Θα έπρεπε να είχαν ήδη παραιτηθεί. Κι όμως, έχουν ακόμα το θράσος να μιλούν όλοι αυτοί που απαξίωσαν το ελληνικό ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα η FIFA να είναι έτοιμη να το αποβάλει από τις τάξεις της.
Κυβερνώντες, ΕΠΟ και Σούπερ Λίγκα, παράγοντες και αφεντικά των ΠΑΕ, προπονητές, ποδοσφαιριστές και λειτουργοί του Τύπου, όλοι έβαλαν το χεράκι τους και γκρέμισαν στα Τάρταρα το δημοφιλέστερο άθλημα. Αυτοί που ήθελαν «πίσω τις Κυριακές τους», μας παίρνουν τώρα και τις καθημερινές μας.
Εδώ και χρόνια, από αυτή τη στήλη, σημείωνα πως η πολιτικοποίηση του αθλητισμού, ειδικά του ποδοσφαίρου, θα επέφερε την καταστροφή του. Οταν οι πολιτικοί βλέπουν τους οπαδούς ως ψηφοφόρους και οι παράγοντες τη δυναμική των ομάδων τους ως μέσο πίεσης για τα οικονομικά συμφέροντά τους, εκτός γηπέδων, ήταν μοιραίο να οδηγηθούμε εδώ.
Γιατί να μη μας πετάξουν εκτός από τις διεθνείς ομοσπονδίες; Οταν ένα πρωτάθλημα παίζεται στις αίθουσες δικαστηρίων; Οταν οι αποφάσεις των δικαστών, που «μαγειρεύονται» επί μέρες, αμφισβητούνται από τους υποτίθεται αδικημένους; Οταν οι διαιτητές αλλάζουν τις αποφάσεις τους έπειτα από ώρες; Οταν παράγοντες εισβάλλουν στους αγωνιστικούς χώρους και στα αποδυτήρια των διαιτητών; Οταν ποδοσφαιριστές και προπονητές υποκύπτουν και κάνουν το μαύρο άσπρο για να «προστατέψουν» τα αφεντικά τους, ήταν μοιραία κατάληξη η αποβολή μας.
Το πιστόλι του Ιβάν Σαββίδη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, για τη FIFA, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη συνέχεια του ελληνικού ποδοσφαίρου το οποίο ξεμένει και από το τηλεοπτικό οξυγόνο. Οχι γιατί οι ομάδες δεν θα βρουν τηλεοπτική στέγη. Αλλά γιατί αργά ή γρήγορα, ο κόσμος θα γυρίσει οριστικά την πλάτη του στο άθλημα.