Καλά τους Ρουβίκωνες, που κάθε εβδομάδα κατεβάζουν και κάποια τζαμαρία, δεν τους πιάνουν γιατί έχουν μαζί τους προηγούμενα. Για τον ακήρυχτο πόλεμο συμμοριών που έχει ξεσπάσει στην Αθήνα, τι κάνει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκος Τόσκας; Εχει ξεκινήσει, τουλάχιστον, καμία διαβούλευση με τις συλλογικότητες των μαφιόζων ή απλώς βλέπει τις σφαίρες να περνούν;
Τον τελευταίο καιρό μαζεύτηκαν πολλά. Στις 18.1.2018 άγνωστοι δολοφονούν τον πολλάκις καταδικασθέντα Βασίλη Στεφανάκο· την 1.2.2018 βόμβα κατέστρεψε κατάστημα επίπλων στο Μαρούσι· στις 26.2.2018 σεσημασμένος για απάτες που επέβαινε σε μηχανή στο Περιστέρι δολοφονήθηκε από άγνωστο πεζό δράστη· στις 26.2.2018 δολοφονήθηκε από αγνώστους 25χρονος στη Φωκίωνος Νέγρη και η αστυνομία εκτιμά ότι ήταν ξεκαθάρισμα λογαριασμών· στις 27.2.2018 βόμβα κατέστρεψε κατάστημα υφασμάτων στη Γλυφάδα. Δεν γνωρίζουμε αν όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους, αλλά τα συμβάντα είναι πολλά για να τα αγνοήσουμε. Το ίδιο και το υπουργείο Προστασίας (έστω κατ’ ευφημισμόν) του Πολίτη.
Στο άλλο μέτωπο της ανομίας τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα· τόσο που να μπορούν να αποτυπωθούν σε γράφημα σαν αυτό που είχε χθες (27.2.2018) η «Καθημερινή»: μια απεργία πείνας· επεισόδια μέσα στις φυλακές· διαμαρτυρία μετά επεισοδίων στο υπουργείο Δικαιοσύνης· χουλιγκανισμοί έξω από την οικία του θύματος τρομοκρατικής επίθεσης κ. Λουκά Παπαδήμου· χειροβομβίδα σε αστυνομικό τμήμα, κατάληψη πρυτανείας και μάλλον έπεται συνέχεια. Αυτό πιθανόν να κάνει τους επιγόνους της ΚΝΕ στο υπουργικό συμβούλιο να αναφωνήσουν «να οργανωθούμε ρε παιδιά»…
Δεν τα γράφουμε όλα αυτά με την ελπίδα ότι στον επικείμενο ανασχηματισμό θα αντικατασταθεί ο κ. Τόσκας, η ανικανότητα του οποίου να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα και την οργανωμένη ανομία θα χαρακτηριστεί παροιμιώδης. Τα αναφέρουμε διότι ο επόμενος μπορεί να είναι πολύ χειρότερος. Μπορεί για παράδειγμα να προκύψει υπουργός Προστασίας του Πολίτη κανένας καθηγητής Δικαίου. Κι αυτός δεν θα κάνει τίποτε για το πρόβλημα, αλλά θα μας ζαλίζει με θεωρίες περί ανοχής στη μετεφηβική φλόγα, που αναγκάζει τα παιδιά να στέλνουν χειροβομβίδες σε αστυνομικά τμήματα, ή την ταξικότητα του νόμου. Εδώ βρέθηκε κοτζάμ καθηγητής και υπεύθυνος Παιδείας για να μας πει ότι «η διάκριση ανάμεσα στη θεωρητική έρευνα και στην εφαρμοσμένη έχει πια τελειώσει» –και Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία όλου του κόσμου ετοιμάζονται να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών για να αντιστοιχούν με το «δόγμα Γαβρόγλου»–, δεν θα βρεθεί κάποιος καθηγητής (μη) Προστασίας του Πολίτη να μας καθησυχάσει ότι η πάταξη της εγκληματικότητας θα αντιμετωπιστεί με την αφύπνιση του ρωμαλέου κοινωνικού κινήματος;