Κύριε διευθυντά
Ενας ανοίκειος γλωσσικός βαρβαρισμός ακούστηκε τελευταία από τα ΜΜΕ. Δύο ειδικοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν, σε τηλεοπτική συνέντευξη, την έκφραση: Δεν έχω την πρόθεση να τον μέμψω(!), αντί του ορθού παθητικού ρήματος να τον μεμφθώ. Είναι, όμως, σε όλους γνωστό και από τη μαθητεία μας στο Λύκειο, ότι το ρήμα μέμφομαι (εμεμψάμην – εμέμφθην και νεοελληνικά μέμφθηκα) = κατηγορώ, επιτιμώ, ψέγω, λοιδορώ, κατακρίνω, αιτιώμαι κ.λπ. είναι μέσο αποθετικό με ενεργητική διάθεση (δεν υπάρχει ρήμα μέμφω), συντασσόμενο με αιτιατική προσώπου και, ενίοτε, με δοτική. Το ρήμα, βέβαια, αν και λόγιο, είναι εύχρηστο στη νεοελληνική μας γλώσσα και ιδιαίτερα τα παράγωγά του: μομφή, μεμπτός, άμεμπτος, επίμεμπτος (διαγωγή), μεμψίμοιρος (=παραπονιάρης), από την αρχαία λέξη μέμψις-εως (η) = επίπληξη, κατηγορία.
Αναστασιος Αγγ. Στεφος, δ. φ., Ειδικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων