Είναι ενδιαφέρον πώς οι εθνικισμοί γειτονικών κρατών οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Το ξαναδιαπιστώσαμε χθες με τη δήλωση του βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Κώστα Κατσίκη, ο οποίος έκανε λόγο για ανταλλαγή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία με τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς. Δεν πέρασε λίγη ώρα από τη διατύπωση της πρότασης και ο φιλοκυβερνητικός τουρκικός Τύπος άρχισε να την αναπαράγει πανηγυρικά. Την υπόνοια ότι οι δύο Ελληνες είναι «όμηροι» της Αγκυρας είχε άλλωστε πρωτοδιατυπώσει ο ηγέτης του ίδιου κόμματος της λαϊκής, πατριωτικής (;) Δεξιάς και υπουργός Αμυνας της χώρας. Υπάρχει όμως τίποτα λιγότερο πατριωτικό από αυτή τη δήλωση; Υπάρχει κάτι που να χαροποιεί τον αυταρχικό Τούρκο πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν, περισσότερο παρά η παραδοχή ότι οι δύο Ελληνες στρατιωτικοί είναι διαπραγματευτικό χαρτί για την έκδοση των οκτώ; Δεν είναι σαφές ότι η υποτιθέμενη ρεαλπολιτίκ που προωθούν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες προϋποθέτει καταστρατήγηση όλων των βασικών αξιών του κράτους δικαίου, που αποτελεί –θεωρητικά τουλάχιστον– ακριβώς το στοιχείο που μας διαφοροποιεί από τη γειτονική χώρα; Τρεις φορές η ελληνική Δικαιοσύνη έχει απορρίψει το αίτημα των τουρκικών αρχών για έκδοση των οκτώ, με πιο πρόσφατη την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών. Ποια ακριβώς είναι η επιθυμία του κ. Κατσίκη; Να παρακάμψουμε τη Δικαιοσύνη, να την καταργήσουμε, να απαξιώσουμε τους ανεξάρτητους θεσμούς, να ξεκινήσουμε τα παζάρια, να γίνουμε Τουρκία στη θέση της Τουρκίας, υποκύπτοντας στον εκβιασμό;
Είναι πράγματι ειρωνικό πώς οι εθνικισμοί γειτονικών κρατών δρουν αλληλοσυμπληρωματικά. Θα είχε π.χ. παραμείνει δέκα χρόνια πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ ο –βουτηγμένος στα σκάνδαλα– Νίκολα Γκρούεφσκι αν δεν είχε προηγηθεί η αδιαλλαξία της Αθήνας στο ζήτημα του ονόματος, που εμπόδισε την ένταξη της γειτονικής χώρας σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ; Θα είχαν γεμίσει τα Σκόπια Βουκεφάλες και Μεγαλέξανδρους αν δεν είχε νωρίτερα μετονομαστεί η «Μίκρα» «Μακεδονία»; Και πιο πρόσφατα: θα είχαν μαζευτεί μερικές χιλιάδες διαδηλωτές στα Σκόπια στα τέλη Φεβρουαρίου αποκαλώντας «προδότη» τον Ζόραν Ζάεφ, αν δεν είχε πραγματοποιηθεί είκοσι μέρες νωρίτερα το αντίστοιχο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης;
Το πρόβλημα είναι ότι οι αμοιβαίοι εθνικισμοί είναι συνήθως πιο εύπεπτοι και δημοφιλείς από ό,τι η αληθινά πατριωτική στάση, που περιλαμβάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.