Ισως κάποια στιγμή στο μέλλον οι ιστορικοί καταπιαστούν με το ερώτημα ποιος από τους δύο Καμμένους των ΑΝΕΛ έβλαψε περισσότερο τη Συρία, ο Πάνος ή ο Δημήτρης. Ποιος δηλαδή συνέβαλε καθοριστικότερα στον εμπλουτισμό της πολιτικής ρητορικής με χυδαίους όρους, στην καλλιέργεια ενός μάγκικου στυλ και στη διάδοση συνωμοσιολογικών ελαφροτήτων. Τους ακούς και δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις ποιος πρωτεύει στην ακριτολογία. Ο βουλευτής θα ήθελε να είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που είναι, και η «αδικία» που του στέρησε τα αξιώματα του αποχαλινώνει τη γλώσσα. Ο πρόεδρος έχει ήδη γίνει κάτι πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα προέβλεπε και ο πιο απαισιόδοξα ευφάνταστος και απ’ ό,τι αντέχει η όλη παιδεία του, όπως γίνεται κάθε μέρα φανερό. Αν δεν το βλέπει ο πρωθυπουργός, ευθύνεται η «καλή χημεία» του με τον Ανέλαρχο. Φυσικοχημικό το πρόβλημα δηλαδή. Ή μάλλον αφυσικοχημικό.
Η διαφορά πολιτικού μεγέθους και θεσμοθετημένης ισχύος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ μεγαλύτερη η ζημιά που προκαλούν οι επίσημες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας, είτε φοράει κοστούμι είτε κάποια στολή του στρατού, από τη ζημιά που προξενούν οι δηλώσεις πικρίας σε κάποιον σταθμό. Αν ήταν απλός βουλευτής και ο κ. Πάνος Καμμένος, θα μπορούσε να επιδίδεται σε προφητείες για το πόσα χρόνια θα μείνουν στις τουρκικές φυλακές οι δύο Ελληνες στρατιωτικοί, να διαδίδει σενάρια που αδυνατεί να τα αποδείξει (ότι η σύλληψή τους ήταν προσχεδιασμένη), να αναφέρεται στον Ερντογάν με μια παραδημοσιογραφικού τύπου ελευθεροστομία, η οποία υπηρετεί ίσως το προφίλ που προορίζει για τους καταναλωτές «πατριωτικής» ρητορικής, καθόλου θετικά δεν επηρεάζει όμως τη μοίρα των κρατουμένων στρατιωτικών.
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, πάντως, αποτελεί αποκαλυπτικό άλλοθι τριτοτέταρτης τάξεως για τη Ν.Δ., και μάλλον αυτή είναι η μοναδική υπηρεσία του στην κυβέρνηση. Αν η ακριβής άποψη της Ν.Δ. για το μακεδονολογικό αγνοείται (η άποψη του προέδρου της, όχι του πρώην ή του αντι-), δεν ευθύνεται ο ευρωπαϊκού αέρα νεολαϊκισμός της αλλά ο κ. Καμμένος, με τον οποίο και ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά. Αν ο κ. Μητσοτάκης, μόνος αυτός εκ των αρχηγών, δεν καταδέχεται να συναντηθεί με τον κ. Κοτζιά, φταίει και πάλι ο κ. Καμμένος, αφού, όπως απεφάνθη η κ. Σπυράκη, ούτε μ’ αυτόν θα συναντηθεί ο υπουργός Εξωτερικών, οπότε… Οπότε, απορία ψάλτου, βηξ. Κι όταν ο ψάλτης επείγεται να γίνει μητροπολίτης, εξουσία δηλαδή, ο βήχας κάνει καλό.