Είναι σαν τη λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας. Το ανάγνωσμα είναι τόσο προβλέψιμο, που διαβάζεις την επόμενη και τη μεθεπόμενη αράδα προτού τη συναντήσει το μάτι σου.
Ετσι και η λίστα του Τσίπρα. Ακούει την αντιπολίτευση να καταγγέλλει πλαστό success story. Τολμάτε, λέει, και μιλάτε εσείς για για success story; Ακούει για ρουσφέτια. Τολμάτε εσείς και μιλάτε για ρουσφέτια; Ακούει για σκάνδαλα. Εχετε μούτρα και μιλάτε σκάνδαλα;
Μέχρι και το επιχείρημα περί των συνεργατών που μπορεί να είναι αδαείς, αλλά δεν είναι διεφθαρμένοι –«μπορεί να είχαν βουλκανιζατέρ, αλλά δεν είχαν οφσόρ»– το επαναλαμβάνει πανομοιότυπο από τότε που είχε αναγκαστεί να συστήσει στο μεγάλο κοινό ως «παιδί του λαού» τον Καρανίκα.
Πολλοί πιστεύουν ότι η σύγκριση με το παρελθόν εξακολουθεί να είναι το όπλο του Τσίπρα. Αυτό το ρεπερτόριο έχει, λένε, ακροατήριο, κι ας ακούγεται θανάσιμα ανιαρό στους επαγγελματίες της πολιτικής και της ενημέρωσης. Πόσο κολακευτικό όμως για τον πρωθυπουργό αυτό το αφήγημα; Πόσο τον ευνοεί το γεγονός ότι, μετά τρία χρόνια στην εξουσία, προτιμά να μιλάει γι’ αυτά που έκαναν οι άλλοι από το να μιλάει για όσα έκανε αυτός;
Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς για την ψηφοθηρική της αποτελεσματικότητα, η λίστα του Τσίπρα είναι μάλλον αργά για να αλλάξει. Φαίνεται ότι θα φτάσει στις εκλογές με ένα μείγμα στο οποίο η ψευδοαντιπολιτευτική, αντισυστημική καταγγελία θα μετριάζεται μόνο από έναν κατάλογο μικροπαροχών και διορισμών. Κατά τον χρησμό έμπειρου στελέχους της αντιπολίτευσης, «ο Τσίπρας θα κάνει τα πάντα για να κρατηθεί κοντά στο 25%. Οταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα».
Πώς ορίζονται τα πάντα; Μέσα θα συνεχίζει μια καμπάνια στα όρια της πολιτικής ανωμαλίας, διώκοντας το πριν από εκείνον πολιτικό σύστημα ως «μαφία»· και, ταυτόχρονα, έξω θα διαφημίζει εαυτόν ως πλασιέ της ομαλότητας.
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά το μόνο κοινό που μπορεί, εθελοτυφλώντας, να καταπιεί αυτή την αντίφαση, είναι οι εταίροι που επείγονται να τελειώνουν με την ελληνική εκκρεμότητα. Μετά την Ιταλία είναι λογικό να επείγονται περισσότερο. Είναι λογικό να μη θέλουν και την Ελλάδα πάλι στο τραπέζι.
Ομως, η καλοσύνη των εταίρων –και η προθυμία τους να φουσκώσουν το μαξιλάρι του Τσίπρα– δεν θα είναι αρκετή για να πείσει τις αγορές. Ούτε βέβαια θα είναι ικανή να μεταστρέψει το εκλογικό σώμα. Οι αντίρροπες τακτικές αποδίδουν –αν αποδίδουν– σε ορίζοντα εικοσιτετραώρων. Οχι σε εκλογικό ορίζοντα.
Ως προς αυτό, η προχθεσινή νύχτα στη Βουλή ήταν διαφωτιστική. Το έργο της ξανα-μανα-κάθαρσης στήθηκε τόσο πρόχειρα, που ήδη είναι σαν να παίζεται η παρωδία του. Στην πολυδιαφημισμένη αρένα αντί για θηρία εμφανίζονται ποντίκια ποτισμένα στεροειδή.