Το θέατρο «Μπέλλος – ΚΕΑ» είναι από τα ελάχιστα θέατρα που παραμένουν στην Πλάκα εδώ και 41 χρόνια. «Οταν το ίδρυσα ήμουν από τους πρώτους τότε στην περιοχή και συνέβαλα με τον τρόπο μου στην αλλαγή της φυσιογνωμίας της. Στην πορεία ακολούθησαν κι άλλοι. Πολλά τα χρόνια, άλλες συνθήκες, έχω κουραστεί αλλά δεν εγκαταλείπω. Βοηθάω να ανθίσουν νέα παιδιά στον χώρο μας», λέει στην «Κ» ο σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας και σεναριογράφος Γιώργος Μπέλλος που επιμένει στο καλλιτεχνικό του «σπίτι» στην οδό Κέκροπος 1, δεκαετίες τώρα.
«Διέκοψα ένα με δύο χρόνια κάποια στιγμή για λόγους υγείας. Από το 1977 τα καταφέρναμε με την υποστήριξη του κοινού. Χωρίς επιχορήγηση». Από το θέατρό του πέρασαν πολλοί. Ηθοποιοί, λογοτέχνες, συνθέτες, σκηνογράφοι, ζωγράφοι, χορογράφοι. Από τη σχολή δραματικής τέχνης που προηγήθηκε του θεάτρου και λειτούργησε έως το 2007, εξίσου πολλοί μαθητές. Ηταν «πόρτα» για τα νέα παιδιά που ήθελαν να ακούσουν τη φωνή των δασκάλων τους. Καθηγητές με ιστορία, ανάμεσά τους οι: Αννα Συνοδινού, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Πάνος Γλυκοφρύδης, Δημήτρης Ποντίκας, Κώστας Τσιάνος, Κώστας Φέρης, Νίκος Λαβράνος κ.ά. Ο ίδιος ο ιδρυτής του θεάτρου επίσης ήταν δάσκαλος για χρόνια, άλλωστε είχε εμπειρία και συνεργασίες με θιάσους της παλιότερης φρουράς (Ελλη Λαμπέτη, Μαίρη Αρώνη, Μάνος Κατράκης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Χατζηχρήστος, Τίτος Βανδής κ.ά.). Πολλά έχει να διηγηθεί ο Γ. Μπέλλος και για την τηλεοπτική του δραστηριότητα.
Απόψε στο «Μπέλλος» ανεβαίνει το πολιτικό θρίλερ του Μιχάλη Παπαδόπουλου «Η Σιδηρά Πρωθυπουργός» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες το κοινό μπορεί να επιλέξει τα έργα: «Και τα αγόρια κλαίνε» του ιδίου συγγραφέα, «Λευκές μας νύχτες» του Κώστα Παπαπέτρου, «Ελεύθερο ζευγάρι» ελεύθερη διασκευή του Γιώργη Κοντοπόδη του έργου των Ντάριο Φο – Φράνκα Ράμε.
Η Πλάκα ξανά στον «χάρτη»
«Δύσκολη εποχή και για το θέατρο», λέει ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και επιχειρηματίας Αλέξανδρος Λιακόπουλος του οποίου τις δουλειές βλέπουμε φέτος στη σκηνή της οδού Κέκροπος 1. «Οι παραστάσεις μας ταιριάζουν στη φυσιογνωμία του χώρου. Οσο για την περιοχή, η Πλάκα ξαναμπαίνει στον θεατρικό χάρτη της Αθήνας που κατά καιρούς διαμορφώνεται εκ νέου. Το θέατρο είναι πέντε λεπτά από τον σταθμό του μετρό (Σύνταγμα) και πολλοί συνδυάζουν τις παραστάσεις με μια βόλτα στην περιοχή». Τρεις δεκαετίες στον χώρο διαπιστώνει αλλαγές. «Ο πλουραλισμός δημιουργεί σύγχυση στο κοινό, η προβολή των παραγωγών δυσκολεύει λόγω του αριθμού τους, όμως οι νέες ομάδες μπορούν να εκφραστούν με μεγαλύτερη ελευθερία. Η δυσκολία είναι να συντηρηθούν όλοι. Αρκετά θέατρα παίζουν κάθε βράδυ άλλη παράσταση κι αυτό θυμίζει την εποχή των μπουλουκιών».