Βιωματικό μάθημα … ξύλου προσέφερε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου στους καθηγητές που πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας την περασμένη Παρασκευή στο υπουργείο παιδείας. Τότε, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν σε εκπαιδευτικούς που προσπαθούσαν να εισέλθουν στο υπουργείο. «Έμαθα από πρώτο χέρι (αστυνομικού που κρατούσε ρόπαλο και μπουκάλα με χημικά), πώς όσα προσπαθούσα να διδάξω με τα λόγια και κυρίως με τις πράξεις μου όλα μου τα παιδιά είναι λάθος: αξιοπρέπεια, εντιμότητα, ευγενή άμιλλα, συνεργασία, ανθρωπιά, υπομονή και επιμονή για το δίκαιο, όλα λάθος» λέει ο Βασίλης Μιχαλόπουλος σε άκρως σκωπτικό τόνο, σε δημοσίευσή του προς τον υπουργό Παιδείας στο facebook.
Η δημοσίευση είναι η ακόλουθη:
πηγή: δημοσίευση σε ομάδα στο facebook 5-3-2018: «Καθηγητές δάσκαλοι χωρίς αξιοπρέπεια»
Προς τον αξιότιμο υπουργό Παιδείας,
Κύριε υπουργέ, ονομάζομαι Μιχαλόπουλος Βασίλης και υπηρετώ ως αναπληρωτής δάσκαλος Πληροφορικής σε σχολεία της Μεσσηνίας. Γράφω το παρόν για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς το πρόσωπό σας, για το αξέχαστο, βιωματικό μάθημα που δωρεάν προσφέρατε σε εμένα και άλλους συναδέλφους μου την Παρασκευή το μεσημέρι της 2ας Μαρτίου του 2018.
Έμαθα από πρώτο χέρι (αστυνομικού που κρατούσε ρόπαλο και μπουκάλα με χημικά), πώς όσα προσπαθούσα να διδάξω με τα λόγια και κυρίως με τις πράξεις μου όλα μου τα παιδιά είναι λάθος: αξιοπρέπεια, εντιμότητα, ευγενή άμιλλα, συνεργασία, ανθρωπιά, υπομονή και επιμονή για το δίκαιο, όλα λάθος.
Ήρθαμε έξω από την πόρτα του κοινού μας σπιτιού κύριε υπουργέ για να επικοινωνήσουμε και εσείς μας υποδεχθήκατε με κλειστή πόρτα. Φωνάξαμε τα αιτήματά μας, όμως εσείς μας ρίξατε χημικά (για αυτά προφανώς υπάρχουν μεγάλα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό).
Μας κάψατε τα πνευμόνια, τα μάτια όμως δεν δάκρυσαν από τα χημικά, αλλά την συνείδηση της πικρής αλήθειας. Σταθήκαμε εκεί, παρά τους πόνους, παρά τους εμετούς κι εσείς κύριε υπουργέ μας στείλατε τα παιδιά με τα πράσινα, που ακάλυπτα είχαν μόνο τα μάτια, ίσως για να διακρίνουμε καθαρά το μίσος τους, το μίσος σας απέναντί μας.
Μου ρίξατε χημικά στο πρόσωπο κύριε υπουργέ, ίσως για να μην βλέπετε το πρόσωπό μου και όταν έπεσα στα γόνατα φτύνοντας το δηλητήριο, όταν γύρισα το κεφάλι μου κύριε υπουργέ, μου ρίξατε με όλο το μίσος, όλη την δύναμη το ρόπαλο στο κεφάλι κύριε υπουργέ. Και μου το ανοίξατε.
Τώρα ήξερα, έμαθα καθώς έτρεχε το αίμα, κατάλαβα τη θέση μου, την αξία μου, το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος μου και το ειδικό βάρος της παιδείας που θέλετε να μεταλαμπαδεύω. Σας ευχαριστώ κύριε υπουργέ.
Με εκτίμηση,
ο πιο κακός ο μαθητής
Υ.Γ. Δεν έχω οργή μέσα μου για τον δολοφόνο που επιστρατεύσατε, αυτός και η οικογένειά του αξίζουν μόνο τον οίκτο μου, αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν, σ’ αυτούς που δεν μπορούν να αγαπήσουν.
Απαντήστε μου κύριε υπουργέ, η γυναίκα μου, τα δυο μικρά μου αστέρια, σε τί έφταιξαν που εσείς υπογράψατε το συμβόλαιο του θανάτου μου;