Υπάρχει η άποψη ότι η Ελλάδα έχει την πολυτέλεια να περιμένει, ενώ η ΠΓΔΜ επείγεται πολύ περισσότερο για τη σύναψη συμφωνίας για το Μακεδονικό. Επομένως, ή τα Σκόπια θα δεχθούν τους όρους που θέτει η Αθήνα, ή θα αντιμετωπίσουν πάλι τις ελληνικές αντιρρήσεις –η δική μας πλευρά αποφεύγει, πάντως, να απειλεί με επίσημη άσκηση βέτο, όπως άλλωστε δεν έθεσε ακριβώς βέτο ούτε στο Βουκουρέστι– για ένταξή της χώρας τους στο ΝΑΤΟ. Υποτίθεται ότι αυτό είναι το μήνυμα που έχει σταλεί από την κυβέρνηση στους Ζάεφ και Ντιμιτρόφ, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι η βούλησή της είναι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.
Αντικειμενικά, οι όροι που θέτει η Ελλάδα δεν είναι εύκολο να γίνουν αμέσως αποδεκτοί από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Η αλλαγή της ονομασίας της χώρας της με άλλον ενιαίο προσδιορισμό –το GornaMakedonia– σε μία λέξη που θα χρησιμοποιείται από κράτη και διεθνείς οργανισμούς, μέσα και έξω (erga omnes), είναι δύσκολη υπόθεση γι’ αυτούς, αλλά ίσως ο κόσμος τους μπορεί να προσαρμοστεί στην ιδέα. Πιο δύσκολη είναι η συνταγματική κατοχύρωση της νέας ονομασίας και οι άλλες αλλαγές που απαιτεί η Αθήνα. Αν μη τι άλλο, γιατί η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν διαθέτει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να το πετύχει. Από την πρώτη στιγμή ήταν και παραμένει φανερό ότι συμφωνία στο Μακεδονικό δεν θα ήταν εύκολη στην παρούσα φάση. Οχι μόνο λόγω απροθυμίας της άλλης πλευράς να δεχθεί όλους τους όρους, αλλά και εξαιτίας της «Βαβέλ» που επικρατεί σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων στη δική μας. Σε συνδυασμό, βεβαίως, με την αρνητική διάθεση που επικρατεί στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης και απειλεί με πολιτικό κόστος απροσδιόριστου μεγέθους εκείνους από την πολιτική τάξη που θα αποδέχονταν και θα ψήφιζαν στη Βουλή σύνθετη έστω ονομασία του όρου «Μακεδονία» για τη γειτονική χώρα.
Ωστόσο, η λογική λέει ότι όσο επείγεται η ΠΓΔΜ για λύση του Μακεδονικού, άλλο τόσο πρέπει να επείγεται και η Ελλάδα, υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων με επίκεντρο την Τουρκία και τη συμπεριφορά της. Ο τουρκικός παράγοντας είναι πια τόσο αστάθμητος και ανοικτά επιθετικός, που η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να επιδιώκει το τέλος αυτής της εκκρεμότητας. Οχι γιατί απειλείται από εκεί, αλλά για άλλους λόγους. Για να αυξήσει τις δυνατότητες της δικής της επιρροής και να περιορίσει την αντίστοιχη τουρκική στην περιοχή. Γιατί η Αγκυρα απέδειξε πριν από μερικές μέρες ότι το «μακρύ χέρι» της φτάνει στο Κόσοβο, το ίδιο ισχύει σίγουρα για την Αλβανία και δεν ξέρουμε πόσο έχει διεισδύσει στην ΠΓΔΜ. Γιατί ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός στα δυτικά και νότια Βαλκάνια είναι θέμα. Γιατί έχει (η Ελλάδα) κάθε λόγο να είναι «καλό παιδί» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Τέλος, για να επικεντρωθεί με όλες τις δυνάμεις της στην απειλή από ανατολικά!