Η πραγματική εικόνα της χώρας αποτυπώθηκε την περασμένη εβδομάδα από δύο έρευνες, μία έκθεση και τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο υπό την έννοια μιας κοινωνικής εκδήλωσης με χαρακτηριστικά τα οποία αναπέμπουν στη θρυλική «ελληνική πραγματικότητα», ή «ελληνική ιδιαιτερότητα».
Πρόκειται για την έρευνα της διαΝΕΟσις «Τι πιστεύουν οι Ελληνες το 2018», την άλλη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, που μεταξύ άλλων αναφέρεται σε συντάξεις και αμοιβές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, που παρουσιάζει σε όλο του το μεγαλείο το φάσμα της κακοδιοίκησης, στον στενότερο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ακόμη και σε ΝΠΔΔ, όπως τα επιμελητήρια.
Ολα αυτά, πέρα από όσα συμβαίνουν στην ανώτατη παιδεία, από όσα προκύπτουν από τη δράση «μπαχαλάκηδων» και κακοποιών, ή το χάος που δημιουργείται από την ανικανότητα κυβερνητικών παραγόντων, όταν δεν αποφεύγουν επίτηδες και εν ονόματι της πελατειακής πολιτικής να διορθώσουν πράγματα και καταστάσεις. Γιατί και η ερμηνεία «δεν μπορεί να είναι τόσο κακοί ή ανίκανοι, επίτηδες το κάνουν» έχει λογική. Σε μία συγκυρία μάλιστα που η Ελλάδα απειλείται ανοιχτά από την Τουρκία του Ερντογάν, που επιβεβαιώνει καθημερινά πόσο αδίστακτη είναι, αφού καμία μεγάλη δύναμη δεν δείχνει διάθεση να αντιμετωπίσει δυναμικά, ή έστω σθεναρά, τους τυχοδιωκτισμούς της.
Σύμφωνα με την έρευνα της διαΝΕΟσις, οι μισοί σχεδόν Ελληνες θεωρούν ότι ζημιώθηκε η χώρα από την ένταξή της στην Ε.Ε., το 60% ότι ωφελήθηκε περισσότερο η Ε.Ε. παρά η Ελλάδα από την ένταξη –όμως το 68% βρίσκει ταυτόχρονα τη συμμετοχή θετική (;)–, το 57% πιστεύει ότι δεν έπρεπε να μπούμε στο ευρώ, αλλά το 66% να μη βγούμε τώρα που είμαστε μέσα, το 28,7% (!) νομίζει ότι μας ψεκάζουν, το 40% των γυναικών δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, σχεδόν οι μισοί θέλουν επαναφορά της θανατικής καταδίκης, το 57,4% τάσσεται κατά του γάμου των ομοφύλων, το 48% πηγαίνει τουλάχιστον μία φορά τον μήνα στην εκκλησία, πάνω από το 60% δεν επιθυμεί ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, το 30% θα ήθελε έναν Πούτιν στο τιμόνι της χώρας και τα τρία τέταρτα εξακολουθούν φυσικά να έχουν μεγάλη ιδέα για το γένος.
Κατά την έρευνα της ΓΣΕΕ, οι επενδύσεις το 2017 παρέμειναν εξαιρετικά χαμηλά, όπως και οι δαπάνες των εγχώριων επιχειρήσεων στην Ερευνα και Ανάπτυξη, η πραγματική ανεργία ήταν στο 27,5% του εργατικού δυναμικού, οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές για το 37,4% του ιδιωτικού τομέα καθηλώθηκαν κάτω από τα 700 ευρώ και μεταξύ 700 – 900 για το 23,5%, ενώ μόνο το 16,8% βρίσκεται σε επίπεδο μεταξύ 900 – 1.300 ευρώ. Αντίθετα ή αντίστοιχα, στον δημόσιο τομέα το 29,8% των απασχολουμένων έχει καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 1.000 ευρώ, το 16,2% είναι στο επίπεδο 1.000 – 1.100 ευρώ, το 34,3% φτάνει στα 1.100 – 1.600 ευρώ και ένα 4,7% ξεπερνάει τα 1.600. Τέλος, το 54,9% των προσλήψεων αφορά ευέλικτες μορφές εργασίας και από το 2016 αυξάνονται οι δείκτες οικονομικής στενότητας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Η έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη αναφέρει ότι το 2017 αυξήθηκαν σχεδόν κατά 30% οι καταγγελίες για κρούσματα κακοδιοίκησης. Καταγγελίες των οποίων η βασιμότητα επιβεβαιώθηκε ύστερα από έρευνα και που αφορούν παραβίαση κοινωνικών δικαιωμάτων, κυρίως ασφάλισης, άρνηση εξυπηρέτησης πολιτών από την πλευρά της διοίκησης, κακή εφαρμογή νόμων, αλλά και άρνηση εφαρμογής νόμων προς δικαιούχους για λόγους προστατευτισμού ήδη εγγεγραμμένων, ιδιαίτερα σε επαγγελματικά επιμελητήρια. Επομένως μιλάμε για μία κρατική μηχανή που ασχολείται με τα δικά της κεκτημένα και δεν αισθάνεται ότι υπάρχει για την υπηρεσία των πολιτών.
Αυτή είναι λοιπόν σε αδρές γραμμές η εικόνα της χώρας σήμερα.