Η Αμερική του μοντερνισμού στην Οξφόρδη
ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΣΜΟΛΙΑΝ
Η απόβαση του αμερικανικού μοντερνισμού, από τη δεκαετία του 1920 έως τα χρόνια του 1950, από την καρδιά, δηλαδή, της μεγάλης τομής στην τέχνη, γίνεται αυτή την περίοδο στην Οξφόρδη με έναν τρόπο γαλήνιο και συναρπαστικό. Σε ένα από τα επιφανέστερα μουσεία του Ηνωμένου Βασιλείου, στο Ashmolean της Οξφόρδης, εγκαινιάστηκε η έκθεση με τίτλο «America’s Cool Modernism: O’Keeffe to Hopper», ενώνοντας ορισμένα από τα αριστουργήματα μιας τέχνης ανεπιφύλακτα αμερικανικής. Αυτή η «βαθιά» Αμερική, όμως, προσλαμβάνεται ως ένας τόπος ανοικτός, έμπλεος συμβόλων και εσωτερικευμένης κριτικής. Δεν είναι ένας κόσμος περιγραφικός.
Το αντίθετο. Η σύνθετη ανάγνωση αυτών των έργων που στέκονται στοχαστικά, επικριτικά ή απλώς με απόσταση απέναντι στις τεράστιες μεταβολές του αστικού τοπίου και της αστικής ζωής, διασφάλισε ταυτόχρονα τη διαχρονικότητά τους και τους εξασφάλισε διαρκή πρόσβαση σε ένα νέο ακροατήριο. Στο Ασμόλιαν της Οξφόρδης, η έκθεση για τον αμερικανικό μοντερνισμό συγκεντρώνει σημαντικά έργα, ορισμένα από τα οποία ταξιδεύουν για πρώτη φορά εκτός Ηνωμένων Πολιτειών και συγκροτούν μία νέα ανθολόγηση της αμερικανικής παράδοσης που κάποτε ήταν πρωτοπορία. Στη φωτογραφία, π.χ., εικονίζεται η Γέφυρα του Μανχάταν όπως την είδε ο Εντουαρντ Χόπερ το 1928 εκφράζοντας μια αγωνία για το μέλλον.
Η αγωνία ή απλώς η αμηχανία απέναντι στην εκβιομηχάνιση του 20ού αιώνα εκφράζεται συχνά με αστικά τοπία κενά από ανθρώπους ή ενθέτοντας συμβολικά μία ή δύο μοναχικές φιγούρες. Η έκθεση περιλαμβάνει τόσο έργα ζωγραφικής όσο και έργα φωτογραφίας από την εποχή, μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολλοί καλλιτέχνες, με νέα αποφασιστικότητα και εκτός περιθωρίου πλέον, κινούνταν σε μία επαναδιατύπωση των βασικών αρχών της αμερικανικής τέχνης. Η έκθεση έχει μεγάλα ονόματα εκτός του Εντουαρντ Χόπερ και της Τζόρτζια Ο’ Κιφ, όπως του Charles Demuth και του Charles Sheeler, που εστίαζαν στη βιομηχανική Αμερική και στις χαράδρες που γεννούσαν οι ουρανοξύστες. Αισθήματα αποξένωσης και κενού συνυπάρχουν με αισθήματα περιέργειας και δυναμισμού. Στην έκθεση υπάρχει επίσης ένα αφηρημένο έργο του ποιητή E.E. Cummings και ένα έργο ζωγραφικής του φημισμένου φωτογράφου Edward Steichen.
ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ
Μαυρόασπρη τέχνη
Αυτό το «Κεφάλι κοριτσιού» του Γάλλου ζωγράφου Célestin-Joseph Blanc (1818-1888) είναι ένα από τα εκθέματα στην έκθεση «Μαύρο και άσπρο. Από τον Ντίρερ στον Ελίασον», δηλαδή από τον 15ο έως τον 21ο αιώνα, που παρουσιάζεται στο Ντίσελντορφ, στο Μουσείο Καλών Τεχνών (Kunstpalast). H έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουλίου, διερευνά την απόδοση χωρίς εμφανές χρώμα σε μία σειρά έργων τέχνης, αναδεικνύοντας τη φράση του Γκέρχαρντ Ρίχτερ πως το γκρι είναι το αγαπημένο χρώμα.
ΠΑΡΙΣΙ
50 χρόνια από τον «Μάη του ’68»
Επισκέπτες περιεργάζονται την κληρονομιά του Μάη του ’68, αποτυπωμένη σε αφίσες και χάρτινο υλικό, καθώς σε λίγο συμπληρώνεται μισός αιώνας από τότε που οι φοιτητικές εξεγέρσεις στη Σορβόννη ταρακούνησαν το Παρίσι και ολόκληρη τη χώρα. Οι πολιτικές αφίσες της εποχής είναι τώρα μέρος της επετειακής έκθεσης «Εικόνες σε πάλη. Η οπτική κουλτούρα της άκρας αριστεράς στη Γαλλία (1968-1974)» που εγκαινιάστηκε πρόσφατα στο Μουσείο Καλών Τεχνών (Beaux-Arts) στο Παρίσι.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Η Μέδουσα στην κλασική τέχνη
Η νέα έκθεση στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη εστιάζει στη Μέδουσα, στη μορφή της, στις μεταλλάξεις της, στον συμβολισμό της. Συγκεντρώνοντας περίπου 60 έργα τέχνης με τη μορφή της, τα περισσότερα από τις συλλογές του μουσείου, η έκθεση διερευνά τη σταδιακή μετακίνηση της Μέδουσας από ένα τρομακτικό προσωπείο σε ένα στοιχείο κάλλους και αμφισημίας. Αποκαλύπτεται δε, η αντοχή του συμβόλου της έως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
ΠΑΡΙΣΙ
Ντελακρουά στο Λούβρο
Μπροστά στα δημοφιλή έργα του Ευγένιου Ντελακρουά θα παρελάσουν πλήθη επισκεπτών έως τις 23 Ιουλίου, όσο δηλαδή θα διαρκέσει η νέα έκθεση στο Λούβρο (σε συνεργασία με το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης), αφιερωμένη στον μεγάλο ζωγράφο. Είναι μία τεράστια έκθεση, ως φόρος τιμής στην ιδιοφυΐα του Ντελακρουά, καθώς παρουσιάζει περίπου 180 έργα. Με είσοδο 15 ευρώ μπορεί κανείς να εκτεθεί σε έναν ολόκληρο κόσμο. Μοναδική ευκαιρία για τόσα συγκεντρωμένα έργα.
ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ
H τέχνη της Τζένι Σάβιλ
Η Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας, ενισχύοντας σύγχρονους καλλιτέχνες, επέλεξε ένα έργο της Βρετανίδας Τζένι Σάβιλ, γεννημένης το 1970, για να το διαθέσει σε ειδική εκτύπωση των 100 αντιτύπων προς 995 στερλίνες το ένα. Είναι ένας τρόπος διασύνδεσης ενός κλασικού μουσείου με τη σύγχρονη σκηνή και μια μορφή ενίσχυσης των καλλιτεχνών, ενώ καλλιεργείται και η αντίληψη του μικρο-συλλέκτη, του ιδιώτη εκείνου που αγαπάει την τέχνη αλλά δεν μπορεί να διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά.