07.00
Πρωινό ξύπνημα. Συνήθως χωρίς ξυπνητήρι, καθότι ανέκαθεν πρωινός τύπος, οπότε το βιολογικό ωράριο προσαρμόζεται εύκολα. Τα τελευταία 8 χρόνια, έτσι και αλλιώς, φροντίζει γι’ αυτό και ο μικρός μας Ορέστης, ο οποίος επίσης σηκώνεται την ίδια περίπου ώρα για το σχολείο. Αρχικά φτιάχνω πρωινό, τρώμε μαζί, «τον πειράζω και με πειράζει», η μαμά του κοιμάται λίγο ακόμα, και στη συνέχεια ετοιμάζω την τσάντα του για το σχολείο και τη δική μου για την ημέρα που ακολουθεί.
08.00
Αναχώρηση για το σχολείο του μικρού, αποχαιρετισμός και έπειτα εγώ συνεχίζω, συνήθως για γυμναστήριο με ωριαίο, δικό μου πρόγραμμα. Μετά το γυμναστήριο, παίρνω καφέ στο χέρι και πηγαίνω για πρόβα. Κυκλοφορώ με βέσπα, απολαμβάνω την ελευθερία των δύο τροχών, κατά συνέπεια οι μετακινήσεις μου στην Αθήνα είναι σχετικά σύντομες. Γενικά δεν μπορώ το αυτοκίνητο, ούτε τα ΜΜΜ. στο Παρίσι που ζούσα μέχρι πρότινος, ήταν και πιο flat, οπότε κυκλοφορούσα με ποδήλατο, χειμώνα-καλοκαίρι.
09.30
Αφιξη στην πρόβα. Τι έκπληξη! Πάλι πρώτος έφτασα, τα γαλλικά κατάλοιπα είναι αυτά… Ερχονται οι χορευτές, η σύντροφός μου Κορίνα που είναι στην οργάνωση της παραγωγής σε αυτό το project και οι υπόλοιποι συνεργάτες και εν μέσω «ζεστάματος» ακολουθούν σύντομες, ατέρμονες συζητήσεις, για το ποιοι αντέχουν το πρωινό ξύπνημα, ποιος μπορεί και ποιος όχι, πότε είναι καλύτερα για το σώμα να μπαίνει σε creative mood κ.λπ. Πλάκα έχει όλο αυτό, μέχρι που μπαίνουμε σε δημιουργική διαδικασία πρόβας για το «Ερημη Χώρα – ΜΕΤΑ». Είναι το πρώτο μου έργο που δημιουργείται εξ ολοκλήρου επί ελληνικού εδάφους και με χορευτές με τους οποίους συνεργάζομαι για πρώτη φορά και όλο αυτό μου έχει εξιτάρει το ενδιαφέρον, μια και γενικά μου αρέσουν οι αλλαγές πάσης φύσεως, χαίρομαι ιδιαιτέρως να δοκιμάζω καινούργια πράγματα και να παίρνω ρίσκα.
14.30
Αναχώρηση από την πρόβα και επιστροφή. Η Κορίνα πηγαίνει να πάρει τον Ορέστη από το σχολείο και εγώ πηγαίνω στο σπίτι, αρχικά για να πάρω κάποια τηλέφωνα ή να απαντήσω σε emails που έχουν να κάνουν με το υπό δημιουργία έργο. Ακολουθεί οικογενειακή συνάντηση, φαγητό για εμάς τους μεγάλους (ο Ορέστης τρώει μεσημεριανό στο σχολείο), παιχνίδι με τον μικρό και μικρές στιγμές χαλάρωσης για όλους.
17.00
Η συνέχεια είναι πάντα ρευστή και εξαρτάται από το αν έχω διδασκαλία ή σεμινάριο το βράδυ, αν έχω δημιουργικό φόρτο εργασίας στο σπίτι για την πρόβα της επόμενης ημέρας, αν έχω εξωτερικές συναντήσεις με συνεργάτες της παράστασης κ.λπ. Ωστόσο, σχεδόν πάντα δουλεύω ώρες στο σπίτι, συμπληρωματικά της πρόβας, κοιτάζω την πρόβα στο βίντεο, κρατάω σημειώσεις, δοκιμάζω κινήσεις, επεξεργάζομαι το εννοιολογικό πλαίσιο, είναι το αποτέλεσμα του να χορογραφείς και να χορεύεις ταυτόχρονα στο ίδιο project. Ο πυρήνας του «Ερημη Χώρα-ΜΕΤΑ» είναι η έννοια της ετεροτοπίας και τελευταία έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν υποσυνείδητα το έργο και το πώς οδηγήθηκα χορογραφικά και εννοιολογικά εκεί, έχει να κάνει και με την επιστροφή μου στην Αθήνα μετά τόσα χρόνια απουσίας στο εξωτερικό.
20.00
Δεύτερος γύρος παιχνιδιού με τον Ορέστη (έτσι για νανούρισμα λίγο πριν από τον ύπνο!) πιο physical αυτή τη φορά, είναι συνήθως η ώρα που «διαλύουμε» το σπίτι, είτε κάνοντας τούμπες και ακροβατικά, είτε παίζοντας κυνηγητό, είτε μπάσκετ και άλλα σπορ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εσωτερική διακόσμηση του σπιτιού…
21.30
Η ώρα των μεγάλων. Αν μείνουμε σπίτι, φαγητό, κουβέντα, διάβασμα, ταινίες ή ντοκιμαντέρ. Αν είμαστε τυχεροί και φιλοξενούμε γιαγιά/παππού του μικρού (μιας και μένουν σε άλλη πόλη), ευκαιρία για έξοδο σε κάποιο μπαράκι για ποτό με φίλους, βόλτες στην Αθήνα και νυχτερινή καταγραφή. Ενίοτε πηγαίνω και σε εκθέσεις φίλων (και όχι μόνο) εικαστικών, σε παραστάσεις σπανιότερα πια.
00.30
Μια μέση, συνηθισμένη ώρα ύπνου κατέφτασε…
Η παράσταση του Σπύρου Κουβαρά και της Compagnie Synthesis 748, «Ερημη Χώρα-ΜΕΤΑ», ανεβαίνει για τρεις παραστάσεις (13, 14, 15 Απριλίου) στο Σύγχρονο Θέατρο.