από τα προγράμματά τους η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, το Eurogroup είχε πιέσει τις κυβερνήσεις τους να ζητήσουν γραμμή προληπτικής πίστωσης. Αυτές αρνήθηκαν και επέλεξαν την «καθαρή έξοδο», δηλαδή έξοδο από τα μνημόνια χωρίς καμία βοήθεια, κανένα προαπαιτούμενο, καμία επιπλέον επιτήρηση, πέραν αυτής που ισχύει για τις χώρες που ήταν σε πρόγραμμα, μέχρι την αποπληρωμή του 75% των δανείων που πήραν από την Ευρωζώνη.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν άσκησαν καμία πίεση για προληπτική πίστωση. Εχοντας δανείσει ήδη 250 δισ. ευρώ και μη θέλοντας να υποστούν τη βάσανο να υποστηρίξουν στην κοινή γνώμη τους την παροχή ενός ακόμη προγράμματος βοήθειας προς την Ελλάδα (η γραμμή προληπτικής πίστωσης είναι ένα θεσμοθετημένο πρόγραμμα του ESM), σκέφτηκαν τη λύση του ταμειακού αποθέματος με δική τους και δική μας συμβολή και το πούλησαν στην κυβέρνηση. Αυτή με τη σειρά της το αγόρασε, για να το παρουσιάσει στο εσωτερικό ως καθαρή έξοδο.

Το πολιτικό όφελος για τους πιστωτές και για την κυβέρνηση είναι προφανές. Δυσκολεύομαι να βρω το πραγματικό όφελος αυτής της επιλογής για τη χώρα. Δεδομένου μάλιστα ότι τα επόμενα χρόνια θα εξακολουθήσει να βρίσκεται σε ειδικό καθεστώς αυστηρής εποπτείας και θα εφαρμόζει δημοσιονομικά μέτρα τα οποία έχει ήδη ψηφίσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή