Κύριε διευθυντά
«Οι Ελληνες έκαμαν στην ιστορία της ανθρωπότητας τις μεγαλύτερες εφευρέσεις. Μία από τις μεγαλύτερες ήταν ο διάλογος που οι νέες τάσεις της εποχής μας –πολύ αρνητικότερες απ’ ό,τι φανταζόμαστε– πάνε ακριβώς να καταστρέψουν» («Καθημερινή» 15/5/1966, Π. Κανελλόπουλος). Στη «Χαμένη διαλεκτική» αναφέρεται και ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης («Καθημερινή» 28/1/2018).
Οι αρχικές επισημάνσεις του κ. Ιερώνυμου ότι δεν χρειάζονται συλλαλητήρια και φωνές δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν, το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη έγινε και ακολούθησε της Αθήνας. Ούτε και παροτρύνσεις για συναίνεση, ομοψυχία εισακούσθηκαν.
Δεν μένει πλέον παρά η σιωπή του λαού ως δέηση προς τον Παντεπόπτην, ο οποίος «ούλος ορά, ούλος δε νοεί, ούλος δε τ’ ακούει… νόου φρενί τα πάντα κραδαίνει» και να κτυπήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών σ’ ένα προσκλητήριο των πιστών. Κι εκεί, ιερείς με τους ενορίτες τους, να παρακαλέσουν τον Θεό, με όλη την πίστη τους, να φωτίσει τους διευθύνοντας εμάς να ομονοήσουν «νυνί (τώρα δα) ομόνοιαν αν ομολογήσετε μέγιστον αγαθόν πόλει». Να παρακαλέσουν ακόμη να μας απαλλάξει και από την κατάρα του Οιδίποδα προς τους δύο γιους του –κατάρα που συνοδεύει τη φυλή μας– να μοιράζονται την εξουσία με σπαθί. Η αντιπαλότητα των κομμάτων με προγράμματα –ως δέλεαρ προς ψηφοφόρους– για την κατάκτηση της εξουσίας και οι ξιφουλκισμοί τους σε θέματα εθνικά, διεγείρουν τη μνήμη και ξεπηδά στοχασμός από τη «χρυσή διαθήκη» (εκδ. 2001) του Πολ. Δημητρακόπουλου «πολιτική με κόμμα, έθνος με τελεία».
Η κομματική πολιτική αποτελεί την κύρια αιτία για τη συσσώρευση δεινών στη χώρα μας. Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Αυτό απαιτεί λύση.
Χαραλ. Π. Παναγιωταρεας, Αξ/κός (ΜΧ) ε.α., Παπάγου