Tα «τραγιά», η νέα θεματική ενότητα του Πάβλου Χαμπίδη, έχουν ήδη ξεκινήσει τη δημόσια έκθεσή τους στην Gallery Genesis, και ορίζουν μία ώριμη στροφή στην πορεία του ζωγράφου. Δύσκολα θα φανταζόταν κανείς μία ατομική έκθεση βασιζόμενη σε παραλλαγές της μορφής και του συμβολισμού των κερασφόρων αυτών ζώων, αλλά, όπως λέει και ίδιος ο Πάβλος Χαμπίδης, η ενασχόλησή του με την παρατήρηση και τη μελέτη τους είναι παλιά και χρονολογεί ήδη αρκετά χρόνια. Τα περισσότερα είναι «γνωριμίες» εκ του σύνεγγυς, προέρχονται από συναντήσεις και εξερευνήσεις της υπαίθρου και αποτελούν όλα εξατομικευμένα πορτρέτα.
Εμπλεα συμβολισμών, τα «τραγιά» του Πάβλου Χαμπίδη συγκροτούν ήδη μία ειδική πινακοθήκη, ανοικτή σε ερμηνείες και αναγωγές με αλληγορική δύναμη. «Ιδρυτικό σημείο της ζωγραφικής μου είναι οι αναφορές στη μυθολογία και στην Παλαιά Διαθήκη», λέει ο Πάβλος Χαμπίδης που έλκεται από τις καταγωγικές ιστορίες και τους πανάρχαιους μύθους, οι οποίοι, σε παραλλαγές, αναφύονται με διάφορες μορφές σε διαφορετικές στάσεις του πολιτισμού. Στην έκθεση που παρουσιάζει αυτήν την περίοδο, ο Πάβλος Χαμπίδης εστιάζει κυρίως στη μορφή του τράγου, αλλά δεν στέκεται στο περίγραμμα ή στην ελλειπτική απόδοση. Επιχειρεί προσωπογραφίες και με συγκίνηση στέκεται κανείς απέναντι στη φρίζα με τα μικρά πορτρέτα τράγων στη σειρά, σαν μέλη μιας οικογενειακής δυναστείας.
Με χρώματα ως επί το πλείστον γαιώδη, με βαθιά καφέ της σέπιας, με μαύρα και γκρίζα που δημιουργούν χρωματικές «στιγμές» με ψευδαισθήσεις κυανούς ή υποκίτρινης απόχρωσης, ο Πάβλος Χαμπίδης βρίσκεται σε ένα σημείο της πορείας του στο οποίο με αυτοπεποίθηση ενορχηστρώνει τη δημόσια αποδέσμευση μύχιων και προσωπικών μικρόκοσμων. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει ένα ολόκληρο υπόστρωμα μελέτης και στοχασμού, καθώς οι αναφορές στην ιστορία της τέχνης από τον «Μοσχοφόρο» της κλασικής εποχής έως το νησί των νεκρών του Ελβετού συμβολιστή Arnold Boecklin (1827-1901) δημιουργούν ένα πλαίσιο συνοχής αλλά όχι δέσμευσης. Ο Πάβλος Χαμπίδης επαναγράφει τις βιβλικές αλληγορίες των κερασφόρων, αντλεί από κελαρυστά βοσκοτόπια του θεού Πάνα και εκβάλλει στα καμένα από τον ήλιο θερινά μαντριά των νησιών, για να δώσει μία μεστή αίσθηση ζωομορφικής ιστόρησης.
Σε ορισμένα από τα έργα, δίκην αφηγητή, δράστη ή σκιάς, προβάλλει η μορφή ενός νέου, άδολου σαν προστάτη αγγέλου, μιας νεανικής ανδρικής μορφής που ενέχει, όπως λέει και ο Πάβλος Χαμπίδης, και τον ρόλο μιας ταυτοπροσωπίας με τον δημιουργό της. Αυτός ο νεανίας, σαν καβαλάρης ίππων σε αρχαίους αγρούς ή σαν έφηβος που ξυπνά στο κάλεσμα της ζωής, έρχεται και επανέρχεται σαν λάιτ-μοτίφ στα έργα του Πάβλου Χαμπίδη και με τη διακριτική παρουσία του μοιάζει να έχει ρόλο σιωπηλού μεσάζοντα ανάμεσα στον κόσμο των ιδεών και τον κόσμο της σάρκας.
Εκθεση Πάβλου Χαμπίδη, Gallery Genesis, Χάρητος 35, Κολωνάκι. Διάρκεια έως 21 Aπριλίου.