Το μέλλον είναι παιδιά που διαδηλώνουν Σάββατο

Το μέλλον είναι παιδιά που διαδηλώνουν Σάββατο

4' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2018, πριν από λίγες εβδομάδες δηλαδή, ένας 19χρονος άνδρας μπήκε μέσα σε ένα σχολείο στην πόλη Πάρκλαντ της Φλόριντα και πάτησε το συναγερμό για φωτιά. Μαθητές και καθηγητές βγήκαν από τις τάξεις, όπως είχαν εκπαιδευτεί να κάνουν, και τότε ο 19χρονος έβγαλε το όπλο του, ένα ημιαυτόματο τουφέκι AR-15 (το αμερικάνικο αντίστοιχο του Καλάσνικοφ) το οποίο κατείχε νόμιμα, και μέσα σε έξι λεπτά δολοφόνησε 14 μαθητές και τρεις εργαζόμενους στο σχολείο. Μετά έφυγε ανάμεσα στους υπόλοιπους μαθητές μέσα στον πανικό, και πήγε σε ένα κοντινό κατάστημα και αγόρασε ένα αναψυκτικό. Η αστυνομία τον συνέλαβε μιάμιση ώρα αργότερα.

Αυτό δεν είναι ένα άρθρο για τις δολοφονικές επιθέσεις σε αμερικάνικα σχολεία, ωστόσο. Η εκτεταμένη οπλοκατοχή, οι μαζικές δολοφονικές επιθέσεις, η δύναμη του λόμπι της οπλοκατοχής που ελέγχει Ρεπουμπλικάνους πολιτικούς πιο απόλυτα από όσο Ρώσοι ολιγάρχες ελέγχουν πολιτευτές της Θεσσαλονίκης είναι σημαντικά θέματα, βεβαίως. Είναι από αυτά τα ξένα, τα ακατανόητα, που εμάς τους ευρωπαίους (ή, τέλος πάντων, τους ευρωανατολίτες, όπως θέλετε πείτε μας), κάπως μας μπερδεύουν, όπως και εκείνα τα άλλα τα περίεργα χούγια τους, το ότι το δικαίωμα των γυναικών να κάνουν εκτρώσεις είναι θέμα συζήτησης και βαθιά διχαστική τομή στην κοινωνία, ας πούμε, ή η απίστευτη, σοκαριστική επιδημία των οποιοειδών, ή το πώς κάθονται και παρακολουθούν πέντε ώρες μπέιζμπολ.

Το θέμα μας εδώ λοιπόν δεν είναι τα όπλα, αλλά οι μαθητές. Το τι έγινε μετά. Γιατί η συγκεκριμένη επίθεση έγινε σε λύκειο, και μάλιστα σε λύκειο με μαθητές λαλίστατους. Τρεις ημέρες μετά το συμβάν, επιζήσαντες της επίθεσης, θρηνώντας τους συμμαθητές τους, στάθηκαν στο βήμα εκδήλωσης για τη μνήμη των παιδιών και δήλωσαν την αρχή ενός αγώνα για την αλλαγή των νόμων οπλοκατοχής, με στόχο την εξάλειψη του ντροπιαστικού, φρικτού φαινομένου που δεν εμφανίζεται σε τέτοιο βαθμό σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Οι μαθητές (κρατήστε τα ονόματα Έμμα Γκονζάλες, Κάμερον Κάσκι και Ντέιβιντ Χογκ για μελλοντικά γκουγκλαρίσματα) ανακοίνωσαν τη διοργάνωση μιας μεγάλης διαδήλωσης για τις 24 Μαρτίου, δηλαδή για αύριο, καλώντας όλους τους μαθητές και τους πολίτες των ΗΠΑ να συμμετάσχουν. “Πορεία Για Τη Ζωή Μας”, την αποκαλούν. Από εκείνη τη στιγμή, εκατοντάδες οργανώσεις, διάφοροι πλούσιοι διάσημοι, χιλιάδες πολίτες και πάνω από 1500 σχολεία δήλωσαν τη στήριξή τους, ενώ εκτός από την μεγάλη κεντρική διαδήλωση στην Ουάσινγκτον πλέον έχουν οργανωθεί πορείες σε εκατοντάδες πόλεις των ΗΠΑ τη συγκεκριμένη ημέρα αλλά, παραδόξως, και σε δεκάδες πόλεις του υπόλοιπου πλανήτη, από την Μπογκοτά μέχρι το Άμστερνταμ και από το Σάο Πάουλο μέχρι τη Μανίλα (αλλά όχι στην Αθήνα).

Όλες οι χώρες αντιμετωπίζουν προβλήματα. Εμείς μπορεί να έχουμε χρεοκοπήσει, και να ‘χουμε και όλα τα διαχρονικά μας θεματάκια, αλλά κοιτάχτε και τους άλλους. Κοτζάμ ΗΠΑ έχουν έναν παλιάτσο πρόεδρο, όλους τους δημοκρατικούς τους θεσμούς σε πρωτοφανή κρίση, το μισό πολιτικό σύστημα ολοκληρωτικά αλλοτριωμένο, όλα αυτά τα απίστευτα κοινωνικά προβλήματα. Το κρίσιμο σε κάθε κρίση ενδέχεται, όμως, να είναι το τι κάνουν οι νέοι. Όχι γιατί οι νέοι μπορούν να δώσουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας (καλά καλά δεν πρέπει να οδηγάνε), αλλά επειδή από τις απόψεις, τις ιδέες, τις τάσεις και τις συμπεριφορές τους μπορεί κάποιος να μαντέψει το αν και κατά πόσο θα μπορούν να λύσουν τα προβλήματα της δικής τους εποχής και, κατά συνέπεια, να έχει ελπίδα για το μέλλον -ή, αντίστοιχα, να απελπίζεται. Όταν κοιτάζει κάποιος τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος για το Brexit, ας πούμε, διαπιστώνει ότι το ποσοστό των πολιτών ηλικίας άνω των 64 που ψηφισαν την έξοδο από την Ε.Ε. ήταν 64%. Το ποσοστό των 18-24 που ψήφισαν την έξοδο, όμως, ήταν μόνο 29%. Και μάλιστα, το ποσοστό των γυναικών ηλικίας 18-24 που ψήφισαν για έξοδο ήταν μόνο 20%. Μπορεί να υποθέσει, λοιπόν, ότι σήμερα που κάνουν κουμάντο οι ηλικιωμένοι, τα πράγματα θα πάνε σκούρα. Όταν όμως έρθουν στα πράγματα οι επόμενοι (ή, ακόμα καλύτερα, οι επόμενες), δεν αποκλείεται τα πράγματα να πάνε καλύτερα. Υπάρχει λόγος να ελπίζει κανείς. Το ίδιο μπορεί να σκεφτεί κάποιος βλέποντας τα θρασύτατα, θαυμάσια πιτσιρίκια από τη Φλόριντα που ειρωνεύονται τους συντηρητικούς οπλολάγνους σε viral videos στο ίντερνετ, με στρωτή γλώσσα, σωστά αγγλικά και αξιοζήλευτη ψυχραιμία, ωριμότητα και παρρησία.

Και το εύλογο ερώτημα, βεβαίως, είναι το εξής: Τι γίνεται με τους δικούς μας νέους; Εσείς πώς τους βλέπετε; Εδώ δεν μπουκάρουν μακελάρηδες στα σχολεία για να τους λιανίσουν με τουφέκια, ευτυχώς, αλλά στις δικές τους προκλήσεις πώς αντιδρούν; Τι είδους αγώνες κάνουν; Όταν βλέπει κανείς τι ψηφίζουν, ή πώς απαντάνε σε έρευνες όπως το “Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες” της διαΝΕΟσις που δημοσιεύεται αύριο, τι συμπέρασμα βγάζει; Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι;

Στις ΗΠΑ, ένα μήνα μετά την επίθεση στο σχολείο της Φλόριντα, μαθητές από χιλιάδες σχολεία της χώρας οργάνωσαν συμβολική διαμαρτυρία για τις μαζικές δολοφονίες και βγήκαν από το μάθημα για 17 λεπτά -ένα λεπτό για κάθε θύμα. Και μετά ξαναμπήκαν στο μάθημα. Στην Ελλάδα οι μαθητές κάνουν κατάληψη και κλείνουν τα σχολεία τους για ολόκληρες εβδομάδες για “ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής, πχ προτζέκτορες” ή επειδή “δεν υπάρχει προγραμματισμός για ημερίδες ή εκδρομές”. Τι μας λέει αυτό για το μέλλον; Όταν μεγαλώσουν είναι πιο πιθανό να δουλέψουν και να φτιάξουν τη χώρα, ή να κλείνουν το κέντρο ανά 20άδες συνδικαλιστών φωνάζοντας συνθήματα απαιτώντας μονιμοποίηση στο δημόσιο ή άλλα κεκτημένα;

Δεν ξέρω, ρωτάω.

Μπορεί, βεβαίως, η σημερινή νεολαία να μας καταπλήξει και από τις καταλήψεις επειδή δεν πάνε εκδρομή και το αντιευρωπαϊκό μένος στις έρευνες να εξελιχθούν στη γενιά που θα σπάσει τον κύκλο των χρεοκοπιών και θα πάει τη χώρα παρακάτω. Μπορεί. Ομολογουμένως η γενιά που βγήκε από τις προηγούμενες καταλήψεις τίποτε τέτοιο δεν εμπνέει και πολλή αισιοδοξία. Σήμερα κυβερνάει, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα.

Και κάτι τελευταίο, για να το θυμηθείτε αν τυχόν δείτε πλάνα από τις διαδηλώσεις των παιδιών στην Αμερική αύριο.

Αύριο. Είναι προγραμματισμένες για αύριο.

Αύριο είναι Σάββατο. Τα παιδιά δεν χάνουν σχολείο.  

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή