Μείωση της πιθανότητας τυφλότητας έως και 90% για τους ασθενείς με εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, οι οποίοι έως σχετικά πρόσφατα ήταν «καταδικασμένοι» σε ένα μέλλον χωρίς όραση, «υπόσχονται» οι νέες θεραπείες που έχουν αναπτυχθεί την τελευταία δεκαετία. «Κλειδί» της επιτυχίας είναι ο έγκαιρος εντοπισμός των «υποψήφιων» πασχόντων καθώς και των πασχόντων με βλάβες σε πολύ πρώιμο στάδιο. Ενα στα οκτώ άτομα άνω των 65 ετών κινδυνεύουν να εκδηλώσουν εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, και σύμφωνα με τους ειδικούς γιατρούς κάθε άτομο από την ηλικία των 50 ετών θα πρέπει να εξετασθούν από εξειδικευμένο γιατρό.
Στα νεότερα δεδομένα για την αντιμετώπιση των παθήσεων του οφθαλμών, επικεντρώθηκε το 9ο Διεθνές «Αντιπαραθέσεις στην Οφθαλμολογία 2018», που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα και στο οποίο συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000 ειδικοί γιατροί -κυρίως- από την Ευρώπη. Οπως ανέφερε στην «Κ» ο καθηγητής Οφθαλμολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins (Βαλτιμόρη, ΗΠΑ) και ένας εκ των διοργανωτών του Συνεδρίου κ. Neil Bressler, «μόνο στην τελευταία δεκαετία έχουμε καταφέρει να μειώσουμε σημαντικά την πιθανότητα τύφλωσης για κάποιες οφθαλμολογικές παθήσεις».
Σύμφωνα με τον ίδιο η πιό χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που αποτελεί την πιό συχνή αιτία τύφλωσης στις ηλικίες άνω των 50 ετών. Πρόκειται για μία βλάβη της ωχράς κηλίδας (μικρή περιοχή του αμφιβληστροειδούς στο πίσω μέρους του οφθαλμού) η οποια ελαττώνει την κεντρική όραση και εμφανίζει περιοχές σκοτεινές ή παραμορφωμένες. «Εάν εντοπιστεί εγκαίρως η βλάβη, τότε στο 90% των περιπτώσεων αυτή μπορεί να θεραπευτεί», επισημαίνει, χαρακτηρίζοντας τις εξελίξεις στην θεραπεία της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας ως ένα «success story» για την οφθαλμολογία. Ωστόσο μένουν να γίνουν ακόμα πολλά για τον εντοπισμό των ανθρώπων που θα χρειαστούν αυτή τη θεραπεία. Σύμφωνα με τον καθηγητή στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι μόνο το 50% των ατόμων που έχουν βλάβες στην ωχρά κηλίδα οι οποίες μπορούν να θεραπευτούν, έχουν υποβληθεί σε ειδική εξέταση εντοπισμού αυτής της βλάβης.
«Είναι μία πρόκληση», σημειώνει ο καθηγητής Bressler και συνεχίζει «προς το παρόν μπορούμε να ενθαρρύνουμε όλους στην ηλικία άνω των 50 ετών να εξετασθούν από ειδικό γιατρό προκειμένου να διαπιστωθεί εάν κινδυνεύουν ή όχι να εκδηλώσουν την πάθηση. Ομως δεν είναι πολλοί αυτοί που θα ακολουθήσουν αυτή τη σύσταση, οπότε θα πρέπει να βρούμε νέους τρόπους έγκαιρου εντοπισμού όσων κινδυνεύουν».