Διχαστικά, όχι «εθνικά»

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ελλάδα δεν έχει ανοικτά «εθνικά» ζητήματα, με την επιφύλαξη της κατοχής στην Κύπρο. Προφανώς η Ελλάδα δεν έχει αλυτρωτικές επιδιώξεις και βεβαίως δεν έχει καμία εδαφική διεκδίκηση πέραν των συνόρων της. Ούτε το όνομα που τελικώς θα αποδεχθούμε για το κρατίδιο των Σκοπίων αποτελεί «εθνικό» θέμα. Ακόμη περισσότερο οι σχέσεις μας με την Τουρκία δεν αποτελούν «εθνικό» θέμα.

Γιατί τότε όλες οι αναφορές στις τουρκικές προκλήσεις, όπως και οι συζητήσεις που διεξάγει ο υπουργός Εξωτερικών με τα Σκόπια ή με τα Τίρανα, παρουσιάζονται από τα μέσα ενημέρωσης και συζητούνται από τους πολιτικούς ως «εθνικά» θέματα;

Πουλάει καλύτερα; Προφανώς αυτό πιστεύουν τα ισχυρά μέσα. Οπως αναδείχθηκε από την πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις σχετικά με το «Τι πιστεύουμε», το 91% δηλώνουμε υπερήφανοι που είμαστε Ελληνες. Λογικά, σκέπτονται πολλοί, πρέπει να μας ανησυχούν τα «εθνικά». Δεν είναι έτσι ακριβώς!

Αλλη είναι η πραγματική ανησυχία. Ολοι φοβόμαστε την παρεκτροπή. Το απρόβλεπτο επεισόδιο. Μια μέρα πολέμου. Να γίνουμε τα θύματα μιας ανόητης σύγκρουσης και, το χειρότερο, οτιδήποτε μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο. Με το δίκιο μας: διολισθαίνουμε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, προς τα χειρότερα. Και αυτό η κοινή γνώμη το προσλαμβάνει χωρίς παρενθέσεις. Επομένως, η αναγωγή διπλωματικών θεμάτων σε «εθνικά» δεν αποσκοπεί απλώς στον εντυπωσιασμό ή στη συγκίνηση. Θέλει να δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον επικαιρότητας και ενδιαφέροντος για όλους εμάς.

Οσο κι αν μοιάζει παράδοξο, η αγωνία για κάποια «εθνική» ζημιά, ιδιαιτέρως μάλιστα υπό την απειλή θερμού επεισοδίου, δημιουργεί συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση. Αποτελεί πάγια επιλογή όλων (σχεδόν) των κυβερνήσεων του κόσμου να προκαλούν ή να απαντούν σε προκλήσεις όταν βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη στιγμή. Οταν δηλαδή αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή θέλουν να ενισχύσουν τη δημοφιλία τους ενόψει εκλογών.

Επιχειρείται κλίμα αναμονής για το χειρότερο, όπως ακριβώς το επιδιώκει η κυβέρνηση με όλες τις δυνάμεις που διαθέτει και με τα μέσα ενημέρωσης να την «υπηρετούν» χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παιχνίδι είναι στημένο στα μέτρα του κ. Τσίπρα. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία ενέργειά του, στους 38 μήνες πρωθυπουργίας, που να μη στηρίζεται στην πρόκληση διχασμού. Ο κ. Τσίπρας έχει αφομοιώσει δημιουργικά τη λενινιστική τακτική του «μαύρου – άσπρου». Νιώθει άνετα όταν μπορεί να βάζει κάποιον «απέναντι». Η διχαστική αυτή τακτική του πρωθυπουργού αποτελεί τον μόνον πραγματικό «εθνικό» κίνδυνο και αξιοποιείται συστηματικά και εντυπωσιοθηρικά από την Αγκυρα και τους άλλους γείτονες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή