Ραντεβού στον Μεσοπόλεμο

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το «Καλή αντάμωση εκεί ψηλά» είναι το μυθιστόρημα που χάρισε στον Πιερ Λεμέτρ το βραβείο Goncourt πριν από μία πενταετία και μετά εκατό χρόνια από τα γεγονότα που περιγράφει, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το βιβλίο πούλησε πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα στη Γαλλία, μεταφράστηκε σε όλο τον κόσμο και τελικά μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον (γνωστό ως ηθοποιό και λιγότερο γνωστό ως σκηνοθέτη) Αλμπέρ Ντιποντέλ. Με μια μικρή απόκλιση στην απόδοση του τίτλου, το «Ραντεβού εκεί ψηλά» προβάλλεται αυτές τις μέρες στις ελληνικές αίθουσες.

«Όσοι νόμιζαν πως αυτός ο πόλεμος θα τέλειωνε γρήγορα είχαν όλοι σκοτωθεί από καιρό» είναι η πρώτη φράση του βιβλίου. Βρισκόμαστε στις παραμονές της εκεχειρίας, τον Νοέμβριο του 1918, και ο Λεμέτρ περιγράφει την ανυπομονησία των στρατιωτών για την ειρήνη, την αγωνία τους να ζήσουν το θαύμα της επιβίωσής τους μέχρι το τέλος. «Το να πεθάνεις τελευταίος», λέει ένας από αυτούς, «είναι τόσο ηλίθιο όσο και το να πεθαίνεις πρώτος». Ατυχώς, υπάρχει μια τελευταία μάχη, η οποία θα κοστίσει στους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου την ψυχική και τη σωματική τους υγεία. 

Μετά την ασφυκτική περιγραφή των πρώτων σελίδων στο Μέτωπο, ο Λεμέτρ μάς μεταφέρει στην επόμενη μέρα. Αυτό είναι το θέμα του. Το μετά. «Ο πόλεμος είχε υπάρξει μια τρομερή δοκιμασία μοναξιάς, που όμως δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση μ’ αυτή την περίοδο μετά την αποστράτευση, η οποία έμοιαζε με κάθοδο στην κόλαση», λέει ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου. Ο Λεμέτρ στήνει, λοιπόν, μια αριστοτεχνική μαύρη κωμωδία στη μεταπολεμική Γαλλία, όπου η εκταφή των νεκρών στρατιωτών γίνεται επιχείρηση αισχροκέρδειας και η διαχείριση της μνήμης προσφέρεται για μια απίθανη απάτη. Στη Γαλλία, να προσθέσουμε, που ήταν από τις χώρες με τις περισσότερες απώλειες στον πόλεμο, χάνοντας πάνω από το 4% του συνολικού πληθυσμού της. 

Στην ταινία ο Ντιποντέλ προσπαθεί να χωρέσει τις σχεδόν 600 σελίδες του μυθιστορήματος παρουσιάζοντας ένα παρανοϊκό υπερθέαμα, ένα αλλόκοτο παραμύθι για το Παρίσι της δεκαετίας του ’20. Η ιστορία τρέχει προσφέροντας στον θεατή αλλεπάλληλες εκπλήξεις, ανατροπές και χρώματα που είναι λες και ξεπήδησαν από την παλέτα του Ζαν-Πιερ Ζενέ.

Ο συγγραφέας

Ο Λεμέτρ ανήκει σε αυτό το ολιγομελές γκρουπ συγγραφέων που ξεκίνησαν να γράφουν αργά. Εργαζόταν ως καθηγητής λογοτεχνίας σε βιβλιοθηκάριους και συστήθηκε στο κοινό ως συγγραφέας στα 55 του χρόνια, με μια σειρά αστυνομικών ιστοριών με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καμίλ Βεροβέν – στα ελληνικά κυκλοφορούν τα «Άλεξ» και «Ανν», ενώ το «Ιρέν» αναμένεται τον επόμενο μήνα. Ακολούθησε το «Καλή αντάμωση εκεί ψηλά», που τον έκανε διάσημο και εκτός των γαλλικών συνόρων, και μερικά ακόμα μυθιστορήματα, εκ των οποίων έχει μεταφραστεί το πιο πρόσφατο, το «Τρεις μέρες, μια ζωή», μια επίσης αστυνομικής υφής ιστορία, στην οποία όμως ο Λεμέτρ μάς φανερώνει εξαρχής τον ένοχο και εστιάζει στο χτίσιμο του βασικού του χαρακτήρα, που έζησε μια ζωή με τη γνώση ότι έχει διαπράξει ένα φριχτό έγκλημα. 

Όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μίνωας. ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή