Ηταν σκληρός ο λόρδος Βύρων;

Ηταν σκληρός ο λόρδος Βύρων;

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η εκδήλωση φιλελληνικών αισθημάτων είναι αδιάλειπτη, κυρίως από άτομα του ευρύτατου χώρου τεχνών και γραμμάτων. Κάποιοι γίνονται γνωστοί σε εμάς αφότου εκπέμψουν λόγο καλό για τη χώρα και τους κατοίκους της. Αντιθέτως, ημέτεροι θεράποντες τεχνών και γραμμάτων, ανακαλύπτοντας την ελληνική πυρίτιδα, συναρμολογούν τα χρόνια αίτια των δεινών μας, χτίζοντας στον αέρα ένα, εφεξής, θωρακισμένο κράτος· δακτυλοδείχνουν επίσης, από καθέδρας, το πορτρέτο του νέου, ηθικού, υπεύθυνου πολίτη και το φωτοτυπούν.

Μέρα που ’ρχεται: Ειδικοί και μη συμφωνούν ότι η έκρηξη φιλελληνισμού, ταυτόχρονα με την έναρξη του Αγώνα του ’21 και κατόπιν, δεν έχει προηγούμενο. Ιδεαλιστές, αρχαιολάτρες, πολέμαρχοι, αριστοκράτες, περιφερόμενοι επαναστάτες, πολιτικοί, έσπευσαν στο πλευρό των υπόδουλων μαχόμενων Ελλήνων. Ποιον να πρωτομνημονεύσεις; Σανταρόζα, Σατωβριάνδο, Γκόρντον, Κάνινγκ, Εϋνάρδο, Φαβιέρο, τόσοι άλλοι.

Η εικόνα του παλιγγενώμενου λαού ως φοίνικα αναδυόμενου από την τέφρα του έτυχε εκπληκτικής συμπάθειας, πρωτίστως στις ευρωπαϊκές γειτονιές του κλασικισμού και του ρομαντισμού.Το κίνημα «αποκατάστασης» των αρχαίων Ελλήνων είχε νωρίτερα διαδοθεί και από ταξιδιωτικές εντυπώσεις περιηγητών που ενδυνάμωναν τα αποτυπώματα εκείνα που γοήτευαν το υποψιασμένο αναγνωστικό κοινό της Εσπερίας. «Στο κλίμα αυτό καλλιεργήθηκε, στη διάρκεια του Αγώνα, μεταξύ των Ελλήνων η απατηλή εντύπωση ότι η ανέλπιστη κολακεία από μερίδα της διανόησης αποτελούσε ασφαλή εύνοια της Δύσης στην οποία μπορούσε να στηριχθεί το έθνος για την ανάπτυξή του» – Θάνος Βερέμης, Γιάννης Κολιόπουλος: «Ελλάς, η σύγχρονη συνέχεια».

Μέρα που ’ρχεται, όποιον κι αν ρωτήσεις για τον πρώτο των πρώτων φιλελλήνων εκείνων των χρόνων, η απάντηση είναι μία: Μα, ο λόρδος Βύρων. Μεταξύ άλλων, ο ισχυρότερος κρίκος ρομαντικής διασύνδεσης της αρχαιότητας με το «νυν» ήταν το ποίημά του «Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολδ», απόσταγμα έμπνευσης από δύο προεπαναστατικά ταξίδια του στην Ελλάδα· το έργο αυτό δόνησε τη φιλελεύθερη δυτική διανόηση. Δεν ευτύχησε να δει ελεύθερο τον τόπο που λάτρεψε ο λόρδος ποιητής. Υπερευαίσθητος, με κλονισμένη υγεία, ξεψύχησε στο Μεσολόγγι, έτος 1824. Ποιος θα το πίστευε ότι, μες στην καλπάζουσα μεγαθυμία του, έσταξε πίκρα για τους Ελληνες που τόσο πολύ αγάπησε: «Μηχανορράφα, πανούργα και ανήσυχη γενιά», μονολόγησε έχοντας πληγωθεί βαριά από τις εμφυλιοπολεμικές τους συνιστώσες εν μέσω κοινού Αγώνα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή