Οταν είχε κυκλοφορήσει στην Αμερική η «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», το 2004, σχεδόν όλοι είπαν: τι έξοχη αλληγορία για τον Τζορτζ Μπους! Ο συγγραφέας της, ο Φίλιπ Ροθ, προσπάθησε να τους βάλει όλους σε τάξη: δεν είναι αλληγορία (ο Ροθ μισεί αλληγορίες και συμβολισμούς), είναι αυτό που είναι.
Εχει πει πολλές φορές ότι διάβαζε μια βιογραφία του Τσαρλς Λίντμπεργκ και στο σημείο όπου έλεγε ότι του έγινε πρόταση να κατεβεί για πρόεδρος το 1940 και την απέρριψε, ο Ροθ κράτησε μία σημείωση: αν είχε δεχτεί;
Αν είχε δεχτεί… Ο Λίντμπεργκ, εκτός από θρυλικός αεροπόρος (διέσχισε με το «Πνεύμα του Σεν Λούις» ολομόναχος τον Ατλαντικό το 1927) και τραγικός πατέρας (η απαγωγή του βρέφους γιου του οδήγησε στον θάνατο του τελευταίου), ήταν και δεινός αντισημίτης. Και φίλα προσκείμενος στη ναζιστική Γερμανία. Οπότε τι θα μπορούσε να είχε συμβεί στην Αμερική εάν γινόταν πρόεδρός της το 1940; Η οικογένεια του Ροθ (που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο), όπως και άλλες εβραϊκές οικογένειες της Αμερικής, θα υπέφεραν από διώξεις – εκτός του ότι θα υπέγραφε σύμφωνο φιλίας με τον Χίτλερ και η Αμερική δεν θα έμπαινε στον πόλεμο…
Το εφιαλτικό αυτό σενάριο εναλλακτικής ιστορίας ετοιμάζεται να μεταφέρει τώρα σε τηλεοπτική σειρά έξι επεισοδίων ο Ντέιβιντ Σάιμον.
Ο Σάιμον είναι ο γίγας πίσω από το μυθιστορηματικής πνοής τηλεοπτικό αριστούργημα «Wire», συνεπώς, αν ο Ροθ ατύχησε καθολικά στις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του (η ταπεινή γνώμη του κυρίου Γκρι είναι πως διασώζεται μόνον η «Αγανάκτηση»), ίσως εδώ προκύψει κάτι άξιο λόγου. Η «Συνωμοσία» (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις) τράβηξε από παλιά το ενδιαφέρον του Σάιμον, το αναζωπύρωσε όμως αφότου εξελέγη στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ.
Και πάλι, ο Ροθ έσπευσε να διευκρινίσει στους New York Times: «Ο Τραμπ είναι μια τεράστια απάτη, ένας κενός μεγαλομανής», σε αντίθεση με τον Λίντμπεργκ, ο οποίος, ό,τι κι αν ήταν ως προς την ιδεολογία του, κανένας δεν μπορούσε να πει ότι δεν είχε κάτι αληθινά ηρωικό.
«Ο Ροθ έχει μανία με τις εναλλακτικές ιστορίες», μου θυμίζει ο κύριος Γκρι. «Στο “Ο συγγραφέας φάντασμα”, αφήνεται να εννοηθεί ότι ο Νέιθαν Ζούκερμαν ποθεί μια κοπέλα που ίσως είναι η Αννα Φρανκ – η οποία γλίτωσε από τα στρατόπεδα! Και, βέβαια, στο διήγημα/δοκίμιο “Πάντοτε ήθελα να θαυμάζετε τη νηστεία μου”, ο Κάφκα δεν πεθαίνει το 1924, γλιτώνει από τους ναζί και φτάνει μετανάστης στην Αμερική όπου διδάσκει γίντις στο σχολείο του μικρού Ροθ. Αρχίζει να βγαίνει με μια θεία του, αλλά το πράγμα χαλάει διότι τελικώς προτιμά να της στέλνει επιστολές παρά να τη συναντά. Κλασικός Κάφκα, δηλαδή. Κρίμα πάντως που στην τηλεοπτική “Συνωμοσία” τον μικρό Ροθ δεν θα μπορεί να υποδυθεί ο μικρός που υποδυόταν κάποτε τον Αλβι Σίνγκερ, μαθητή στον “Νευρικό εραστή” του Γούντι Αλεν. Αλλά, πάλι, καλύτερα. Ως γνωστόν, ο Ροθ αντιπαθεί σφοδρά και τον Γούντι Αλεν».