«Κύριος στόχος του κέντρου είναι να αποτελέσει πεδίο συνένωσης των τεχνών, ένας χώρος συμβιωτικών δράσεων», είναι οι πρώτες κουβέντες που λέει στην «Κ» η Συραγώ Τσιάρα, διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (ΚΣΤΘ), του πειραματικού «παιδιού» του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ). Ο φετινός Απρίλιος είναι ακριβώς αυτό: ένας χωροχρόνος όπου οι τέχνες –εικαστικά, μουσική, περφόρμανς– ενώνονται, θολώνοντας τα όρια των αυστηρών ρόλων του καλλιτέχνη και του θεατή/ακροατή.
Εως την ερχόμενη Κυριακή «τρέχει» η έκθεση «To whom it may concern», σε σύλληψη και επιμέλεια του Αλέξανδρου Μιχαήλ, ο οποίος προσπαθεί να κάνει ορατό ένα πρόβλημα που αναδεικνύεται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη: την απουσία της κοινότητας, άρα και της ορατότητας, των οροθετικών, οι οποίοι φοβούνται, όπως μας λέει η Συραγώ Τσιάρα, όχι μόνον τον στιγματισμό αλλά και τον αυτοστιγματισμό. Το πρότζεκτ είναι περισσότερο «μια βιωματική περιήγηση», όπως λέει η διευθύντρια του ΚΣΤΘ, που φέρνει σε επαφή το κοινό με έργα έντονα φορτισμένα από την εμπειρία των φορέων του HIV, με αυθεντικές και πηγαίες μαρτυρίες. «Με τα έργα νιώθεις ότι δοκιμάζεις τα όριά σου, ότι έρχεσαι αντιμέτωπος με τον φόβο, το άγνωστο, τον κίνδυνο», σημειώνει η Συραγώ Τσιάρα.
Στις 21 και στις 22 Απριλίου, η αποθήκη Β1 του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, η βάση του ΚΣΤΘ δηλαδή, φιλοξενεί, παράλληλα με τον χώρο Α4Μ (στην οδό Ολυμπίου Διαμαντή 30), το φεστιβάλ Off-Borders, που φέρνει κοντά την πειραματική ηλεκτρονική μουσική με τα εικαστικά. Καλλιτέχνες από το Ιράν, τη Γερμανία και την Ελλάδα συμπράττουν και συνδέονται, δημιουργώντας ένα ακόμη πεδίο συνάντησης. «Παίζουμε τον ρόλο του διαμεσολαβητή ή του καταλύτη μεταξύ του καλλιτεχνικού κέντρου, που είναι η Γερμανία, και της περιφέρειας, που είναι το Ιράν», όπως αναφέρει στην «Κ» ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, επίκουρος καθηγητής Σύνθεσης στο ΑΠΘ, που υπογράφει την καλλιτεχνική διεύθυνση με την Αθηνά Δράγκου και οι φοιτητές του οποίου συμμετέχουν στο φεστιβάλ. «Με αυτήν τη συνάντηση, δεν κάνουμε πολιτική. Φιλοδοξούμε να φέρουμε κοντά λαούς πέραν όσων τους χωρίζουν, σπάζοντας τα φυλετικά, κοινωνικά, ακόμη και τα ηλικιακά όρια», συμπληρώνει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου. Συμμετέχει η ομάδα του Joachim Heintz, από το Πανεπιστήμιο του Αννόβερου, και η ομάδα του Ιρανού Mehdi Jalali, διευθυντή του Jarava Music Group. «Τέσσερις μουσικοί από το Ιράν δεν τα κατάφεραν. Απορρίφθηκε η βίζα τους από την Τεχεράνη. Μάλλον θεωρήθηκαν ύποπτοι φυγάδες…» λέει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου.
Λίγες ημέρες αργότερα, από τις 24 έως τις 29 Απριλίου, μία ακόμη εικαστική περφόρμανς καταλαμβάνει τους χώρους του ΚΣΤΘ. «Με την έκθεση “Resetting Homeland”, προσπαθούμε, μέσω του ύπνου, της ξεκούρασης και των ονείρων, να επαναθεωρήσουμε την έννοια της πατρίδας, της ιδιωτικής εστίας», αναφέρει η Συραγώ Τσιάρα. Η εικαστική περφόρμανς των Lotus Eaters καλεί το κοινό να… ξαπλώσει, να κλείσει τα μάτια, να φορέσει τα ακουστικά και να ονειρευτεί τη δική του πατρίδα, τα δικά του προφυλαγμένα τοπία.