Στον δρόμο προς την… κανονικότητα

Στον δρόμο προς την… κανονικότητα

2' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​πάνιες και μικρές οι περίοδοι κανονικότητας στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Αλλωστε, η ιδιαιτερότητα, δηλαδή η μη κανονικότητα, της χώρας ήταν γνωστή και αποδεκτή από την πολιτική τάξη και την κοινή γνώμη της ως «ελληνική πραγματικότητα» για να περιληφθεί σε επιχειρήματα ικεσίας, δικαιολογίας, αίτησης κατανόησης απέναντι σε όσους ιθαγενείς και ξένους προσπαθούσαν ή απαιτούσαν κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις και επιβολή της λογικής. Επομένως, προκαλούν θλιμμένα χαμόγελα οι σημερινές εξαγγελίες και υποσχέσεις από τη μία πλευρά και οι πιέσεις από την άλλη, περί ανάγκης επανόδου της χώρας στην κανονικότητα…

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ κανονική χώρα και δεν πρόκειται να γίνει στο ορατό μέλλον. Και πάντως όχι με την κυβέρνηση Συρανέλ, που την απομακρύνει όλο και περισσότερο από την κανονικότητα, γιατί αυτή είναι η συνειδητή επιλογή της. Πιστεύει ακράδαντα ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού δεν θέλει, δεν ενδιαφέρεται και δεν αντέχει την κανονικότητα, ούτε αντιλαμβάνεται τη σημασία της, οπότε ανάλογη είναι και η δική της πολιτική συμπεριφορά. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ «κόντρα» στην κανονικότητα έγιναν κυβέρνηση και έτσι πορεύονται. Μέχρι τέλους!

Απόδειξη, τα όσα έγιναν μέσα στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη, που ήταν τόσο κανονικά από πολιτικής σκοπιάς, όσο κανονικές ήταν οι διαδικασίες με τις οποίες η υπόθεση Novartis έφτασε εκεί. Και παρ’ όλα αυτά, με σχεδόν τους πάντες, θύτες και θύματα (ανεξήγητα αυτά), να διατρανώνουν την εμπιστοσύνη τους στη Δικαιοσύνη.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι όλες οι επόμενες φάσεις της υπόθεσης θα προχωρήσουν με την ίδια κανονικότητα και όποιος νομίζει το αντίθετο είναι είτε αδιόρθωτα αφελής είτε αθεράπευτα προκατειλημμένος. Πολιτικά, λοιπόν, η συγκεκριμένη συνεδρίαση ανέδειξε:

• Μια ακραία πόλωση και με κομμένες όλες τις γέφυρες στοιχειώδους συνεννόησης με ευθύνη της κυβέρνησης, η οποία επιδιώκει συστηματικά τον διχασμό, ενώ μαύρα σύννεφα συσσωρεύονται στα ανατολικά και βόρεια σύνορα. Καμία σχέση με κανονικότητα επομένως.

• Τον Αλ. Τσίπρα να ζητάει από τον Κυρ. Μητσοτάκη να αναλάβει την πολιτική ευθύνη επειδή η φαρμακευτική δαπάνη του Δημοσίου θέριεψε το διάστημα 2004-2009, επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, και άρα επωφελήθηκε και η Novartis, μεταξύ άλλων. Και για να ενισχύσει την απαίτησή του ανέφερε σαν παραδείγματα ευθιξίας την πολιτική ευθύνη που είχαν αναλάβει ο Ανδρ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλής για τις υποθέσεις Κοσκωτά και Βατοπεδίου αντίστοιχα, οι οποίες όμως βάρυναν τις δικές τους κυβερνήσεις. Πόσο πολιτικά κανονικό και λογικό είναι άραγε να ζητάς πολιτικές ευθύνες από κάποιον για πεπραγμένα άλλων κυβερνήσεων;

• Τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Π. Καμμένο να τονίζει, τις πρώτες πρωινές ώρες, ότι είναι ριζικά αντίθετος με την κυβέρνηση και τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο Μακεδονικό, λες και ο ίδιος δεν είναι μέλος της. Ακόμη και με όρους νυχτερινής ευθυμίας δεν μπορεί να θεωρείται κανονικό αυτό, όταν «περνάει» σαν διαφωνία ρουτίνας και άρα δεν τίθεται θέμα παραίτησης.

• Τη συνεχή στόχευση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρα από την κυβέρνηση, η οποία δεν κρύβει την αντιπάθειά της προς το πρόσωπό του, φθάνοντας στο σημείο να αναμείξει και αυτόν στην υπόθεση Novartis με τη γνωστή μεθόδευση. Πόσο κανονικές μπορούν να είναι πλέον οι σχέσεις κυβέρνησης και Τράπεζας της Ελλάδος στην κρίσιμη οικονομική συγκυρία που ζούμε και ενόψει νέων εξελίξεων;

• Την αγαστή σύμπνοια και συμπόρευση κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ με εκείνους της Χρυσής Αυγής, τόσο στις αγορεύσεις τους όσο και στην ψηφοφορία με τις δέκα κάλπες (κρεμάλες) που ακολούθησε. Κανονικό και αυτό ίσως, με ρίζες στην εποχή των «Αγανακτισμένων».

Κατά τα άλλα, η χώρα επανέρχεται σταδιακά στην κανονικότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή