Το Δημοκρατικό Κόμμα, ο μεγάλος χαμένος των εκλογών της Ιταλίας, κρατάει το «κλειδί» της επόμενης κυβέρνησης. Από τις επιλογές των στελεχών του θα εξαρτηθεί αν θα ανέλθει στην πρωθυπουργία της Ιταλίας ο Λουίτζι ντι Μάιο του Κινήματος 5 Αστέρων ή κάποιος εκπρόσωπος της συμμαχίας δεξιών κομμάτων.
Μετά την υποχώρηση στο 18%, το κόμμα αντέδρασε όπως το γερμανικό SPD την επομένη των εκλογών του Σεπτεμβρίου, υποστηρίζοντας ότι η θέση του είναι στην αντιπολίτευση – αν και στη Γερμανία είδαμε ότι τέτοιου είδους αρνήσεις δεν αξίζουν ούτε το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένες. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί τους προσεχείς μήνες για το Δημοκρατικό Κόμμα είναι μια νέα προσφυγή στις κάλπες, εξέλιξη πιθανότατη, αν επιμείνει στην αρνητική στάση. Η πτωτική πορεία της Kεντροαριστεράς και η ανοδική δυναμική των 5 Αστέρων θα μπορούσαν να εκφραστούν ακόμη πιο έντονα, διαβρώνοντας τη διαπραγματευτική δύναμη που ακόμη διαθέτει. Το κίνητρο, επομένως, για συμμετοχή ή έστω στήριξη της επόμενης κυβέρνησης είναι πολύ ισχυρό και το μόνο πραγματικό ερώτημα είναι σε ποια από τις δύο παρατάξεις θα στραφεί.
Στις κάλπες της 4ης Μαρτίου παρατηρήθηκε διαρροή δεξιών ψηφοφόρων από το Κίνημα 5 Αστέρων προς τη Λέγκα του Βορρά και εισροή αριστερών ψηφοφόρων από το Δημοκρατικό Κόμμα προς το Κίνημα 5 Αστέρων. Ανεξάρτητα από τις κορώνες κατά των προσφύγων («όχι στα θαλάσσια ταξί») από τον Ντι Μάιο, οι πρώην ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος θεώρησαν ότι τα 5 Αστέρια βρίσκονται πολύ πιο κοντά στις δικές τους ανησυχίες απ’ ό,τι οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός σχηματισμός. Το επιχείρημα αυτό συνηγορεί προς την κατεύθυνση στήριξης των 5 Αστέρων, με την οποία συμφωνεί και η αριστερή διάσπαση του κόμματος (Ελεύθεροι και
Ισοι, το κόμμα των Πιέτρο Γκράσο και Μάσιμο Ντ’ Αλέμα).
Υπάρχει, όμως, ένα εμπόδιο, το οποίο λέγεται Ματέο Ρέντσι. Ο Ρέντσι υπέβαλε ξανά μία από εκείνες τις παραιτήσεις που δεν είναι παραιτήσεις, ανακοινώνοντας μεν ότι θα αποχωρήσει, αλλά όχι προτού ολοκληρωθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι θα επιχειρήσει να ορίσει ο ίδιος τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων στη Βουλή και τη Γερουσία, οι οποίοι θα διαπραγματευθούν τις πολιτικές συμμαχίες για λογαριασμό του κόμματος. Παράλληλα ο Ρέντσι επέβαλε στα στελέχη των Δημοκρατικών να πάρουν πίσω τα ανοίγματα προς τα 5 Αστέρια, με αποτέλεσμα ο δημόσιος λόγος του κόμματος να εμφανίζεται ενωμένος στο «όχι».
Πολιτικό παζάρι
Στα παρασκήνια όμως, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα φρενήρες παζάρι, όπως αναφέρει η καλά πληροφορημένη για τα τεκταινόμενα στο Κίνημα 5 Αστέρων εφημερίδα Il Fatto Quotidiano. «Στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος περιμένουν να δουν πόσο ομοιογενής θα είναι η κοινοβουλευτική ομάδα των 5 Αστέρων, πόσο σοβαρά εννοεί τις προτάσεις για συνεργασία και ζητούν από τον Ντι Μάιο να κάνει υπομονή μέχρι να ξεφορτωθούν τον γραμματέα (τον Ρέντσι)», γράφει. Ο Ρέντσι, από την άλλη πλευρά, δίνει μάχη να πείσει το κόμμα να στηρίξει μια κυβέρνηση ανάμεσα στην Κεντροδεξιά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και την Ακροδεξιά του Ματέο Σαλβίνι, κατά προτίμηση χωρίς τον Σαλβίνι στην πρωθυπουργία, ώστε η συμμαχία με την ξενοφοβική Λέγκα να γίνει πιο εύπεπτη.
Ετσι, τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος βρίσκονται ανάμεσα σε μια επιλογή (τη συμμαχία με Μπερλουσκόνι – Σαλβίνι) που θα ήταν καταστροφική για την ταυτότητα του κόμματος και σε μια άλλη (τη συμμαχία με τον Ντι Μάιο) που θα τους μετέτρεπε σε «ουρά» εκείνων που έως τώρα περιφρονούσαν. Υπάρχει και μια τρίτη λύση, να αφήσουν τα 5 Αστέρια να συγκυβερνήσουν με τη Λέγκα και να παρακολουθούν από το περιθώριο, ελπίζοντας ότι κάποτε θα επιστρέψουν ως υπερασπιστές του μετριοπαθούς Κέντρου. Είναι όμως πολύ αμφίβολο αν οι φίλοι του Δημοκρατικού Κόμματος στις Βρυξέλλες θα συμφωνήσουν η επόμενη κρίση της Ευρωζώνης να βρει την Ιταλία με μια τέτοια κυβέρνηση.