Αποψη: Χορεύοντας με τους χρηματοοικονομικούς λύκους

Αποψη: Χορεύοντας με τους χρηματοοικονομικούς λύκους

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ελλάδα παραμένει μια μικρή και ανοιχτή οικονομία η οποία υφίσταται, ανά πάσα στιγμή, έντονους χρηματοοικονομικούς κραδασμούς. Κραδασμοί οι οποίοι απορρέουν τόσο από εσωτερικά γεγονότα όσο και από εξωτερικές, και μη ελεγχόμενες από εμάς, εξελίξεις. Ενώ λοιπόν το κλείσιμο της τελευταίας αξιολόγησης θα έπρεπε λογικά να λειτουργούσε με καθησυχαστικό τρόπο ως προς τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, ήρθε η αναταραχή στα διεθνή χρηματιστήρια σε συνδυασμό με εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις να μας υπενθυμίσει ότι, όταν με το καλό βγούμε με καθαρή (κατά την κυβέρνηση) έξοδο στις διεθνείς αγορές, θα χορέψουμε στον ρυθμό των χρηματοοικονομικών λύκων…

Πράγματι, οι (διεθνείς) επενδυτές κάθε άλλο παρά αφελείς είναι. Και τούτο επειδή ενημερώνονται πάραυτα για τα ελληνικά πολιτικά τεκταινόμενα. Αυτά, σε συνδυασμό με τη διεθνή χρηματοοικονομική αστάθεια, πυροδότησαν μεγάλη αύξηση στο (μακροπρόθεσμο) spread μεταξύ του 10ετούς κόστους δανεισμού σε Ελλάδα και Γερμανία από το 3,27% στα μέσα Ιανουαρίου στο 3,6% στα μέσα Φεβρουαρίου και ακόμα μεγαλύτερη αύξηση στο (μεσοπρόθεσμο) spread μεταξύ του 5ετούς κόστους δανεισμού από το 2,92% στο 3,61% το ίδιο χρονικό διάστημα. Εκείνο λοιπόν το οποίο βλέπουν οι επενδυτές, κάτι το οποίο δυστυχώς εμείς αρνούμαστε να κατανοήσουμε, είναι ότι η επιστροφή στην κανονικότητα δεν μπορεί να γίνεται ούτε με «όρους 1992», αλλά ούτε με «όρους 1989». Εξηγούμαι πάραυτα.

Από τη μία πλευρά, οι διεθνείς (και μη) επενδυτές αδυνατούν να αντιληφθούν την όποια χρησιμότητα την οποία μας προσφέρουν τα πρόσφατα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό όταν όλη η οικουμένη τούς αποκαλεί (Πρώην Γιουγκοσλαβική) Δημοκρατία της Μακεδονίας ή κάτι συναφές, το οποίο σίγουρα χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία.

Ομως, η αύξηση στο κόστος δανεισμού απορρίπτει και την επιστροφή στην κανονικότητα του 1989. Περίοδο κατά την οποία διαβάζαμε, στις εφημερίδες της εποχής, αστήρικτες καταγγελίες για κούτες… Pampers γεμάτες «θρυλικές» (και υποτιμημένες) δραχμές και παραλήπτη τον πρώην πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι διεθνείς επενδυτές (αλλά και κάθε σώφρων πολίτης) «βλέπουν» μεγάλες ομοιότητες μεταξύ του «βρώμικου» 1989 και των σημερινών καταγγελιών για δωροδοκία πολιτικών βάσει του σκανδάλου Novartis. Με άλλα λόγια, οι αγορές εκτιμούν σήμερα ότι το ρίσκο επένδυσης στα ελληνικά ομόλογα είναι μεγαλύτερο σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα (εντός 5ετίας δηλαδή) σε σχέση με τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ελλάδας. Και τούτο επειδή οι αγορές εκτιμούν ότι το μεσοπρόθεσμο όραμα της Ελλάδας δυστυχώς έχει να κάνει μεταξύ κανονικότητας τύπου…1992 ή κανονικότητας τύπου…1989.

Αυτά βέβαια τα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Στουρνάρας, ο οποίος επαναλαμβάνει (με ενοχλητικό για τους κυβερνώντες τρόπο) ότι, με «βυθισμένη» (παρά τις τελευταίες αναβαθμίσεις) την πιστοληπτική μας ικανότητα στην περιοχή των junk bonds, κάθε σκέψη καθαρής εξόδου στις αγορές είναι εκτός λογικής.

* Ο κ. Κώστας Μήλας είναι καθηγητής και πρόεδρος του ερευνητικού τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής στο University of Liverpool.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή