Κριτήριο του ψηφοφόρου όταν στηθούν οι κάλπες θα είναι οι επιδόσεις της οικονομίας, δηλαδή η περίφημη «πίτα» του ΑΕΠ. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς (πολιτικώς) «ηλίθιος» για να κατανοήσει ότι αν δεν βελτιωθεί ριζικά το οικονομικό περιβάλλον, ο κ. Τσίπρας δεν έχει καμία ελπίδα.
Πώς όμως θα βελτιωθεί η συγκυρία; Μόνον με αύξηση της κατανάλωσης, η οποία όμως, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία του ΑΕΠ, έχει βαλτώσει. Η ιδέα είναι τόσο απλή, όσο είναι και παλαιά: το κράτος θα παρέμβει διοικητικά στη διαμόρφωση του μισθού και του μεροκάματου. Δεν το λένε με τόσο άμεσο τρόπο. Λένε ότι θα επαναφέρουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και μέσω αυτών θα εγγυηθούν την αύξηση των αμοιβών. Πρόκειται για ακόμη μία «πολιτική πονηράδα», που απέχει πολύ από την περίπλοκη πραγματικότητα της ζωής των εργαζομένων και των επιχειρήσεων.
Ηδη άλλωστε, στην άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης φρόντισε να «κάψει» ένα άλλο όπλο της κυβέρνησης στο κρίσιμο μέτωπο των εργασιακών: υποσχέθηκε πρώτος την απλή κατάργηση του λεγόμενου υποκατώτατου μισθού, δηλαδή της μειωμένης αμοιβής για τους νέους κάτω των 25 ετών. Αλλωστε, ο πρόεδρος της Ν.Δ. είχε κάνει ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα ένα άλλο σημαντικό βήμα, λέγοντας: «Η αλλαγή του μείγματος πολιτικής με μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, ιδίως στην εργασία, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία».
Είναι σωστό ότι το κράτος κρατά το κλειδί μιας σίγουρης και ταχείας βελτίωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών. Μπορεί να επαναφέρει τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά τουλάχιστον 5 εκατοστιαίες μονάδες, την οποία είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση Σαμαρά και πήρε πίσω από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η θετική πορεία των εσόδων του ΕΦΚΑ διευκολύνει τη μείωση των υποχρεωτικών παρακρατήσεων και θα ευνοήσει την αύξηση της απασχόλησης. Υπενθυμίζουμε ότι η ελπιδοφόρα μείωση της ανεργίας σταμάτησε και αυτό δεν θα αλλάξει όσο οι επιχειρήσεις δεν αισθάνονται ασφαλείς. Η μείωση του μεταβλητού κόστους των επιχειρήσεων θα διαπεράσει σαν ηλεκτρικό ρεύμα το οικονομικό σύστημα, ιδιαιτέρως μάλιστα αν συνδυαστεί με τη γενναία μείωση της φορολογίας κερδών, όπως την προτείνει η αντιπολίτευση. Θα έχει σημαντικότατη θετική επίπτωση στην αύξηση των απασχόλησης και θα αποκαλύψει μέρος της «μαύρης» αγοράς εργασίας.
Οι δυναμικοί εκπρόσωποι του επιχειρηματικού τομέα θέλουν να διευκολύνουν την ανάκτηση μέρους του εισοδήματος που έχουν χάσει οι μισθωτοί, αντιλαμβανόμενοι τις αλυσιδωτές θετικές επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία. Ειδικά στη βιομηχανία, όπου οι αμοιβές διατηρήθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η υγιής επιχειρηματικότητα θέτει την ταχεία μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών σε δεύτερη μοίρα.
Αυτό που τους ανησυχεί είναι η πολιτική εκμετάλλευση των εργασιακών ζητημάτων από την κυβέρνηση για ψηφοθηρικούς λόγους. Πράγματι, η ανάθεση «ανεξάρτητης νομικής γνώμης» για την επαναφορά της διαιτησίας στις συλλογικές συμβάσεις (μετά την κατάργηση από το Συμβούλιο της Επικρατείας της παλαιότερης μνημονιακής ρύθμισης) σε δικηγορικό γραφείο προσωπικών φίλων της κυρίας υπουργού προβληματίζει. Οπως προβλημάτισε και η ανάθεση της κωδικοποίησης της εργασιακής νομοθεσίας στο φιλικό περιβάλλον του κ. Κατρούγκαλου. Κυρίως όμως τους ανησυχεί η «σιδερένια επιμονή» της κ. Αχτσιόγλου, ως θέλει να υπογράφει την υποχρεωτική επέκταση των συμβάσεων που θα της φέρνουν οι συνδικαλιστές σε όλες, αδιακρίτως, τις επιχειρήσεις. Φοβούνται, δικαίως, ότι τα μέλη των εργοδοτικών ενώσεων θα προτιμήσουν να αυτοδιαγραφούν ώστε να διαφυλάξουν την αυτονομία που πέτυχαν τα τελευταία χρόνια, ύστερα από σκληρές μάχες με τη λαίλαπα της κρίσης.
Φοβούνται ότι οι εκλογικές προτεραιότητες της κυβέρνησης θα αναβιώσουν κλίμα κοινωνικής σύγκρουσης, πολιτικώς καθοδηγούμενων απεργιών και τελικώς απαξίωσης της τόσο εύθραυστης εμπιστοσύνης.