Μ. Σαμόλης: «Το να έχεις φίλο έναν άστεγο δεν είναι εύκολο»

Μ. Σαμόλης: «Το να έχεις φίλο έναν άστεγο δεν είναι εύκολο»

3' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα πρωινά του Σαββάτου, o Μιχάλης Σαμόλης αναλαμβάνει να καθοδηγήσει τους «τολμηρούς» σε μια αόρατη διαδρομή στο κέντρο της Αθήνας. Στις έξι στάσεις της διαδρομής δεν περιλαμβάνονται τα γνωστά «σημεία ενδιαφέροντος» των τουριστικών χαρτών, ούτε κάποια γραφικά καφέ. Ζήνωνος, Χαλκοκονδύλη, Σοφοκλέους, Πειραιώς, Βαρβάκειος, συσσίτια, ξενώνες αστέγων, πορνεία και ναρκωτικά, ΜΚΟ και Γιατροί του Κόσμου συνθέτουν την πόλη δίπλα μας, μία πόλη που οι περισσότεροι αγνοούν, ή θέλουν να αγνοούν.

Ο 61χρονος Σαμόλης γνωρίζει καλά όσα περιγράφει. Από το 2013 είναι άστεγος. «Είχα ένα φορτηγό δημοσίας χρήσεως και μου το έκλεψαν το 2012. O,τι είχα στην άκρη το έφαγα. Eψαχνα απεγνωσμένα για δουλειά». Eνα χρόνο μετά την κλοπή βρέθηκε στον δρόμο. «Δεν πίστευα ότι θα άντεχα πάνω από 2 μήνες. Είχα πάρει την απόφαση να αυτοκτονήσω, όμως έψαχνα να βρω κάτι ώστε να φύγω χωρίς να πονέσω. Eτσι, έλεγα “άσ’ το γι’ αύριο” και τελικά έφτασα σε αυτές τις δομές, αυτές που σήμερα δείχνω σε όσους έρχονται στις “αόρατες διαδρομές” και στα παιδιά από τα σχολεία». Ο κ. Σαμόλης βρήκε στέγη στο Κέντρο Υποστήριξης Αστέγων του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) και αργότερα ένα μικρό εισόδημα, πωλώντας το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» στο κέντρο της Αθήνας. «Οφείλω τη ζωή μου στο ΚΥΑΔΑ και στη “Σχεδία”» σημειώνει, εξηγώντας ότι άρχισε να πουλά το περιοδικό δρόμου «γιατί μπορεί να είχα λύσει το πρόβλημα με το κρεβάτι αλλά είχα 50 λεπτά στην τσέπη για να περάσω όλο τον μήνα». «Κατάλαβα, τελικά, ότι η “Σχεδία” μού έσωσε την ψυχή, παρά την τσέπη!».

Στόχος του μέσα από τις «Διαδρομές» είναι να δείξει τον «κόσμο της αλληλεγγύης» αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα σε όσους επιλέξουν να τον ακολουθήσουν. «Είναι μια τρομερή εμπειρία για τα τα παιδιά να βλέπουν όλες αυτές τις κοινωνικές δομές αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα της πόλης. Βλέπουμε ναρκωτικά, πορνεία», σημειώνει, καταδεικνύοντας και μια ταξική διάσταση του προβλήματος: «Ειδικά όταν έχουμε παιδιά από τα βόρεια προάστια, δεν μπορώ να σας περιγράψω την έκφραση του προσώπου τους από όσα βλέπουν και ακούν… ακόμη και για τα ναρκωτικά αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά, εδώ κυκλοφορούν φθηνά, μη καθαρά ναρκωτικά, σκέτα δηλητήρια. Τους εξηγώ ακριβώς πώς καταλήγει ένας ναρκομανής».

Τα τελευταία χρόνια, βιοπορίζεται πωλώντας τη «Σχεδία». Τα χρήματα που εξοικονομούνται («καθαρό» 1,5 ευρώ ανά τεύχος για τον πωλητή με το κόκκινο γιλέκο) δεν είναι πολλά. Αλλωστε, ο στόχος της δράσης είναι η αρχική στήριξη και η επανένταξη όσων έχουν ανάγκη. «Θα μπορούσα να βρω μία γκαρσονιέρα, με 150-200 ευρώ, δεν ξέρω όμως αν θα έβγαινα», απαντά ο Σαμόλης. «Υπάρχει ένας κανόνας, ο ξενώνας δεν είναι ξενοδοχείο “φεύγω και έρχομαι ό,τι ώρα θέλω”, υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν στην ουρά. Η μεγαλύτερη κρίση που πέρασα ήταν όταν άρχισα να χαρίζω τα έπιπλά μου, να πετάω πολλά από τα ρούχα μου… Εβαλα όλη μου τη ζωή, φωτογραφίες και κάτι μικροαντικείμενα που αγαπούσα, σε 6 κούτες, και τα έδωσα σε ένα φίλο μου να τα βάλει σε ένα υπόγειο. Οπως είμαι δεν θα μπορέσω να το ξεπεράσω 2η φορά. Να φτιάξω κάτι και πάλι να τα πετάξω…».

Ο Σαμόλης αντιμετωπίζει, πλέον, τους 140 ενοίκους του ξενώνα του Δήμου Αθηναίων ως οικογένεια. «Οι συγγενείς δεν αισθάνονται άνετα. Ολοι έχουν εξαφανιστεί», λέει, τονίζοντας ότι αυτό αποτελεί τον κανόνα. «Θα έπρεπε να γράψω ένα βιβλίο από σεβασμό στους ηλικιωμένους ανθρώπους του ξενώνα που πέθαναν. Eχω βγάλει φωτογραφίες τα κηδειόχαρτα. Ηταν ένας κύριος, στα 75, που πέθανε. Είχε τρία παιδιά, αδέλφια. Το χαρτί της κηδείας του δεν έγραφε τίποτε, ούτε αδέλφια, ούτε λοιποί συγγενείς. Εγραφε μόνον οι συγγενείς του ΚΥΑΔΑ, δηλαδή εμείς».

Παραμένει, πάντως, αισιόδοξος, αν και όπως λέει «ένας άστεγος, δεν μπορεί να κάνει σχέδια». «Θεωρείτε ότι ένας άνθρωπος χρειάζεται πολλά πράγματα; Στέγη, ένα πιάτο φαΐ και αγάπη, φίλους – ανθρώπους να τον αγαπούν, δεν έχει σημασία ποιοι είναι. Αρκεί να σε αγαπούν ειλικρινά. Αυτός είναι και ο στόχος μου. Αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα έχω δίπλα μου ή μιλώ μαζί τους στο Facebook, τους έχω ξεκαθαρίσει την κατάστασή μου ότι είμαι άστεγος, ξέρουν τι πρεσβεύω και είναι φίλοι μου… Και είναι τιμή για εμένα, γιατί το να έχεις άστεγο φίλο δεν είναι κάτι εύκολο».

Η «Σχεδία»

• Το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» συμπληρώνει 5 χρόνια κυκλοφορίας. Τον Μάρτιο ο αριθμός των πωλήσεων αναμένεται να ξεπεράσει το 1.000.000.

• Η τιμή πώλησης του περιοδικού θα αυξηθεί από τον Μάρτιο, από τα 3 στα 4 ευρώ, εξαιτίας της επιβολής κρατήσεων 26,95% υπέρ ΕΦΚΑ στις αποδείξεις δαπάνης με τις οποίες αμείβονται οι διανομείς. Παρά την αναστάτωση, ο επικεφαλής της «Σχεδίας» Χρ. Αλεφάντης σημειώνει πως «πλέον οι άνθρωποι της “Σχεδίας” έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ένσημα… Κάποιοι από τους πιο ηλικιωμένους μας που τους λείπουν μια χούφτα ένσημα, ενδέχεται να πάρουν σύνταξη». Αρκεί βέβαια οι πωλήσεις του περιοδικού να διατηρηθούν στα ίδια επίπεδα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή