Στα 20 της χρόνια κατάφερε κάτι που καμία άλλη Ελληνίδα δεν έχει καταφέρει: κατέκτησε δύο ολυμπιακά μετάλλια (ένα χρυσό, ένα χάλκινο) στην ίδια διοργάνωση. Από τότε έχουν περάσει 18 μήνες και η Άννα Κορακάκη εξακολουθεί να προπονείται στις ίδιες εγκαταστάσεις και προσπαθεί να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με τις σπουδές, ενώ η σκέψη της… βαδίζει στον δρόμο για το Τόκιο.
Πριν από λίγες ημέρες, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο, στο Μεξικό. Αμέσως μετά, τα δάκρυα γέμισαν τα μάτια της, καθώς, όπως δηλώνει στην «Κ» εκτονώθηκε όλη η συσσωρευμένη κούραση. Με το «χρυσό» κορίτσι της σκοποβολής είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε αμέσως μετά την επιστροφή του από το Μεξικό.
Οι συνεχόμενες επιτυχίες δεν έχουν αλλοιώσει τον χαρακτήρα της και η συζήτηση κύλησε όπως τότε που ήταν 15 ετών και μιλάγαμε για τις πρώτες διακρίσεις της.
– Από το Ρίο έχουν περάσει, περίπου, 18 μήνες. Τι σου έδωσαν οι διακρίσεις και τι έχασες;
«Έχω πάρει πολύ αγάπη από τον κόσμο. Αυτό που μου δίνει, όμως, ακόμα μεγαλύτερη χαρά είναι ότι αυτή η αγάπη είναι αμείωτη και αυθόρμητη. Αυτό που έχασα ήταν οι προσωπικές στιγμές. Δε μπορείς να είσαι τόσο ελεύθερος όπως ήσουν πριν.»
– Σε ότι αφορά τις προπονήσεις σου, άλλαξε κάτι σε θέμα προπονητηρίου κλπ.;
«Όχι. Ακόμα στους ίδιους χώρους κάνω προπόνηση και εκεί προπονήθηκα πριν φύγω για το παγκόσμιο κύπελλο,του Μεξικού. Αυτό που άλλαξε είναι η σχέση μου με την ομοσπονδία. Λίγο πριν φύγω για το Μεξικό παραλάβαμε στο σκοπευτήριο ένα μηχάνημα, ίδιο με αυτό που υπάρχει στους αγώνες στο εξωτερικό. Αυτό ήταν μία παροχή από την Ομοσπονδία. Δεν έχω, όμως, μόνο υλική υποστήριξη, έχω και ηθική.»
– Οι ολυμπιακές διακρίσεις σου έφεραν πίεση;
«Κάθε θέμα έχει την αρνητική και τη θετική πλευρά. Πίστευα ότι θα μείνω ανεπηρέαστη, δεν έμεινα… Η πίεση ήταν ευρύτερη. Έπεσαν πολλά μαζεμένα, αλλά είναι κάτι που το περνάνε όλοι.»
– Αυτό φάνηκε και τώρα στο παγκόσμιο που σε είδαμε μετά τη νίκη να δακρύζεις…
«Αυτό το μετάλλιο το χρειαζόμουν από ψυχολογικής πλευράς. Γι΄αυτό το πανηγύρισα και με αυτόν τον τρόπο.
– Ποιες είναι οι επόμενες αγωνιστικές σου υποχρεώσεις.
«Θα πάω σε δύο από τα κύπελλα του παγκοσμίου, ή Κορέα ή Αμερική και σίγουρα σε αυτό του Μονάχου. Έχω το ευρωπαϊκό πυροβόλων και στις αρχές του Σεπτεμβρίου θα διεξαχθούν τα παγκόσμια πρωταθλήματα, τα οποία σε εμάς διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια. Εκεί θα κριθούν και οι πρώτες προκρίσεις για τους Ολυμπιακούς. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος της χρονιάς. Θέλω να τελειώνω με την πρόκριση ώστε να αρχίσω απερίσπαστη την ολυμπιακή προετοιμασία.»
– Είσαι, όμως, και φοιτήτρια. Προλαβαίνεις καθόλου να διαβάσεις;
«Έδωσα δύο μαθήματα και τα πέρασα. Για το καλοκαίρι έχω δηλώσει πολλά και να δούμε πόσα θα καταφέρω να περάσω… Το 2019 θα μπω στην προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο και δε θα έχω χρόνο για διάβασμα. Πάντως μέχρι τους Ολυμπιακούς της Γαλλίας θα το έχω πάρει το πτυχίο (σ.σ. βάζει τα γέλια).»
– Σε ηλικία, μόλις, 20 ετών έγινες Ολυμπιονίκης και, μάλιστα, με δύο μετάλλια. Μήπως σιγά σιγά θα κοπάσει η δίψα για διακρίσεις;
«Όχι κάθε άλλο. Απλά είναι διαφορετικό είδος… δίψας. Στην αρχή θέλεις να κερδίσεις γιατί δεν έχεις. Μετά θέλεις την επανάληψη. Αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Είναι όπως οι αριθμοί… Άπειροι…».
– Ποιοι είναι αυτοί που σε στηρίζουν σε αυτή δύσκολη προσπάθεια που κάνεις;
«Πρώτα απ΄ όλους η οικογένειά μου, οι δικοί μου άνθρωποι, τους οποίους και ευχαριστώ. Τώρα είναι και οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας και θα ήθελα να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον χορηγό μου, τη «Σουρωτή», που θα είμαστε μαζί μέχρι το Τόκιο.»
– Τώρα που είπες δικοί σου άνθρωποι… Ο αδελφός σου, ο Διονύσης, το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αρχίσει να γράφει τη δική του ιστορία στη σκοποβολή. Πόσο τον έχουν επηρεάσει τα δικά σου αποτελέσματα; Σου ζητάει συμβουλές;
«Με τις δικές μου τις επιτυχίες κατάλαβε ότι εάν θέλεις πολύ κάτι, μπορείς να το πετύχεις. Το τελευταίο διάστημα έχει σταθεροποιηθεί, σε ότι αφορά τις επιδόσεις του και, πριν από λίγες εβδομάδες, χάρηκα για τον τρόπο που αγωνίστηκε στο ευρωπαϊκό. Σε ότι αφορά τις δικές μου διακρίσεις νομίζω ότι τις χαίρεται περισσότερο και από εμένα. Συμβουλές δε μου έχει ζητήσει ποτέ, σε ότι αφορά το τεχνικό μέρος. Καμιά φορά με ρωτάει πως διαχειρίζομαι κάποιες καταστάσεις, δηλαδή για το ψυχολογικό κομμάτι».