Αίμα και λέξεις της αγάπης

1' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι ορισμένα κείμενα που τα αγαπάς όχι για το περιεχόμενό τους, αλλά για τον τρόπο που είναι γραμμένα, για εκείνη τη γραφή που σε κάνει να θυμάσαι την αυταξία της ανάγνωσης, της μαγικής ροής της γλώσσας και των συνειρμών της. Είναι ορισμένα κείμενα που γράφονται με τόση αγάπη και τόσο φανερή προσήλωση, που αδυνατείς να αγνοήσεις το περιεχόμενό τους, ακόμη κι αν δεν είσαι εξοικειωμένος μαζί τους ή δεν τους έχει δώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή τη σημασία που τους αξίζει – ή, εν πάση περιπτώσει, δεν θέλησες να αφιερώσεις χρόνο σε κάτι «τέτοιο».

Το «Αίμα της αγάπης. Ο πόθος και ο φόνος στη δημοτική ποίηση» του Παντελή Μπουκάλα (εκδ. Αγρα) είναι ένα από τα πιο αγαπητερά κείμενα για την αγάπη που έχουν πέσει στα χέρια μου. Διατηρώντας ανέκαθεν μιαν απόσταση από τη συγκεκριμένη κληρονομιά, παρ’ όλη, όμως, την αγάπη μου για τους βυζαντινούς ποιητές (τι παράξενο, ε;), η ογκώδης μελέτη και το αμέτρητο βάθος των λέξεων του Παντελή Μπουκάλα ήταν το πρώτο μου άνοιγμα στη δημοτική ποίηση, η «πρώτη» μου σε μια ποίηση που ακόμη μου αντιστέκεται – με την αντιστρόφως ανάλογη υποχώρησή μου στις λέξεις του συγγραφέα τού «Αίματος της αγάπης».

Θυμήθηκα –ποιος ξέρει από ποιον (αγαπητικό) συνειρμό– τα κείμενα του Κωστή Παπαγιώργη. Τον τρόπο που σε έκανε να θέλεις να βουτήξεις στη «λαϊκή» θεματική του. Ο Παντελής Μπουκάλας διατηρεί την ίδια αφοσίωση στη λέξη και στο νόημά της, γράφοντας για την αγάπη και τον φόνο με αιματηρή γραφίδα – οι λέξεις και ο τρόπος του Μπουκάλα είναι φορέας της θεματικής τους.

Δεν ξέρω αν θα εμβαθύνω στη δημοτική ποίηση, εάν θα συνεχίσω να διαβάζω γι’ αυτήν. Αυτό που γνωρίζω ήδη, όμως, είναι πως με τέτοια κείμενα αξίζει να συνεχίζεις να διαβάζεις – και, στο μεταξύ, να μαθαίνεις, να μαθαίνεις πολλά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή