Μνήμες εθνικής ενότητας, περηφάνιας και συνοδοιπορίας

Μνήμες εθνικής ενότητας, περηφάνιας και συνοδοιπορίας

3' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο Δημοτικό, θυμάμαι, γιορτάζαμε τρεις φορές. Στις δύο εθνικές επετείους, 25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου, και στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Συμμετείχαμε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα. Σημαιοφόρος, ο πιο καλός ο μαθητής, με τους παραστάτες του. Καμάρωνε πιο πολύ από τους άλλους. Ομως όλοι αισθάνονταν περήφανοι εκείνη τη μέρα και όλο το χωριό περίμενε τις μέρες εκείνες. Τη δοξολογία στην εκκλησία του χωριού και τα δρώμενα λόγω της μεγάλης μέρας. Ζούσαμε γι’ αυτές τις μέρες, προετοιμαζόμασταν, κι ο καθένας είχε τον δικό του ρόλο. Ολο το χωριό γινόταν ένα σώμα, μια ψυχή. Οχι ότι δεν ήταν έτσι τις άλλες μέρες. Φρόντιζαν γι’ αυτό ο δάσκαλος του χωριού, ακάματος εργάτης του πνεύματος, ο παπάς κι ο κοινοτάρχης. Πάντα για το καλό του χωριού, της πατρίδας.

Ακόμα θυμάμαι, με μια γλυκιά νοσταλγία, αυτές τις δοξασμένες μέρες, το ποίημα που το κάθε παιδί αναλάμβανε να μάθει, να το βιώσει, για να το πει καλύτερα και να συγκινήσει. Το καθένα συμμετείχε συνεπαρμένο και έμοιαζε να ταξιδεύει σ’ ανάλογη εποχή. Στο τέλος η κριτική του κόσμου, αγράμματου αλλά με περίσσια καλλιέργεια ψυχής και ένα αλάνθαστο αισθητήριο, βασισμένο στην απλότητα και καθαρότητα του πνεύματος.

Οταν συναντώ ανθρώπους που συνταξιδεύσαμε για μερικά χρόνια, οι μνήμες μας γυρνούν κυρίως σ’ αυτά που βιώσαμε παιδιά και μας ακολουθούν, σκιές παντοτινές, στη μετέπειτα ζωή μας, στη χάραξη της ανθρώπινης παρουσίας μας, που τόσο λίγο κρατάει.

Ακόμη και τώρα η επέτειος ανθεί, και γεμίζει περηφάνια τα παιδιά που παρελαύνουν και όλους αυτούς που βγαίνουν από τα σπίτια, σπεύδουν στον χώρο της παρέλασης και χειροκροτούν μαθητές και στρατευμένα νιάτα, προσκόπους, σωματεία, που αισθάνονται αυτήν την ανάγκη, και τη φιλαρμονική να τους συνοδεύει και να δίνει τόνο ευφρόσυνο και ελληνικό χρώμα.

Με τις σημαίες να κυματίζουν, μικρές και μεγάλες, και όσοι τις κρατούν να αισθάνονται ότι στα χέρια τους και στην ψυχή τους έχουν την Ελλάδα, άξιοι συνεχιστές αυτών που πολέμησαν για τη χιλιοδοξασμένη αυτή χώρα, που πάντα στις κρίσιμες ώρες ήταν παρούσα και αγέρωχη σε μια ουράνια έξαρση. Στοιχείο της λευτεριάς και τους Ανθρωπισμού.

Παρακολουθούσα όλα τα περιφερειακά κανάλια που προέβαλλαν τις παρελάσεις, με τρόπο ξεχωριστό. Είδα την περηφάνια και τον ενθουσιασμό όλων των παρελαυνόντων και το ζεστό χειροκρότημα του πλήθους, που έσπευσαν να δουν τα βλαστάρια τους και να τα αποθεώσουν. Δημιουργούσαν μια εσωτερική ενότητα και γαλήνη, ηρεμία, αυτοπεποίθηση. Αισθάνεσαι ότι η Ελλάδα υπάρχει και μεγαλουργεί σε στιγμές ενότητας.

Λαός που ξέχασε την παράδοσή του, τη χλεύασε, τη λοιδόρησε, δεν έχει μέλλον. Αργά ή γρήγορα χάνεται, χωρίς να το καταλάβει. Ο χαμός έρχεται ανεπαίσθητα, ύπουλα, μεθοδευμένα ή επιπόλαια.

Ολοι οι λαοί της γης είναι περήφανοι για τη σημαία τους, κι όταν παιανίζει ο ύμνος τους βάζουν το χέρι στην καρδιά τους, σε ένδειξη τιμής και αφοσίωσης στο εθνικό σύμβολο, που είναι η πατρίδα τους, η χώρα τους, το σπίτι τους, η ψυχή και η ανάσα τους. Οσοι δεν ζουν μ’ αυτές τις παρακαταθήκες αισθάνονται ανέστιοι, χωρίς προορισμό στη ζωή τους, κι αυτό τους κάνει να υποφέρουν, να αποπροσανατολίζονται και στο τέλος να χάνονται στο σκοτάδι, στο χάος. Να γίνονται αντικοινωνικοί κι επικίνδυνοι, περιφερόμενοι σε χώρους μη συμβατούς με κοινωνική πρόοδο και κοινωνική γαλήνη.

Είναι λοιπόν οι εθνικές επέτειοι ημέρες μνήμης, εθνικής ενότητας, αγάπης, συναδέλφωσης, μοναδικές μέσα στη γενικότερη θλίψη για την κατάντια μας, την αποστροφή μας για κάθε υγιές επίτευγμα.

Αλλά ας μην γκρινιάζω και χάσει κάτι από τη λάμψη της αυτή η μέρα. Που πάντα θα λάμπει, θα παιδαγωγεί. Κι αν το φως της είναι εκτυφλωτικό για κάποιους που κυβερνούν, ας τους παραμερίσουμε.

Ας τους αφήσουμε να βολοδέρνουν μέσα στις εμμονές τους κι ας προχωρήσουμε μ’ αυτό που μας ενώνει.

* Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή