«Αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι δρόμοι…», τραγούδησε το 1979 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Περίπου 40 χρόνια μετά, αναρωτιόμαστε: Ποιο ματς αρχίζει; Η δίκη αρχίζει και φυσικά δεν αδειάζουν οι δρόμοι, αφού η αποστροφή του περισσότερου κόσμου σ’ αυτό που επιμένουμε να αποκαλούμε «ελληνικό ποδόσφαιρο» φαίνεται να είναι οριστική και αμετάκλητη.
Το επαγγελματικό πρωτάθλημα, για άλλη μία φορά, θα κριθεί στα δικαστήρια. Ο νόμος είναι νόμος. Ομως το πρόβλημά μας είναι πως ελάχιστοι πλέον πιστεύουν πως οι νόμοι εφαρμόζονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους. Και γι’ αυτό, όποιες κι αν είναι οι αποφάσεις των δικαστών για τα όσα διαδραματίστηκαν στην Τούμπα, ουδείς θα είναι νικητής, αλλά χαμένοι όλοι.
Δικηγόροι, γραφεία Τύπου, επικοινωνιολόγοι, οπαδικά ΜΜΕ, είναι οι πρωταγωνιστές και αυτοί που θα κρίνουν το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Και μαζί τους και μερίδα ποδοσφαιριστών που «σύρονται» να δηλώνουν υπέρ της ομάδας τους και κατά των αντιπάλων. Ο επαγγελματισμός και η συναδελφική αλληλεγγύη στις δόξες τους.
Αν βρείτε σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη μία περίπτωση που οι βαθμοί να προστίθενται και να αφαιρούνται από τους δικαστές, να τη γνωστοποιήσετε να γίνει η είδηση της… χρονιάς. Ως Ελλάδα έχουμε και εδώ την παγκόσμια αποκλειστικότητα. Οπως την έχουν και οι παράγοντές μας. Να αποκαλούν «υπερήφανο λαό», αυτούς που τους καταστρέφουν την επιχείρησή τους. Που πληρώνουν τη συμπεριφορά τους και σε χρήμα και σε βαθμούς.
Ομως δυστυχώς και στο ποδόσφαιρο, όπως και στην πολιτική και σε άλλα κοινωνικά επίπεδα, ταιριάζει, αυτό που λέει ο λαός: «Αυτοί είμαστε, αυτοί μας αξίζουν»…