Κύριος στόχος της χώρας τούς αμέσως επόμενους μήνες είναι μια έξοδος από την τυραννία των μνημονίων, της οποίας θα προηγηθεί μια έγκαιρη και εφ’ όλης της ύλης συμφωνία με όλους τους διεθνείς παράγοντες της ελληνικής κρίσης (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM). Ζητούμενο είναι η εξεύρεση φόρμουλας για το χρέος, ώστε να μετριασθεί η ζημία που προκαλεί το γεγονός ότι η εξυπηρέτησή του ισοδυναμεί με μεταφορά καθαρού πλούτου από τους φορολογούμενους κατοίκους της χώρας προς το εξωτερικό.
Η έκδοση νέου κρατικού χρέους στις διεθνείς αγορές ομολόγων απέδειξε πόσο εύκολα μπορεί να σκοντάψει η τριπλή αυτή διαδικασία, αφού το κόστος δανεισμού είναι υπερδιπλάσιο εκείνου που πληρώνουμε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό (ESM). Η κυβέρνηση προτίθεται να δανειστεί, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, ποσό 19 δισ., το κόστος συντήρησης του οποίου, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το επιτόκιο θα βαίνει μειούμενο, θα κοστίσει πανάκριβα στους φορολογουμένους απλώς για να κοιμάται στο συρτάρι.
Ο λόγος είναι ότι η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στην εφαρμογή όλων των διαρθρωτικών αλλαγών που δημιουργούν πραγματική εμπιστοσύνη για τις όποιες προοπτικές. Επιπλέον, οι κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα σε κρίσιμους τομείς της εσωτερικής κατάστασης των πραγμάτων δημιουργούν απροσδόκητες εντάσεις και εμπλοκές στην πορεία της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας επιλέγει να αναζητήσει την έξοδο βυθίζοντας τα «εχθρικά» χαρακώματα στη λάσπη, με την πεποίθηση ότι ένας βρώμικος πόλεμος θα τον ωφελήσει περισσότερο από μια χρηματοοικονομικώς «καθαρή» και εθνικώς «διεγερτική» συνεννόηση για την επόμενη ημέρα της οικονομίας. Η διαίρεση των πολιτών επί του Σλαβομακεδονικού, το κυνήγι μαγισσών με τη φαρμακευτική δαπάνη, οι διαρροές για επικείμενο δικαστικό πογκρόμ εναντίον πολιτικών της αντιπολίτευσης και της «αγοράς», η επαναφορά έκτακτων μηχανισμών ελέγχου (φορολογικών και άλλων) τα ηνία των οποίων κρατούν κυβερνητικοί/κομματικοί παράγοντες δημιουργούν βαρύ κλίμα.
Το ερώτημα που καταλαμβάνει ταχύτατα πλέον την πρώτη θέση στον προβληματισμό όσων εποπτεύουν την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα είναι αν τελικά ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να τινάξει στον αέρα την ελάχιστη συναίνεση που ακόμη διατηρείται ως προς τις προκλήσεις που θα κυνηγήσει η Ελλάδα από την επόμενη, μετά τα μνημόνια, ημέρα. Σε κλίμα βαθύτατα διαιρετικών και υποχθόνιων εσωτερικών συγκρούσεων, «η διαχείριση του κολοσσιαίου αποθέματος χρημάτων στα συρτάρια του κράτους» ίσως θα πρέπει να τεθεί υπό έκτακτους όρους ειδικής επιτήρησης, σημειώνουν στελέχη της διεθνούς αγοράς· επιτείνοντας τον προβληματισμό των προαναφερθέντων.