Ο Π. Στάης, από τις 28 Μαΐου 1945 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1952, σε ένα δερματόδετο τετράδιο, με την Ακρόπολη στο εξώφυλλό του, κρατούσε ημερολόγιο. Σε αυτό σημείωνε –στον βαθμό που εκείνη η εποχή επέτρεπε–, στα ελληνικά και στα αγγλικά, τα όνειρα και τις προσδοκίες του, τις σκέψεις και όσα το μυαλό και η καρδιά του αισθάνονταν – μαζί με αυτά, και ερωτικά ποιήματα. Τα περισσότερα γραπτά του ήταν αφιερωμένα σε κάποια Μάρθα, την οποία είχε αποχωριστεί κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή (μάλιστα, υπάρχει ποίημα γραμμένο στη Σμύρνη το 1919).
Το ημερολόγιο βρέθηκε, κατά τύχη, σε μιαν υπαίθρια αγορά, στα σωστά χέρια – της Ράνιας Μπέλλου. Σχεδίασε τις σκέψεις που της γέννησαν οι ημερολογιακές καταγραφές του Π. Στάη, ο έρωτάς του για τη Μάρθα, η εποχή, οι επιθυμίες και η συχνή απελπισία του, ο πόθος του να ξανασμίξει, έστω και τόσα χρόνια μετά, τη μεγάλη του αγάπη – κυρίως, όμως, οι ποιητικές του απόπειρες, με πρώτη και καλύτερη εκείνη με τίτλο «Immortal Love or Ode to the Past», που «βάφτισε» και την έκθεση της Ράνιας Μπέλλου. Η έκθεση –στην Γκαλερί Καλφαγιάν, έως τις 14/4– είναι ένα hommage στην εμμονή της αναζήτησης του αντικειμένου του πόθου του, μια ωδή, κυριολεκτικά, στο παρελθόν και στην αιώνια αγάπη. Η Ράνια Μπέλλου σχεδίασε στιγμές, απαθανάτισε λέξεις και όνειρα, συνέλαβε και ανέδειξε τις επίμονες αναφορές του Π. Στάη.