Τα βραβεία Ακαδημίας είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο. Από το 1929 όταν ξεκίνησαν, βραβεύουν τους καλύτερους στον χώρο του κινηματογράφου με το χρυσό αγαλματίδιο που στην πορεία έγινε γνωστό με το ψευδώνυμο «Όσκαρ». Η πρώτη απονομή έλαβε χώρα στις 16 Μαϊου 1929, σε ένα ιδιωτικό δείπνο στο ξενοδοχείο Hollywood Roosevelt με κοινό περίπου 270 ανθρώπων. Τα εισιτήρια για το κοινό κόστισαν πέντε δολάρια. Με τη σημερινή αξία του δολαρίου, στα σημερινά δεδομένα θα ήταν $69. Δεκαπέντε αγαλματίδια δόθηκαν σε καλλιτέχνες, σκηνοθέτες και άλλους υποψήφιους από τον χώρο του κινηματογράφου για την περίοδο 1927-1928. Η τελετή διήρκησε 15 λεπτά. Οι νικητές ανακοινώθηκαν στα Μέσα τρεις μήνες νωρίτερα αλλά αυτό άλλαξε πριν τη δεύτερη τελετή. Από την επόμενη χρονιά, τα βραβεία μεταδίδονταν ραδιοφωνικά και το 1953 ξεκίνησαν να προβάλλονται από την τηλεόραση. Από το 1930 και για μια δεκαετία, οι νικητές δημοσιεύονταν στις εφημερίδες στις 11μμ τη βραδιά των βραβείων. Αυτή η μέθοδος γινόταν μέχρι που, το 1941, η εφημερίδα Los Angeles Times ανακοίνωσε τους νικητές πριν την απονομή. Έκτοτε καθιερώθηκε ο σφραγισμένος φάκελος με το όνομα του νικητή. Ο πρώτος που κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού ήταν ο Emil Jannings, για τις ταινίες «The Last Command» και «The Way of all Flesh». Πλέον, επίσης, δεν μπορείς να παρευρεθείς στα βραβεία εάν δεν έχεις κάποιο επαγγελματικό λόγο που το κάνεις. Ο κόσμος όμως μπορεί να κάνει αίτηση για τη θέση του «seat filler», δηλαδή αυτού που γεμίζει τη θέση ενός επώνυμου όταν αυτός πρέπει να εγκαταλείψει την αίθουσα για κάποιο λόγο.
O πολύτιμος Όσκαρ
Για τη δημιουργία του αγαλματίδιου δεν χρησιμοποιήθηκε κάποιο μοντέλο. Φτιαγμένο από μέταλλο Britannia καλυμμένο από χρυσό 24 καρατίων, ο Όσκαρ στηρίζεται πάνω σε μια μαύρη μεταλλική βάση, το βραβείο έχει ύψος 34.3cm και ζυγίζει 3.856kg. O «θείος Όσκαρ», όπως το αποκαλούν πολλοί, είναι ένας ιππότης σε art deco στυλ που κρατά ένα σπαθί πάνω σε ένα κινηματογραφικό φιλμ με πέντε ακτίνες, η κάθε μία συμβολίζει και μια από τις αρχικές κατηγορίες της Ακαδημίας: ηθοποιοί, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, παραγωγοί και τεχνικοί. Κάθε χρόνο, από το 1983, φτιάχνονται γύρω στα 50 αγαλματίδια σε διάστημα τριών με τεσσάρων εβδομάδων. Σε ποιον όμως ανήκει το αγαλματάκι; Από το 1950 υπογράφεται συμφωνία κατά την οποία ούτε ο νικητής, ούτε οι κληρονόμοι του μπορούν να πουλήσουν το βραβείο χωρίς πρώτα να το προσφέρουν για πώληση πίσω στην Ακαδημία. Τον Δεκέμβριο του 2011, το Όσκαρ του Orson Welles για την ταινία «Citizen Kane» του 1941 μπήκε σε δημοπρασία, αφού οι κληρονόμοι του κέρδισαν τη δική υποστηρίζοντας πως ο Welles δεν υπέγραψε ποτέ συμφωνία με την Ακαδημία.
Τηλεθέαση και κέρδη
Με την πάροδο των χρόνων έγιναν διάφορες «έρευνες» ως προς το τι φέρνει τηλεθεατές στη live τηλεοπτική προβολή. Οι απονομές που τιμούν μεγάλες box office επιτυχίες τείνουν να προσελκύουν περισσότερους τηλεθεατές. Πάνω από 57.25 εκατομμύρια τηλεθεατές συντονίστηκαν για την 70η απονομή το 1998, στην οποία βραβεύτηκε η ταινία «Τιτανικός» με έντεκα βραβεία. Στις μετρήσεις ακολουθεί η απονομή του 2004 με 43.56 εκατομμύρια τηλεθεατές και στην οποία βραβεύτηκε με έντεκα βραβεία το «Lord of the Rings: The Return of the King». Αντιθέτως, τα Όσκαρ με τη χαμηλότερη τηλεθέαση προβλήθηκαν το 2008. Τότε ήταν που βραβεύτηκε η ανεξάρτητη παραγωγή «No Country for Old Men» σε μια βραδιά που παρακολούθησαν 31.76 εκατομμύρια τηλεθεατές. Φυσικά, η τόση τηλεθέαση επιφέρει και μια πληθώρα υποψήφιων διαφημιστών. Αρκεί να πούμε πως το 2015 το ABC χρέωνε γύρω στα $1.65 εκατομμύρια για κάθε διαφήμιση 30 δευτερολέπτων για προβολή κατά τη διάρκεια της απονομής. Το 1983, η πρώτη χρονιά από την οποία έχουμε στοιχεία για τα κόστη, οι κάθε διαφήμιζε $245 χιλιάδες. Ψίχουλα σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα.
Κατηγορίες
Σε μια διοργάνωση σαν τα Όσκαρ, δεν γίνεται να είναι όλα ρόδινα. Η Ακαδημία κατά καιρούς έχει δεχτεί διάφορες κατηγορίες κυρίως για τον τρόπο που επιλέγει τους νικητές και για τα κίνητρα ή τα συμφέροντα που μπλέκονται πριν από κάθε επιλογή. Χάρη στην προβολή που δέχονται οι ταινίες που συνδέονται με τα Όσκαρ, τα κινηματογραφικά στούντιο ξοδεύουν τεράστια ποσά για να διαφημίσουν τις ταινίες τους κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «Oscar Season», την περίοδο δηλαδή πριν κλείσει το deadline των υποψηφιοτήτων. Αυτό οδήγησε πολλούς στο να εξεγερθούν και να κατηγορήσουν την Ακαδημία πως ελκύεται περισσότερο από το marketing μιας ταινίας αντί από την ποιότητά της. Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης William Friedkin είπε χαρακτηριστικά πως τα βραβεία είναι «η μεγαλύτερη πλεκτάνη που δημιούργησε ποτέ μια βιομηχανία για τον εαυτό της». Επιπλέον, με την πάροδο των χρόνων ο κόσμος παρατήρησε πως η Ακαδημία έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις ταινίες εποχής, στα οικογενειακά δράματα και στις βιογραφικές ταινίες. Αυτό οδήγησε και στη δημιουργία του όρου «Oscar bait», που περιγράφει εκείνες τις ταινίες που σχεδόν πάντα έχουν την υποψηφιότητα στο τσεπάκι τους. Λόγω αυτού, κατηγορήθηκαν πως έχουν χάσει κάθε επαφή με το τι αρέσει του κόσμου επιλέγοντας τις ταινίες που συμπίπτουν σ’ αυτές τις κατηγορίες αντί αυτών που αντανακλούν τα προβλήματα της κάθε εποχής. Η πιο πρόσφατη «εξέγερση», αφορά την έλλειψη πολυπολιτισμικότητας στους υποψηφίους φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά. Οι υποψήφιοι στις κατηγορίες των ηθοποιών ήταν μόνο λευκοί, γεγονός που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από έγχρωμους και μη, ηθοποιούς και ανθρώπους και ανθρώπους της τηλεόρασης και του κινηματογράφου που καλούσαν σε γενικό μποϊκοτάρισμα των βραβείων, δημιουργώντας μάλιστα και το hashtag #OscarsSoWhite. Η πρώτη παρατήρηση έγινε από την ηθοποιό Jada Pinkett Smith, σύζυγο του Will Smith, και στην πορεία βρήκε σύμμαχους στα πρόσωπα των Viola Davis, Lupita Nyong’O, George Clooney, Reese Witherspoon και πολλών άλλων. Η πρόεδρος της Ακαδημίας, Cheryl Boone Isaacs, τάχθηκε υπέρ των κατήγορων και υποσχέθηκε μεγάλες αλλαγές τα επόμενα χρόνια.
Με αριθμούς
Κάθε χρόνο τα μεγαλύτερα ονόματα του κινηματογράφου φτάνουν στο Dolby Theater με 750 λιμουζίνες, και «λάμπουν» περπατώντας πάνω σε 3,700 τετραγωνικά μέτρα κόκκινου χαλιού. Γύρω στις 282 ταινίες πληρούν τα στοιχεία που χρειάζεται για να είναι υποψήφιες στην κατηγορία «Καλύτερης Ταινίας». Τα βραβεία πραγματοποιούνται με κοινό 3,300 θεατών και εκατομμύρια τηλεθεατών αφού προβάλλονται σε περίπου 225 χώρες ανά τον κόσμο. Τρεις ταινίες κατάφεραν μέχρι τώρα να κερδίσουν τις «Big Five» κατηγορίες (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Ηθοποιού, Καλύτερου Ηθοποιού, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου). Οι ταινίες αυτές ήταν οι «It Happened One Night», “Φωλιά του Κούκου” και «Σιωπή των Αμνών». Οι περισσότερες υποψηφιότητες που έλαβε ένας καλλιτέχνης πριν κερδίσει ήταν 21, ο συνθέτης Victor Young κέρδισε επιτέλους το 1956 για την ταινία «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες». Τέλος, πάνω από 6 χιλιάδες μέλη της Ακαδημίας ψηφίζουν κάθε χρόνο τους νικητές. Πόσο πιο ενδιαφέρον είναι να μπαίνουμε πίσω στα παρασκήνια του μεγαλύτερου event της βιομηχανίας του κινηματογράφου;