Δεν υπάρχει τίποτε στην περιπέτεια του ελληνικού ποδοσφαίρου που να μην μπορεί να εξηγηθεί με τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την ανάλυση της μείζονος ελληνικής κρίσης. Πρώτα πρώτα, η απόφαση Βασιλειάδη να ανακαλέσει την απόφαση Βασιλειάδη – παίζοντας με τον διακόπτη του πρωταθλήματος.
Τι έκανε ο υπουργός; Αντί να εγγυηθεί την εφαρμογή του νόμου –το γράμμα του οποίου είναι, έπειτα από τόσα «μαχαίρια στο κόκαλο», δρακόντειο–, επιχείρησε να κρύψει την πολιτική του αμηχανία πίσω από τη θεατρική υπερβολή: Θα κλείσω το πρωτάθλημα, θα βάλω κανόνες, θα φέρω τη FIFA να καθαρίσει. Αντί δηλαδή να καλύψει μόνος του τα προφανή ελλείμματα, ακολουθώντας τη θεσμική ρουτίνα, φώναξε τους επιτηρητές. Δοκίμασε να δανειστεί το κύρος της αυθεντίας των ξένων, ενεργοποιώντας το πιο παλιό αντανακλαστικό μιας πολιτικής τάξης που έχει αποδειχτεί ιστορικώς ανίκανη να πράξει το αυτονόητο ακηδεμόνευτη.
Μαζί με το κύρος τους, οι κηδεμόνες έφεραν, όπως πάντα, και τις κυρώσεις τους. Το εφήμερο άλλοθι του Βασιλειάδη απειλεί να γίνει έναυσμα ενός, πραγματικού αυτή τη φορά, μπλακ άουτ. Υστερα από τόσους ελιγμούς για να αποφύγει το πολιτικό κόστος, η κυβέρνηση καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα που μπορεί όλους να τους εξαγριώσει. Διότι όλοι στην κερκίδα μένουν με το αίσθημα ότι τιμωρούνται – ακόμη και ο διαφαινόμενος πρωταθλητής που κινδυνεύει να πάρει ένα συκοφαντημένο πρωτάθλημα χωρίς τη δυνατότητα να το «νομιμοποιήσει» στην Ευρώπη.
Ολοι δυσαρεστημένοι, λοιπόν; Οχι, ακριβώς. Η εξέλιξη μέχρι στιγμής επιβεβαιώνει τις αρχικές πληροφορίες ότι ο άξονας Μαξίμου – Σαββίδη δεν έχει διαρραγεί. Οτι, ήδη από την επομένη της κουμπουροπομπής στην Τούμπα, είχε διαμορφωθεί η συναντίληψη ότι μια «λελογισμένη ποινή» κατά του ΠΑΟΚ θα απέφερε μια «λελογισμένη αντίδραση» εκ μέρους του ιδιοκτήτη του: Ούτε η ομάδα καταστρέφεται –έπεται άλλωστε και δευτεροβάθμια απόφαση– ούτε η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με οδοφράγματα, συλλαλητήρια και άλλες οχληρές εκδηλώσεις που θα ήταν εύκολο να πυροδοτηθούν, με ένα άνωθεν νεύμα. Η διευθέτηση αυτή επιτρέπει και στις δύο πλευρές να συνεχίσουν τη συνεργασία τους.
Το λέει ο Βασιλειάδης, το λένε μονότονα σε κάθε ευκαιρία όλα τα στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας: Αυτά τα συμπλέγματα δεν τα φτιάξαμε. Τα βρήκαμε από τους προηγούμενους.
Οντως. Βρήκαν ήδη διαμορφωμένες τις συνάψεις του ποδοσφαίρου με την επιχειρηματική και τη μιντιακή εξουσία. Και, αντί να δοκιμάσουν να τις κόψουν, προσπάθησαν να τζογάρουν στον πόλεμο μεταξύ των ανταγωνιστών, δελεάζοντας και εκβιάζοντας όπου δεν απέδιδε το δέλεαρ· αλιεύοντας συμμάχους, τους οποίους στο γύρισμα του δρόμου αντιμετώπισαν πάλι ως εχθρούς.
Οντως, βρήκαν το σύμπλεγμα. Και έσπευσαν να γίνουν μέρος του, διογκώνοντάς το. Παρέλαβαν αλάνα. Και παραδίδουν αρένα.