Πισώπλατος κίνδυνος

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λ​​ίγο προτού προειδοποιήσει για τον επερχόμενο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ερντογάν Πασά κατήγγειλε την Ευρώπη επειδή έδωσε χείρα βοηθείας στην Ελλάδα ύψους 400 δισ. ευρώ όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση. Για να προσθέσει: «Επειδή η Τουρκία είναι “μπελάς” γι’ αυτούς, δεν έλαβε τίποτα». Παράδοξη λογική, αλλά ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται να είναι ένα ακόμη θύμα ψευδών ειδήσεων (fake news) όπως τόσοι πολλοί στη χώρα μας: «Ναι! Τα πήραμε! Αλλά τι χρειάστηκε να κάνουμε σε αντάλλαγμα!» είπαν ανοήτως.

Μπροστά στο μέγεθος της παρανοϊκής αποδρομής του αδιαμφισβήτητου ηγέτη της γείτονος πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Δεν είναι ότι τα δανεικά (και όχι χαρισμένα), που έχουμε πάρει από τους Ευρωπαίους είναι 235 δισ. ευρώ (και άλλα 33 από το ΔΝΤ), αλλά πόσο χαλαρή αντίληψη των αναλογιών έχει ο κ. Ερντογάν: προφανώς και σε άλλα ζητήματα.

Θα μπορούσε κανείς να μη δώσει σημασία σε ένα χρηματοοικονομικό θέμα· σε τελευταία ανάλυση κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δυστροπεί ο γείτονας για την αλληλοβοήθεια, αφού εδώ και τόσο καιρό έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να μοιάσει με τη Δύση. Ούτε εμείς θα το προσέχαμε αν δεν υπήρχε η υποψία ότι παρόμοιες «ελευθερίες» με την πραγματικότητα μπορεί να λαμβάνει η τουρκική ηγεσία και σε άλλους τομείς.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Φίλης («Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν», Μικρές Εισαγωγές Νο 12, Εκδ. Παπαδόπουλος): «Αν ο βιομηχανικός κλάδος μπορεί να θεωρηθεί η καρδιά της οικονομίας και αυτός των μεταφορών το αγγειακό σύστημα, τότε ο αντίστοιχος της ενέργειας είναι σίγουρα το αίμα που δίνει ζωή και επιτρέπει την ομαλή λειτουργία της οικονομίας». Είναι μόνον η οικονομία;

Προφανώς, όσο κι αν το οικονομικό είναι εξαιρετικά σημαντικό, δεν μπορεί, από μόνο του, να προσδιορίσει ζητήματα πολέμου και ειρήνης. Εκτός κι αν ο Ερντογάν φοβάται την επόμενη μέρα σε αυτόν ακριβώς τον τομέα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μια χώρα που έχει εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις δεν μπορεί να περιμένει τα οφέλη της ανοικτής και ειρηνικής κοινωνίας. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι ένα κράτος που πρέπει να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο οδηγείται μοιραία σε μάτωμα δαπανών και αύξηση των φόρων. Γνωρίζουμε τέλος ότι η απώλεια εμπιστοσύνης είναι αυτή που κόστισε πανάκριβα στη χώρα μας και θα κοστίσει ακριβότερα στην Τουρκία. Δείτε τον πληθυσμό της: το 1985 πέρασε τα 50 εκατ., το 1996 τα 60 εκατ., το 2007 τα 70 εκατ. και πρόσφατα τα 80 εκατ. ψυχές. Αν δεν εκσυγχρονιστεί και δεν υιοθετήσει τους κανόνες της ανοικτής κοινωνίας, δεν πρόκειται να επιλύσει τα δύσκολα θέματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη και θα είναι τελικά ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος στην πλάτη μας – με δεδομένο ότι εμείς θα «κοιτάμε» σταθερά προς τη Δύση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή