Επιστροφή με ένα project για… Βατράχους

Επιστροφή με ένα project για… Βατράχους

3' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Πάντα είχα μια αμφιθυμία με τον Αριστοφάνη. Ενιωθα ότι ο τρόπος που βλέπουμε τα έργα του εδώ και δεκαετίες έχει φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια κλισέ στην προσπάθειά μας κάθε φορά να εντυπωσιάσουμε λίγο περισσότερο από την προηγούμενη, προκειμένου να νιώσουμε ότι κάνουμε κάτι καινούργιο».

Με αυτά τα λόγια, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής Νίκος Χατζόπουλος μιλάει για τη νέα του εργασία, το «Βάτραχοι-project», που θα παίζεται τα Δευτερότριτα στο Από Μηχανής Θέατρο, αρχίζοντας από τις 16 του μηνός. Ως θεατής, οι περισσότερες παραστάσεις του Αριστοφάνη τού είναι λίγο αδιάφορες. Ως καλλιτέχνης, δυο-τρεις φορές καταπιάστηκε με αριστοφανικό κείμενο στα 35 χρόνια της καριέρας του. «Για να ξαναβρώ μια σχέση μαζί του, είχα ανάγκη να ξανακοιτάξω τα στοιχεία του». Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιδέα της παράστασης που ετοιμάζει.

Ακριβώς γι’ αυτό δεν ακολουθεί τις συμβάσεις που έχουμε συνηθίσει στα περισσότερα ανεβάσματα: ατμόσφαιρα πανηγυριού, πολυμελής χορός, μεγάλοι ανοικτοί χώροι. Το κείμενο, λέει ο Ν. Χατζόπουλος στην «Κ», δεν ορίζει κάτι τέτοιο. «Οποτε είδα τραγωδία σε κλειστό χώρο ένιωσα να φρεσκαρίστηκε η ματιά μου απέναντι σε αυτά τα έργα».

Χωρίς υποχρεώσεις

Στο Από Μηχανής θα δούμε πώς θα παιζόταν ένα αριστοφανικό έργο σε μια μικρή κλειστή σκηνή, δίχως την υποχρέωση του μεγάλου θεάματος. Οι τέσσερις ηθοποιοί της παράστασης και οι δύο μουσικοί προσπαθούν να ανακαλύψουν εξαρχής «αυτόν τον τόσο σημαντικό –αλλά και τόσο “άβολο”– αρχαίο κωμωδιογράφο, επανεφευρίσκοντας τη σχέση μας με την έννοια “κωμωδία”».

Για τον ίδιον, ο μικρός χώρος λειτουργεί σαν ένα λουτρό, «όπου μπορούμε να ξαναδούμε και να ξαναψάξουμε τα στοιχεία των πραγμάτων». Με τους ηθοποιούς (Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Αννα Κλάδη, Χρήστο Κοντογεώργη, Μιχάλη Πανάδη), κάνουν μια πειραματική δουλειά πάνω στους «Βατράχους». Τέσσερα άτομα, σε πολλούς ρόλους, σε έναν μικρό χώρο. Ο Διόνυσος και ο δούλος του, Ξανθίας, επιχειρούν μια πορεία στον Κάτω Κόσμο για να φέρουν πάλι πίσω τον καλύτερο ποιητή. Αναζητούν στον Αδη τον Ευριπίδη που είχε πεθάνει πρόσφατα, γιατί τους λείπει ένας σημαντικός, τολμηρός ποιητής. «Ομως, τι θα πει κάνω μια δύσκολη πορεία για να φέρω κάτι πίσω; Ποιος θα την έκανε αυτή την πορεία σήμερα και για ποιον λόγο; Τι σημαίνει ποιητής και τι περιμένουμε απ’ αυτόν σήμερα; Ο ποιητής παλιά ήταν ο φωτεινός φάρος, ο πνευματικός ηγέτης. Ωστόσο, ως σύγχρονοι Ελληνες, ποιον θα θέλαμε να φέρουμε πίσω από τον Κάτω Κόσμο και γιατί; Για τις νουθεσίες του, για να δώσει λύσεις στα προβλήματα των πολιτών;».

Στις παραστάσεις που ανεβαίνουν, ο αγώνας στον Αδη, για την ανάδειξη του καλύτερου ποιητή ανάμεσα στον Ευριπίδη και τον Αισχύλο, υπονομεύεται από τον ίδιο τον Αριστοφάνη. «Στην παράστασή μας το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο καλύτερος ποιητής, αλλά αν αξίζει ένας τέτοιος αγώνας. Εχει νόημα να αναζητούμε κάτι από το παρελθόν ή να βασιστούμε σε κάτι καινούργιο;».

Κι άλλα θέματα

Ο τίτλος «Βάτραχοι-project» –«μια σπουδή πάνω στο θέμα του αριστοφανικού κειμένου, υλικό εργασίας»– θέτει κι άλλα θέματα, όπως αυτό της κωμωδίας. «Είναι πολύ βαριά υποχρέωση να κάνεις τον άλλο να γελάει. Το γέλιο έχει ένα μαθηματικό μηχανισμό πολύ δύσκολο». Σε ένα κλειστό θέατρο όπως το Από Μηχανής, δεν περιμένει κανείς να συναντήσει το κοινό του καλοκαιριού. Αλλωστε απευθύνεται «στο κοινό που πάει στο θέατρο για να δει, όχι αυτό που γνωρίζει. Στο κοινό που αναζητά μια άλλη ματιά». Πιστεύει πως οι θεατές έχουν ανάγκη τα γερά κείμενα. «Ακόμη και οι παραστάσεις που μπορεί να θεωρηθούν αμφισβητήσιμες, αν έχουν πίσω τους ένα γερό έργο, καθηλώνουν τον θεατή ή δημιουργούν συζητήσεις. Το συναίσθημα που γεννιέται στον θεατή επίσης έχει νόημα. Δεν είναι πάντα μια γλυκιά θλίψη, μπορεί να είναι ένα σοκ ή ταρακούνημα».

Πού τον είδαμε φέτος

Τη φετινή σεζόν τον είδαμε στον «Γλάρο» σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά, πρόσφατα στο «Ψηλά από τη γέφυρα» σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη που θα παίζεται έως τα τέλη Mαΐου, ενώ ο επιτυχημένος κύκλος «Συνέβη στην Ελλάδα» στο Εθνικό Θέατρο ολοκληρώνεται τον Ιούνιο. Η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή που σκηνοθετεί ο Θάνος Παπακωνσταντίνου τον περιμένει το καλοκαίρι. Πολλά, δεν το αρνείται, αλλά, όπως λέει, αυτή είναι η πραγματικότητα του καλλιτέχνη. «Οι περισσότεροι στα μικρά θέατρα ζουν από τα ποσοστά των χαμηλών εισπράξεων. Οι αμοιβές των ηθοποιών, σκηνοθετών, σκηνογράφων κ.ά. έπεσαν πολύ χαμηλά και κανείς πια δεν μπορεί να ζήσει κάνοντας μία παράσταση. Πέρασαν οι εποχές του ενός έργου τη σεζόν». Αλλά ακόμη κι εκεί που οι ηθοποιοί δεσμεύονται για μια σεζόν, υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί του οι οποίοι αμείβονται με ελάχιστα. «Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος να ασχολείται με πολλά γιατί δεν του μένει χρόνος να αφιερωθεί». Πού οδηγεί η πραγματικότητα της κρίσης; «Στην παγίδα ότι πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ γρήγορα. Αυτό κατεβάζει τον πήχυ».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή