Χωρίς επιστροφή

1' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Στην πολιτική, τα σημάδια της κόπωσης, όταν εμφανιστούν, είναι αδιάσειστα. Η εξουσία είναι αλάνθαστος ολετήρας. Στις δημοκρατίες και στις δικτατορίες. Μόνον που στις ανοικτές κοινωνίες, όταν επικρατούν κανόνες δικαίου (Rule of Law) δεσμευτικοί για τους εκπροσώπους της τριπρόσωπης εξουσίας και, κυρίως, για τα όργανα του κράτους, ο δρόμος της πτώσης δεν έχει επιστροφή. Ενα από τα σίγουρα σημάδια είναι κάποιος… «ανασχηματισμός».

Ο προχθεσινός χειρισμός του πρωθυπουργού μεταδίδει την κατάσταση πανικού, αναμπουμπούλας και αποπροσανατολισμού τόσο ανάγλυφα, μέχρι καταργήσεως της έννοιας του επανασχεδιασμού της ομάδας των εκτελεστικών στελεχών του κ. Τσίπρα. Τα περί «ανασχηματισμού» αποτελούν, κυριολεκτικώς, υπερβολή· ακόμη και τα γαλλικά τα οποία εν προκειμένω (και περιέργως) χρησιμοποιούν την πιο απλή έννοια (remaniement=αναδιάταξη) δεν βοηθούν να εξηγήσουν τον οικτρό εκβιασμό που υφίσταται ο πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου υπό το βάρος των εξελίξεων.

Ευτυχώς όμως, ο κ. Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία να τοποθετήσει σε θέση εντατικής εργασίας, έναντι της ραθυμίας του προκατόχου, τον αντιπρόεδρο Γιάννη Δραγασάκη. Να ενισχύσει την ακαταμάχητη υπουργό Εργασίας με τον άνθρωπο που πρόταξε τα στήθη του στην επίθεση των κομμουνιστών του ΠΑΜΕ. Να μεταφέρει τον έμπειρο στα λογιστικά στη διαχείριση των άφθονων ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, με πρόσχημα τη φροντίδα των μεταναστών. Να «παρκάρει» τον «παλιόφιλο Φώτη» δίπλα στον σύμμαχο «Πάνο» ως να πρόκειται για ένα ακόμη παράσημο στο μπαρουτοκαπνισμένο στέρνο της πολεμικής μηχανής του κράτους.

Πριν από λίγο μόλις καιρό, σύμπαν το δραστήριο τμήμα της καθεστηκυίας κάστας (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στη χώρα μας, ειδικώς μετά την οκτάχρονη βαθιά κρίση) επένδυε στον πολλά υποσχόμενο Αλέξη. Καλέσματα και τραπεζώματα διαδέχοντο το ένα τ’ άλλο, από τα οποία ο νεορεαλιστής κυβερνήτης έφευγε με τη συγκατάνευση ότι ο αντίπαλός του «δεν τραβάει».

Εκεί έκανε το λάθος ο κ. Τσίπρας. Λησμόνησε ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν πάντοτε τέλος ανώμαλο. Ενήργησε χωρίς να έχει αντιληφθεί ότι πρέπει να διαθέσει όλους τους πόρους που έχει –και δεν είναι αμελητέοι– στη σφριγηλή επαναφορά της οικονομίας και την ανάκτηση της αυτοπεποίθησης της κοινωνίας. Ωστε να παραδώσει μια Ελλάδα που ξαναστήθηκε στα πόδια της και είναι έτοιμη να κάνει τα άλματα που απαιτεί η οριστική μας διάσωση. Παρασύρθηκε και άρχισε να ξιφουλκεί έναντι όλων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται: αυτή τη φορά υπό τους ήχους ασυγκράτητου γέλωτος. Η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να περιοριστεί στο πιο απλό σχόλιο: «Ευχαριστούμε τον κ. πρωθυπουργό. Ξέρει εκείνος γιατί!».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή