Ο άτυπος κανόνας των μουσικών λάιβ θέλει τη σειρά εμφανίσεως των διαφόρων σχημάτων να καθορίζεται από την αξία ή έστω τη δημοφιλία τους. Υπό αυτό το πρίσμα, όσα είδαμε την περασμένη Παρασκευή στο Gagarin ήταν μάλλον έξω από τα συνηθισμένα. Για όσους δεν γνωρίζουν, το διήμερο 9-10/2 ήταν αφιερωμένο στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης, η οποία είχε πλούσια εκπροσώπηση και αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα να πει. Ο Γιάννης Αγγελάκας, ο οποίος ήταν (προφανώς) ο headliner της πρώτης βραδιάς, συνοδεύτηκε από ακόμα τρία σχήματα της νεότερης γενιάς· όπως είπαμε, ωστόσο, τα πράγματα έγιναν λίγο… αντίστροφα.
Λίγο πριν από τις 10 μ.μ. και με τον χώρο ακόμα μισοάδειο, οι Underwater Chess ανέβηκαν στη σκηνή. Οσοι βρίσκονταν πάντως εκείνη τη στιγμή στο Gagarin σύντομα συγκεντρώθηκαν κοντά τους, απορροφημένοι από τον μαγικό συγκερασμό του κιθαριστικού ηλεκτρισμού με το βιολί και του θεοσκότεινου πανκ με το βαθύ συναίσθημα. Το αναπάντεχο αυτό μουσικό όραμα ακολούθησε η έκρηξη των Μ.Α.Τ.Ε. (ηλεκτρονικό industrial με δυναμικά γυναικεία φωνητικά, αλλά κάπως άνισο) και η μάλλον επίπεδη παρουσία των Alien Mustangs. Οσοι, πάντως, ανησύχησαν από την αντίστροφη κλιμάκωση, αποζημιώθηκαν από τον Γιάννη Αγγελάκα. Σαν άλλος μυθικός Βάκχος, ο Θεσσαλονικιός «πατριάρχης» έδωσε ακόμα ένα οργιαστικής έντασης λάιβ με παλιούς και νεότερους ύμνους του και το κοινό σε μόνιμη… δεύτερη φωνή. Ηχος πραγματικά άψογος (αδικείται στα θερινά λάιβ) από ένα σύνολο εξαιρετικών μουσικών και το ταξίδι από το εναρκτήριο «Μόνο από τη λύπη σου» μέχρι τη «Γιορτή» του encore –με σταθμό μια απίθανη εκτέλεση του «Αιρετικού»– κύλησε απνευστί. Το ραντεβού για το καλοκαίρι που μας έδωσε ο ίδιος ο Αγγελάκας φαίνεται από τώρα μακρινό…