Το βράδυ προσωπικό ασφαλείας, το πρωί… εικονογράφος

Το βράδυ προσωπικό ασφαλείας, το πρωί… εικονογράφος

2' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια ωραία πρωία του 2000, ο Βασίλης Γρίβας πέρασε το κατώφλι των εκδόσεων Παπαδόπουλος. Δεν είχε παρά λίγους μήνες στην Αθήνα και στην πρωινή του δουλειά έμαθε ότι ο εκδοτικός οίκος αναζητούσε εικονογράφο για σειρά παιδικών βιβλίων με ιστορίες από την ελληνική μυθολογία. «Δεν ήξερα ούτε καν την ορολογία της εικονογράφησης», λέει ο Βασίλης Γρίβας, ο οποίος έδειξε στους υπευθύνους του εκδοτικού οίκου «ένα άλμπουμ της κακιάς ώρας», αλλά του έδωσαν την ευκαιρία να δοκιμάσει. «Δεν είχα στο μυαλό μου ότι ζωγράφιζα ένα παιδικό βιβλίο. Ζωγράφιζα για μένα και το διασκέδαζα. Oταν πήρα τη δουλειά και τελείωσα το βιβλίο, πίστεψα πως ήταν το πρώτο και το τελευταίο», σημειώνει ένας από τους πιο γνωστούς σήμερα Ελληνες εικονογράφους με συνεργασίες στο εξωτερικό.

Με ένα μπλοκάκι

Στο μικρό καλλιτεχνικό εργαστήρι που έχει σε ένα δωμάτιο του σπιτιού του βλέπω τους σωρούς από βιβλία «που περιμένουν να τα διαβάσω» σε μια γωνία, πινέλα, χρώματα και φύλλα χαρτιού στην άλλη, υπολογιστές και ηλεκτρονικές γραφίδες, τα αγαπημένα του κομπολόγια και σε μια στοίβα μού δείχνει τα μπλοκάκια που δεν αφήνει ποτέ από το χέρι του. «Οπου και να πάω, έχω μαζί μου ένα μπλοκάκι και ζωγραφίζω. Το χέρι μου πηγαίνει από μόνο του, δεν μπορώ να το σταματήσω», σημειώνει.

Γεννημένος στη Λαμία, ο Βασίλης Γρίβας ζωγραφίζει πρόσωπα και φιγούρες από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Με όχημα τη φαντασία του και παρέα με το ένα από τα δύο του αδέλφια, τον «ρεαλιστή», περνούσε ατελείωτες ώρες ζωγραφίζοντας σαν παιδί. Το χρώμα ήταν η πρώτη του αγάπη, αλλά τον κέρδισαν η μαύρη μελάνη, οι φωτοσκιάσεις και η δραματικότητα. «Αν με αφήσει ο εκδότης ελεύθερο, θα βγάλω μια σκοτεινιά. Στο ελληνικό παιδικό βιβλίο, όμως, κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Στο εξωτερικό όμως δεν είναι έτσι, εκεί το θέλουν το “σκοτεινό” όταν ταιριάζει στην ιστορία γιατί είναι μέσα στη ζωή», τονίζει.

Το βράδυ προσωπικό ασφαλείας, το πρωί… εικονογράφος-1

Αριστερά, ο Δον Κιχώτης όπως τον σχεδίασε ο Βασίλης Γρίβας. Δεξιά, η αρχή έγινε με παιδικά βιβλία με ιστορίες από την ελληνική μυθολογία.

Στον στρατό έβγαζε το χαρτζιλίκι του φιλοτεχνώντας μόνο με στυλό τις προσωπογραφίες των φαντάρων φίλων του. Πήγε στη Φλωρεντία για να σπουδάσει ιστορία της τέχνης αλλά αντί να πηγαίνει στα μαθήματα γύρισε όλα τα μουσεία, επηρεάστηκε από την Αναγέννηση και τις «ρωμαλέες φιγούρες» του Μιχαήλ Αγγελου και ζωγράφιζε στις ιταλικές πιάτσες. «Αν σπούδαζα τη ζωγραφική, θα αποκτούσα έναν ακαδημαϊσμό που δεν τον επιθυμώ. Ποτέ δεν μέτρησα με το πινέλο, πάντα με το μάτι όπως θα βάλω το αλάτι στο φαγητό. Θαύμαζα τα σχέδια που έβλεπα σε περιοδικά, κόμικς και βιβλία και ήθελα να το κάνω και εγώ».

Λυράρης και Γκιούλιβερ

Αυτή την περίοδο ετοιμάζει τις εικόνες για το παιδικό βιβλίο «Ο λυράρης και οι νεράιδες» και για το κλασικό «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» που θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. «Ζωγραφίζω πάντα μόνος, έχω ανάγκη τη μοναχικότητα. Οταν μπω μέσα σε αυτό το κλίμα μπορεί να σηκωθώ από την καρέκλα έπειτα από δέκα ώρες», σημειώνει και αυτό δεν είναι ασήμαντο όταν η εικονογράφηση είναι η αγαπημένη αλλά δεύτερη δουλειά σου. Η κρίση στο βιβλίο δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την εικονογράφηση και ο κ. Γρίβας εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας και περνάει μέρες και νύχτες πίσω από το γραφείο υποδοχής μεγάλης εταιρείας. Δεν αποχωρίζεται ποτέ, όμως, ένα φύλλο χαρτί. «Κάθε μέρα θα ζωγραφίσω μια μορφή, όχι κάποια συγκεκριμένη, κάτι δικό μου. Δεν γίνεται αλλιώς. Ζωγραφίζω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή», καταλήγει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή