Η πρώτη εντύπωση είναι ότι μοιάζει με οπερατικό σκηνικό. Μια μικρή θάλασσα από τις βαθυκόκκινες πολυθρόνες του «Ολύμπια» φαίνεται σαν να χωρίστηκε στα δύο για να δημιουργηθεί ένας διάδρομος προς την παλιά σκηνή. Γυμνή από σκηνικά και αντικείμενα, με ένα μικρό πιάνο επάνω της, η ιστορική σκηνή που φιλοξένησε τις παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1944 στέκει παροπλισμένη αλλά επιβλητική εν αναμονή του νέου ιδιοκτήτη της.
«Tο δάπεδόν του είναι στρωμένον με παρκέ, τα καθίσματά του πολυτελέστατα με βελούδο επιστρωμένα…» έγραφαν οι εφημερίδες για το εντυπωσιακό θέατρο εν τη γενέσει του.
Από έναν μικρό διάδρομο μεταφερόμαστε στα παρασκήνια, εκεί όπου για δεκαετίες χτυπούσε η καρδιά της αθηναϊκής όπερας. Τα ίχνη των παλαιών ενοίκων είναι φανερά σχεδόν παντού. Ενα πρόγραμμα του 1999 σε μια άκρη, μια παιδική ζωγραφιά κρεμασμένη στο γραφείο του διευθυντή σκηνής, ένα σύνθημα για την ΑΕΚ γραμμένο με μαρκαδόρο σε έναν τοίχο, αυτοκόλλητα με τους παίκτες του Ολυμπιακού σε ένα ντουλάπι, μια παλιά φωτογραφία της Μελίνας Μερκούρη ανάμεσα σε αναμνηστικές εικόνες και προσωπικά αντικείμενα στο μικρό γραφείο φροντιστών. Ανεβαίνοντας τη μεταλλική, στενή, φιδογυριστή σκάλα που οδηγεί τουλάχιστον τέσσερις ορόφους από το επίπεδο της σκηνής μπαίνουμε στα καμαρίνια των λυρικών τραγουδιστών, των αρχιμουσικών, του μπαλέτου και της χορωδίας της ΕΛΣ. Φωτογραφίες της Μαρίας Κάλλας στις ξύλινες ντουλάπες, σημειώσεις για κοστούμια, ένα ζευγάρι πουέντ, καρέκλες που μοιάζουν να χρησιμοποιήθηκαν μόλις χθες.
Οι δίδυμες σκάλες, σήμα κατατεθέν, είναι έργο του Παύλου Τσολάκη, που σχεδίασε το κτίριο το οποίο γνωρίζουμε σήμερα.
Χώροι μικροί και λιτοί, χωρίς μεγάλες ανέσεις, αλλά σε ένα κτίριο που κατασκευάστηκε με προδιαγραφές της δεκαετίας του ’60. Είναι ωστόσο συγκινητικό να μπαίνεις στους ίδιους χώρους που κάποτε φιλοξένησαν σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως την Τζένη Δριβάλα και τον Τζoν Μοδινό, τον Αντίοχο Ευαγγελάτο και τον Ανδρέα Παρίδη, τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Αλέκο Φασιανό, τον Γιάννη Μέτση, τη Σάσα Ντάριο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο κ.ά. Για να ανάψουν ξανά τα φώτα της σκηνής, θα χρειαστούν μερικοί ακόμη μήνες υπομονής, όπως λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του ΟΠΑΝΔΑ Κωνσταντίνος Μπιτζάνης. Ο Δήμος Αθηναίων αναδείχθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο ο επικρατέστερος υποψήφιος στην πρόσκληση ενδιαφέροντος της Τράπεζας της Ελλάδος, στην οποία ανήκει το ακίνητο, ενώ, όπως όλα δείχνουν, οι τελικές υπογραφές του συμβολαίου θα μπουν στα τέλη Μαρτίου. Στο μεταξύ, ένα τεχνικό κλιμάκιο του δήμου καταρτίζει πρόγραμμα τεχνικών παρεμβάσεων μικρής κλίμακας, όπως την ανακαίνιση των καμαρινιών και τις ανάγκες σε επιπλέον εξοπλισμό.
Το κόκκινο χρώμα, το διακριτικό χρυσό και το ξύλο κυριαρχούν.
Επίσης, το επόμενο διάστημα η καλλιτεχνική επιτροπή του ΟΠΑΝΔΑ, που αποτελείται, μεταξύ άλλων, από τον διευθυντή της Δημοτικής Πινακοθήκης Ντένη Ζαχαρόπουλο, τον διευθυντή Μουσικής του ΟΠΑΝΔΑ Γεώργιο Βλαστό και τον συνθέτη Λουκά Καρυτινό, θα έχει διαμορφώσει τις βασικές γραμμές του καλλιτεχνικού προγράμματος. «Προσπαθούμε ώστε το “Ολύμπια” να είναι έτοιμο για τον ερχόμενο Οκτώβριο, στο οποίο θα αξιοποιήσουμε στο έπακρο τα μουσικά σύνολα και τις ορχήστρες του δήμου. Το “Ολύμπια” θα είναι ένα δημοτικό λυρικό θέατρο με παραστάσεις όπερας και τουλάχιστον μια δική μας παραγωγή», σημειώνει ο κ. Μπιτζάνης, υπογραμμίζοντας ότι σύντομα θα ανακοινωθούν και οι συνεργασίες του ΟΠΑΝΔΑ με φορείς, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών και η ΕΡΤ.