Η οξύτατη ρητορική αντιπαράθεση Ελλάδος και Τουρκίας ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Αλλά η κρίση Αθηνών – Αγκυρας στο Αιγαίο και στην Κύπρο ενδέχεται να λειτουργήσει παραδόξως ως καταλύτης, ώστε να επιτρέψει πρόοδο ουσιαστική στα ανοικτά επί σειράν ετών «μέτωπα» της Βαλκανικής – πρωτίστως, μάλιστα, στις σχέσεις με τα Σκόπια.
Ηδη από τα πρώτα χρόνια της καταρρεύσεως του Σιδηρού Παραπετάσματος, εκτός του οποίου η Ελλάς είχε απολαύσει μοναδική ασφάλεια επί δεκαετίες, διάφοροι αναλυτές προέβαλαν τον κίνδυνο αυξήσεως της τουρκικής επιρροής, στο «μουσουλμανικό τόξο», που επεκτείνεται από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και καταλήγει στην Αδριατική.
Τώρα το θέμα αυτό επανέρχεται, λόγω της έντονης παρεμβατικής δυνατότητος της Τουρκίας στην ΠΓΔΜ, στο Κοσσυφοπέδιο και στην Αλβανία. Επιπροσθέτως, οι ανησυχίες μερικών Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσεως για ουσιαστικότερη διείσδυση της Μόσχας στη «μαύρη τρύπα» των Δυτικών Βαλκανίων, σε συνδυασμό με την κυβερνητική αλλαγή στα Σκόπια, δημιούργησαν νέα «δυναμική».
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας –η διαφοροποίηση των ΑΝΕΛ είναι διακεκηρυγμένη– απεδέχθη την ιδέα εγκλωβισμού ή εντάξεως της ΠΓΔΜ στο σύστημα της Δύσεως, με την προοπτική διευρύνσεως της ελληνικής επιρροής προς Βορράν. Και ως πλέον ακανθώδες πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις προβάλλει ο αλυτρωτισμός αυτής της γειτονικής χώρας.
Με εξαίρεση το εγκληματικό ολίσθημα του Ελευθερίου Βενιζέλου στο κουτσοβλαχικό ζήτημα στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, η Ελλάς ουδέποτε αναγνώρισε την ύπαρξη εθνικής μειονότητος και φυσικά δεν πρόκειται να το πράξει η παρούσα κυβέρνηση. Διότι άλλως οι διαπραγματεύσεις θα αποβούν απλούστατα άκαρπες. Ωστόσο, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν αμφισβήτησε ευθέως την ύπαρξη μακεδονικού «έθνους» στην επικράτεια της ΠΓΔΜ, ακόμη και επί των ετών της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
Αλλά ας μη διατηρούμε αυταπάτες, διότι ακόμη και εάν ο αλυτρωτισμός παύσει να έχει επίσημη κρατική έκφραση, θα εξακολουθεί να εκδηλώνεται. Εάν όμως η Ελλάς, με την εθνική ομοιογένειά της, τα πολυάριθμα πανεπιστήμια, τα καταλυτικά αρχαιολογικά ευρήματα, τις αδιαμφισβήτητες ιστορικές πηγές και το πλήθος των ομογενών, αδυνατεί να αντιμετωπίσει το μόρφωμα που επινόησε ο Τίτο, τότε φοβούμεθα δεν έχει μέλλον ως κρατική οντότης.