500 λέξεις με τον Γιάννη Σκαραγκά

500 λέξεις με τον Γιάννη Σκαραγκά

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Γιάννης Σκαραγκάς εμφανίστηκε στα γράμματα το 2002 με το μυθιστόρημα «Επιφάνεια». Από την πεζογραφία στο θέατρο και το σενάριο, έχει στο ενεργητικό του επτά βιβλία, πέντε τηλεοπτικές σειρές και επτά θεατρικά έργα, από τα οποία η «Κυρά της Ρω» παίζεται φέτος στην Ελλάδα και το «Courage» στην Ελβετία. Γράφοντας στα ελληνικά και στα αγγλικά, τα διηγήματά του δημοσιεύονται την τελευταία δεκαετία σε μεγάλα αμερικανικά λογοτεχνικά περιοδικά, με πιο πρόσφατη τη συνεργασία του με το Copper Nickel του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Το τελευταίο του ιστορικό μυθιστόρημα «Λαχτάρα που περίσσεψε» από χθες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Την Ιστορία της μεσαιωνικής Ευρώπης του R. H. C. Davis (εκδόσεις Κριτική).

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Ντόριαν Γκρέι, Λίβιστρος και Κόζιμο Πιοβάσκο: ακούραστος ηδονισμός, συναισθηματική υπερδιέγερση και εκκεντρικότητα.

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Μεταξύ πολλών άλλων, τον Μποντλέρ και τον Πόε για να συζητήσουμε τη θαυμαστή μετάφραση της ποίησης του δεύτερου από τον πρώτο.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Λεπτομέρειες για το παρελθόν κάποιου που γνωρίζω προσωπικά.

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα πρώτη φορά;

Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία, του Αξελού (Εξάντας).

Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

Νομίζω τον «Ξένο», του Καμύ.

Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στην Αθήνα της Μπελ Επόκ ως υλικό για μυθιστόρημα; 

Με ενδιέφεραν κατ’ αρχάς οι αιματηρές συγκρούσεις με αφορμή τη μετάφραση των Ευαγγελίων το 1901. Ηθελα την ιστορία μιας γυναίκας που ονειρεύεται ένα πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό, και βρίσκεται αντιμέτωπη με τα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων με το Παλάτι και το γλωσσικό ζήτημα. Αυτή η δεκαετία της αθηναϊκής Μπελ Επόκ μέχρι τα Ευαγγελικά, με την οικονομική κρίση, τις πληγές, τα λάθη και τη διχαστική ρητορική, έχει συγκλονιστικές ομοιότητες με όσα ζούμε τώρα.

Πώς μπορεί ένας συγγραφέας να αποτυπώσει για το χθες, μιλώντας ταυτόχρονα και για το σήμερα;

Κάθε φορά που εμβαθύνουμε στο παρελθόν, αλλάζει κάτι στη μοίρα μας. Κάτι που τρέφεται με τις αμέτρητες χαμένες ευκαιρίες. Αυτό κάνει και η μυθοπλασία. Επενδύει νόημα σε αυτές τις ευκαιρίες, τις ερμηνεύει σαν πραγματικές. Η μοίρα μας δεν θα είχε την ίδια σημασία χωρίς την ικανότητα να τη φανταστούμε διαφορετική.

Εχετε fb, Twitter κ.τ.λ. Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;

Εχω τα πάντα, αλλά δεν έχω καταλήξει σε κάποιο πειστικό συμπέρασμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή