Πειράματα που εκπονήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στις ΗΠΑ έδειξαν ότι οι φοιτητές που χρησιμοποιούν φορητούς υπολογιστές ή ταμπλέτες, κατά τη διάρκεια της διάλεξης ενός καθηγητή, μαθαίνουν λιγότερα σε σχέση με εκείνους που ακούν τον διδάσκοντα και κρατούν σημειώσεις. Και αυτό διότι αποδείχθηκε πως τα λόγια του διδάσκοντος περνούσαν μηχανικά στα δάχτυλα του φοιτητή, σε αντίθεση με τις σημειώσεις που «ανάγκαζαν» τους φοιτητές να προχωρούν σε μία πρώτη, γρήγορη αξιολόγηση όσων έλεγε ο καθηγητής ώστε να καταγράψουν –έστω στενογραφημένα– εκείνα που θεωρούσαν πιο σημαντικά. Μάλιστα, την πρόσληψη της γνώσης επηρεάζει και η ταχύτητα της πληκτρολόγησης από κάθε φοιτητή. Δηλαδή, οι γρήγοροι φοιτητές ενίσχυαν τη μηχανιστική πρόσληψη της διάλεξης του καθηγητή, η οποία ουσιαστικά κατέληγε σε παπαγαλία. Βέβαια και οι δύο περιπτώσεις φοιτητών μπορούν αργότερα να καταφύγουν στη βιβλιογραφία του μαθήματος, ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του καθηγητή.
Οι έρευνες στις ΗΠΑ φέρνουν νέα δεδομένα στην εκπαίδευση. Εως τώρα θεωρείται άνευ όρων ότι η χρήση της τεχνολογίας επιτρέπει το μάθημα να γίνει πιο ελκυστικό για τον μαθητή, ο οποίος θα χρησιμοποιεί εργαλεία της καθημερινότητάς του (π.χ. το τάμπλετ του) για να μελετήσει τα μαθήματά του. Με τις έρευνες σε Πρίνστον και Καλιφόρνια, αποδεικνύεται ότι είτε πρόκειται για μηχανιστικό διάβασμα είτε μέσω της τεχνολογικής καταγραφής, η παπαγαλία θα βρει τις ρωγμές εκείνες να εισχωρήσει στις μαθησιακές πρακτικές.
Αρα, επιστρέφουμε στο μολύβι και χαρτί; Εάν κρίνω από τη γοητεία που ακόμη προκαλεί η μυρωδιά του χαρτιού και της γραφικής ύλης και κυρίως αυτή που αφήνει πίσω της η γόμα που αναλώνεται στην επιδιόρθωση των μαθητικών λαθών, πολλοί θα συμφωνούσαν.
Η ουσία του θέματος παραμένει διαχρονικά ίδια. Ενα παιδί αποκτά κριτική σκέψη και στέρεα γνώση εάν μπορεί να παρατηρεί τον κόσμο, να ακούει ιστορίες, να συνδυάζει τις γνώσεις, να οδηγείται σε συμπεράσματα, να φτιάχνει τις δικές του ιστορίες και να τις ακολουθεί. Η γνωσιακή ωριμότητα είναι αποτέλεσμα μακράς παιδαγωγικής διαδικασίας, που ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια, με ένα χαρτί, ένα μολύβι και μια γόμα.